Alle inzendingen over gewoon OR vanzelfsprekend

Sinaasappels zijn oranje het weer wisselt per seizoen De zon die ons verwarmt het gras nog altijd groen De zee die met vloed opkomt en met eb weer snel verdwijnt De blaadjes aan de bomen de maan die 's avonds schijnt Zo "gewoon" als de sneeuw wit is en de hemel die meestal blauw is Zo vanzelfsprekend is het voor mij dat mijn liefde alleen…

Een simpele week, een simpele omgeving, een simpel woord, simpel eigenlijk zou vanzelfsprekendheid een simpeler woord zijn, omdat we vanzelfsprekendheid als vanzelf simpel aannemen, en simpel is gewoon, gewoon is iedereen, maar niet iedereen voelt zich als simpele ziel een vanzelfsprekendheid, tenslotte is gewoon maar gewoon en niemand…

het leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we zwegen eeuwigheden bestaan niet vanzelfsprekendheid is een utopie zoals in stilte dansen of zwijgend voortbewegen in het toen en nu het lijkt gewoon zo lang geleden…

Zo gewoon ben jij ben je daarom dan ook zo bijzonder misschien ik waak er voor dat ik dit bijzonder als vanzelfsprekend ga zien…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

is de vanzelfsprekendheid van de dagelijkse dingen spreken zonder woorden over ‘t grote gouden geluk samen zijn in warmte gewoon een wonder…

een arm om een schouder die schokt in niet gewilde tranen de ochtend in wakker worden met liefdevolle woorden niet gezegd, niet gezegd ik draag je door de nacht en morgen ben ik er weer, voor jou neem dat maar van mij aan onvoorwaardelijk…

Is vanzelf sprekend Wel zo vanzelfsprekend ? Hoe moet ik het uitleggen, Iets, moet het toch zeggen, Daar moeten we ons bij neerleggen. Nee, vanzelf sprekend Is niet zo vanzelfsprekend.…

Gas uit grond geput Druk valt weg, geen wonder zeg Dat de aarde schudt…

Dag lieverd, slaap zacht, droom maar fijn en tot morgen, dan zal ik er ook weer zijn, het klinkt zo makkelijk, het is vanzelfsprekend lijkt zo gewoon, een kus een aai over de bol, slaap maar, droom maar gewoon, want morgen, dan zal ik er zijn. Dag kind.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

geen dood in plakjes hier of woorden op een geordend palet geen linten geen bloemen cremeer mij maar gewoon met open oven zodat wederkeren als stukjes mij in jou & haar vanzelfsprekend is & ja dan waaien we nog even…

Zo gewoon, vanzelfsprekend, zo heel natuurlijk zo licht. zo heerlijk, zo zalig een knopje en gezwicht, een kamer baadt van voor naar achter, van links naar rechts, van boven naar beneden, volop in het licht! Maar pas op voor overdaad!…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Mop, ik wil je wat zeggen, het een en ander aan je uitleggen. Misschien snap je dan wat ik bedoel, over wat ik denk en voel. Heel gelukkig ben ik nu niet en dat doet me veel verdriet. Ik wil zo graag terug naar toen en het vandaar met jou overdoen. Daar voelde ik geen pijn en verdriet, want weet je, het bestond er gewoonweg niet. Alleen…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Maar waar verlang je naar, vroeg je en ik zei, ik hunker naar: gewoon wat was! Wat niet meer weerom komen kan wat verdwenen is in ‘t grote niets wat vanzelfsprekend was, maar nu opgelost in: een enorme mist die niet meer optrekt.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

kennen de theorie van passie maar de uitvoering is eveneens volmaakt ik ken de taal van je lichaam maar iets zegt me dat ik dit nog niet eerder heb meegemaakt Aan het opkomen van de zon ben ik gewend grazende kuddes in uitgestrekte velden zie ik allang niet meer staan elk moment met jou gedeeld is pas kostbaar en neem ik nooit als vanzelfsprekend…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

Vanzelfsprekendheid is niet vanzelf, nog minder sprekend, maar de vanzelfsprekendheid waarmee je me claimt is zo sprekend dat ik zonder te spreken de deur uitloop, vanzelf…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

Het is toch zo vertrouwd Jouw warmte in mijn bed die ik zo koester en bemin Het friemeltje aan het voeteind met jouw voet daar tussenin Onze eigen kussens strikt gescheiden op het matras Het vaste ritueel van ieders avondplas De strijd van het erin gaan in de winter haast een hel Jouw zachte ademhaling en de snurkjes die ik tel Gesprekken…

vanzelfsprekend je moet het niet alleen weten dat er leven in de bomen schuilt je kunt het zien zegt ze en zij kijkt al zo lang iedere dag opnieuw leren kijken en jezelf bestraffend toespreken als je overal net aan voorbij gaat als het gebeurt het alloude nieuwe niet triomfantelijk maar gewoon omdat het onvoorwaardelijk vertrouwt…

Zoals vlammen in open haarden, en golven die branding maken, schijnbaar op elkaar lijken, maar nooit vanzelfsprekend zijn. Zoals gedachten in ons brein, die als wolken binnendrijven, of jagen als verterend vuur. Soms maken ze ons leven mooi. Vaak maken ze ons leven zuur. Vanzelfsprekend?…

Zoals de zon dagelijks trouw over de horizon komt op haar gezette tijd omdat ze niet weigeren kan zo zal ik er zijn voor jou als een vanzelfsprekendheid die dan toch ook steeds opnieuw verrast…

De wind fluistert geheimen, en spreekt vrijuit in alle talen. De storm loeit en blaast, waarheen de wind dat wil. Adem beweegt ons mensen, als bladeren aan de bomen. Als wolken die zomaar komen, en als gedachten verder gaan. Mensen ademen. Vragen waarom. De wind fluistert.…

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…