Alle inzendingen over goudgele

Mist en morgendauw de eerste goudgele stralen Troebel, maar hoopvol!…

Net als toen bij die spot voor Diamant Gebruikten hongerige binnendringers Met gulzigheid hun hebberige vingers En ging de vette buit van hand tot hand Maar was het toen slechts woensdagmiddag open Nu kun je elke dág naar binnen lopen…

Goudgeel, de zonnige lach Onder jouw vrolijke sproeten Goudgeel ritselt het zacht Onder mijn dansende voeten Goudgeel, hoopvolle toekomst Somberen was eens, ooit, toen Goudomrand schittert De warm herfstige dag Beklonken door het zonlicht In dit goudgele seizoen…

Liefdesgedichten klinken als goudgele wijn brandend houtvuur met woorden doorweven ons heerlijk domein leven, vrijende nachtmuziek als goudgele wijn.…

In donker naaldbos glanzen lariksen goudgeel, geraakt door herfstzon.…

'T goudgeel lokt de wind die de korenaren streelt zij schenken voedsel.…

helblauw van de lucht bekroont het goudgele graan de zon lacht voldaan…

Coreopsis Verticillata MEISJESOGEN meisjesogen die stralen-dorstig dromend- goudgele schalen…

Zag haar komen over de goudgele akker wapperende haren haar mond zei : mooi..…

ik schreef mijn lied met het schuim der golven op de wereldzee stormde woorden in de goudgele cirkels van onafzienbare graanvelden goot in staccato het donderend refrein in tomeloze zinnen die waterval zijn ik vertel je dit open toch dicht ik de muziek hier huil mijn intiemste emoties op papier…

het stro is al gepakt de akker een stoppelveld nog goudgeel maar opgepast binnenkort vuilzwart alsof het stro van zilver was.…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

mensen kwamen tegenover elkaar te staan bijna was ik vergaan Maar ik word telkens weer een lied Doorheen tranen strijd en verdriet Zangers bevolken mijn hart en vertolken hun snarenspel De klanken omhelzen en strelen tot diep in mijn ziel Blij en vrij voel ik het warme hart wil overstromen Dicht bij de bron opgetild onder de goudgele…

Het bonte van de witte kraag van het goudgele vocht verwarmt bedwelmend het bestaan van de geest. En dat ondanks de kou van dit zoete nat. Proost.…

Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

Als een rode klaproos staand langs de kant van de weg als een bosje halfverwelkte goudgelen tulpen in een vaas met troebel water als een mens alleen…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

Goudgele kleuren waar je ook kijkt sieren de straten, bedekken de wijk Goud kleurt de paden, goud op het mos De hersfst viert nu hoogtij als je kijkt in het bos…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

samengeknepen ogen boven jouw baardje 'n stralende lach goudgeel lentelicht streelt onze huid welke ons zijn bevestigd teder kus ik je voorhoofd *…

Over een maan, die goudgeel scheen zich wellustig spiegelde in de nacht een email naar zichzelf schreef vanwege het zich verbonden voelen met een oneindig heelal een antwoord bedacht op een bericht, dat zou komen…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…

Een man rochelt De voorbije nacht Goudgeel en glimmend Het zuigende asfalt Dynamo’s Schurken langs banden In haar geen wrijving Na jaren moed vergaren In haar nopjes, Miss Liberty…

Boterbloemen korte rokjes birkenstocks blonde lokjes Rode lippen terrasjes vol wijntje biertje heel veel lol Zomersproetjes goudgeel strand bootje varen... dat is Nederland…

Goudgele koperen ploert je hebt de winter gevloerd daarvoor wil ik je bedanken met je prachtige warme ranken komt de lente in zicht de donkere dagen veranderen en het blijft langer licht.…

Goudgeel weer het bier en lollig de jongens. Waar moet dat henen? Mijn plan om non te worden weer twee weken uitgesteld - eerst wennen aan het idee, de drie geloftes onder mijn armen nemen in plaats van - goudgeel bier loopt langs mijn wangen. De jongens raken mijn armen aan. Waar moet ik heen?…

Als de zuidwester storm het vermoeide land geselt en lichamen teistert dwars door winterkleding heen, als Pluvius zijn toorn botviert op ondergelopen weilanden en de natuur gelaten wacht op atmosferische rust, dan dagdroom ik over goudgele korenvelden, waarboven de van hitte bezwangerde lucht een dansende ode brengt aan de zomer.…

Goudgele zon Koele bries Asfalt strekt zich uit Glanzend chroom Lak en leer Donderend geluid Zonder doel Alle tijd Eeuwig wordt tot even Zorgeloos Jij en ik Rollend door het leven…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…