Alle inzendingen over gewist

niets lag er langs het pad - zelfs jij was verdwenen in de dunne stilte teder hulploos was je geraakt gesponnen in klamme angst je toekomst vaag mistig verdronken in het licht van lelies jij hemels moois waarom moest jij vergaan – in mijn blanke gedachten werd je stem gewist- in het oefenen van geduld droogde…

Je had een naam en een BSN Meer was je voor instanties niet Nu ben je uit hun bestanden gewist Zij weten niet van mijn verdriet Maar jouw naam en wie je was zal door mij altijd worden gemist…

gelezen waarin een bittere bijsmaak niet te ontkennen valt, maakt de ziel van de wereld wijder, verblijdt hét drinken uit de vruchtbare beker van haar tijdloze moraal, vaak te groot voor onze woordenschat, zoekgeraakt achter muren van de duisternis, naar de letter van de dichters in de geest geraakt, te schrijven en menigmaal heeft gewist…

Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

Sporen in zand Door golf, wind gewist Op strand Door niemand gemist. Sporen in zand Door zon, wind gewist Op land Door niemand gemist. Sporen in zand, Resten van leven Zijn al vergaan Voor zijn kon geven. Dieho…

Je weet dat je veel prachtigs mist Nu van Wissen is gewist.…

Ook al heb ik je nummer gewist en je spullen weggegooid alles wat van jou is, blijft in mijn hoofd.…

ik leg mijn warme handen op de lijnen in je gezicht volg hun zorgen tot ze verdwijnen door liefde gewist ooit kon ik je scheiding volgen tot in krullende golven maar die tijd is voorbij jij wilde makkelijk en vrij je huid is nog soepel en glad in subtiele mimiek ogen glanzen als je innemende lach uitbundig piekt markant…

Wikipedianerd wist wel wat wisse wiste woordje voor woordje…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…

de woorden zijn geschreven in klank en kleur tot zin geweven strofen structureren het verhaal de wende lijkt banaal voorkomt puntig een schandaal het mes is kil gezet in harmonie fileert emotieloos patronen om de pointe weg te honen de woorden zijn gekist gedicht en titel al begraven schrijvers naam is van het kruis gewist…

had je veel gemist als je het toch niet wist ik wou dat ik het wist niet geboren is naast de pot gepist maar lig je in je kist is je geheugen ook gewist maar ik had het feestje niet graag gemist…

Het is nooit te laat Om je toekomst in te halen Al lijkt die soms Voor altijd gewist Roep heel hard Dit is mijn eigen leven! En voor je het weet Is je toekomst Weer terug.…

De sporen die je achterlaat de hechting aan de wereld zullen overspoeld worden en door tijd gewist. Niets, geen stofje zal zich herinneren aan jouw bestaan…

Ergens is het pad zoekgeraakt dat slingerend door de heuvels leidt, uit de wereld lijkt weggeschreven, uit scheefgegroeide zelven gewist toen oorverdovend vergeten.…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…

De Zwitsers zijn tegen minaretten Zo is in een referendum beslist Torens worden uit het stadsbeeld gewist Men hoeft daar niet meer op te letten Zo heeft men in het land van Wilhelm Tell Het recht om zeep gebracht; vrijheid vaarwel!…

Langzamerhand vervaagt de prent van winter De sneeuwrand van winter door autoband gewist Een list van vorst niet voor de hand Ik heet de hazelaar welkom 'het eerste goud' van lente.…

bij een persoon tezaam nooit uit m’n geheugen gewist nog te jong voor laat een moeder van een jongen die huilend naast de kist tevergeefs wacht tot ze haar ogen openslaat.…

De magie verdween, En de liefde gewist.…

Hoe grimmig is het luchtvaartlingo ‘kist’ Wanneer het landingsrecht plots wordt ontbonden En in een val van luttele seconden Volledig van de wereld wordt gewist Behalve voor een jongetje van acht Ik wens hem en de betrokkenen veel kracht…

Met een gewist geheugen zwalk je nu naar de plee.…

gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

mijn hemel, wat een vrede nu de bede is verhoord verdrijf ik alle nachten zo diepzwart van gewemel en drink ik op de rede al klinkend op het brein dat weer gedegen is en dreiging heeft gewist verban ik nu de vrouw die leefde in de mist…

Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

The Lancet heeft dit pleit voorgoed beslist: Mijn zonden worden stapsgewijs gewist.…

Je wilt niets aan het toeval overlaten, Dus komt er dan een schaduwnotulist, Zodat er niet iets stiekem wordt gewist, De driehoek houdt elkaar goed in de gaten. Hoog in de top is het ook heel gewoon, Je veegt alleen je eigen straatje schoon.…

in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum)…

naam en plek spreken hier nog in schrijnende beelden waar oude barakken hun duister verleden nog tastbaar belichten waar vergrijsde mensen huilen om verzwegen jaren tussen ijzige prikkeldraden nimmer gewist…

Geheugens van ernst gewist, tussen verplichting en berusting ingeklemd. Feesten en beesten, pas veel later weet je wat je hebt gemist.…