Alle inzendingen over gevoel OR onmacht

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Hoe kan ik dichten als mijn gevoel zover van me verwijderd is dat zelfs tranen niet te vinden zijn. Geen pijn of warmte wanhoop, kou, slechts leegte waarin ik besta maar niet ervaar. Waar ben je vraag ik mij in stilte.…

Neen, ik ga vandaag maar niet naar buiten. 't Is er veel te licht, te druk, te vol met bruisend leven. Alle woorden rond me of in m'n gedachten diep, ze zijn als afgeblakerd klatergoud, koud en bitter! Meer... meer is er niet. 'k Blijf maar liever hier in de lichte kamerschemer, tot de stilte me troost! En morgen... ja echt morgen,…

Een koud gevoel dat zich in de menselijke ziel verborgen houdt Een gevoel van walging, van argwaan en van zelfhaat Een koud gevoel dat zich verbergt in de schaduw van eer, trots en glorie Een gevoel dat onzichtbaar wil zijn, maar dat niet is Een koud gevoel van onmacht, dat de macht over de meester neemt Een gevoel dat ontstaat, wanneer…

pesten uit onmacht. Het is een onbehagelijk heel slecht gevoel dat je ervaart en tijdelijk heel ongelukkig maakt.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Als een hond in een kegelspel loop ik de zonnige arena in niets vermoedend welk onheil mij te wachten staat groen, zon, licht, bloemen geuren van dauw op het gras dit is niet meer ... enkel een stoffige leegte luide klanken, harde lansen, gekleurde doeken wentelen zich om Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel tot een schouwspel…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

onmacht en frustratie cirkelen als gieren boven de betegelde woestijn boven die eenzame persoon het broze geluk van de vroege ochtend het gevoel dat het nog wat gaat worden vandaag dat alles in een stap weggevaagd nu de gieren zich storten op de nietsvermoedende het gevoel overvalt hem van woede van helaasheid van natte verse sokken…

Het wordt erger met de jaren in plaats van dat het slijt dat verlammende gevoel van geconcentreerde onmacht De siddering in mijn lijf herken ik van iedere herdenking De ingedikte tranen van verstopt verdriet 4 mei 2008…

Ik heb het gevoel dat ik zoveel had kunnen doen, maar niet heb gedaan. Ik mis je zo. Je bent zover hier vandaan. Het schuldgevoel, de onmacht, de angst is iets waarmee ik kan leven, maar het verlies van jou kan ik mezelf nooit vergeten.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Kabbelende beekjes, de natuur zo wild ik brul en ik hoor de echo die gilt. De stenen storm is weggedreven, ik val terug naar waar ik was gebleven. De droom die ik vorige week nog had verbleekt en verdwenen in een zwart gat. Ik denk en pieker over de zinnen, verzonnen, ik weet niet eens meer hoe ze begonnen. Iets met vlinders en een rimpel…

Een dip van gevoel. Van onmacht en van woede. Niemand die dit verwachtte. Niemand die dit vermoedde.…

Liefde is nu enkel nog een hol gevoel van rouw en onmacht en hunker: rauwe rasperige pijn, waarmee ik noodgedwongen leren leven heb. Toch wil ik niet verzaken aan de genster die smeult onder de as: als ik haar uit mijn hart ruk ben ik immers dood.…

In mijn onmacht komen dan tranen van het eenzaam zijn. Een gevoel dat nooit verdween.…

Regenachtige dagen, onder de kilheid van gebreken Jouw armen de enige overbrugging die mijn verstopte geluk kan doen laten leven Verlangend gestreeld te worden tot alle onmacht en verdriet is uitgewreven Kijk ik in de vele regendruppels, de weerspiegeling van het gevoel dat was uitgebleven…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Accelererend en niet te stoppen overweldigend gevoel van onmacht De optelsom van brein, hart en ziel is het verlangen naar jou liefde, hebben mijn overpeinzingen me gebracht.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

mijn gevoel dwaalt, vol duistere gedachten, vermengd met emoties, doorbreng ik mijn nachten... waar zal ik rusten. langs eindeloze wegen, vol onmacht en ontoegankelijkheid, voor eeuwig verzwegen... luister naar mijn adem, wees één met mijn geest, en ervaar in stilte, waar ik tot nu toe ben geweest...…

van onmacht doen haar verdrinken ze slikt en vlucht in de eenzaamheid van de nacht.…

Onmacht pijn geïsoleerd stoer zijn Wereld draait door sta er niet bij stil door ziekten overmand voor alles een pil Gevoelens geen toekomst geen weg terug heden is de vondst Zelf oplossen zelf blijven gaan zelf in paniek zelf weer opstaan Blijven lachen toon positiviteit hoe moeilijk ook je moet het nare gevoel toch kwijt…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

Ken je ook dat gevoel van “haar” niet kunnen bereiken, die altijd aanwezige pijn, van onmacht en onmogelijkheid, om ooit van “haar” te zijn. Ken je ook dat gevoel? Ken je ook dat gevoel, van wel willen , maar niet kunnen, leven, als geliefden naast elkaar, al zouden we zo graag willen, de gedachte al is raar. Ken je ook dat gevoel?…