Alle inzendingen over grafschrift

- - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -- - -- - - - - Een grafschrift dat Vondel op hoge leeftijd - toen hij zichzelf niet meer verwarmen kon - had gemaakt. Men mag (zei hij) als ik sterf, dit op mijn graf zetten.…

Treur niet om mij, het hoort erbij zoals de vloed past bij het getij Tranen smaken naar de zilte zee veel looizuur zit in zwarte thee Zing een lied, dans voor mijn graf denk nog eens aan mij, huil of lach Leef verder gerust en bedenk dit wel de dood steekt in hetzelfde vel Wees niet bang, ik ging u immers voor zing met alle engelen in hemels…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…

Wanneer mijn lichaam lijk geworden is Was het dan met rode wijn en jasmijn Als je mij zoekt op de laatste dag, me mist Zoek mij dan in het stof, ruik rode wijn Herinner dan mijn stem en lach De boze geesten uit en gedag Toe, dans rondjes bij mijn graf Zing! Strooi bloesems van jasmijn…

Gheryt Sangers - Pater Magister die in het Convent der Jacobijnen de Schrift leest - zaken doet - zich tot Rome wendt - tot mildheid wordt gemaand in dit koud land waar hij - de Stricte Observant - God eert leyt hier begraven al wat hij heeft geleerd leeft - zonder end.…

Hier staat een groot kunstenaar uit Her en Der als geen ander beeldhouwde hij menig stilleven en hoewel hij ons veel van zichzelf heeft gegeven, ging hij daarin op 't laatst net ietsjes te ver…

het lot van deze man kon niet triester hij zocht zijn leven naar de kerkstraat heeft ze nu gevonden, rijkelijk te laat. Hier rust een verdwaalde priester…

Wandelaar, je bent hier verkeerd. Ik ben niet begraven maar gecremeerd.…

Ik wil dit toch nog even kwijt voor we het graf dichtgooien Ik vond hem eigenlijk altijd bij leven al een dooie...…

GRAFSCHRIFT VAN EEN DRONKAARD T’AMSTERDAM IN EEN BURGWAL VERZOPEN Daar leit een vuile vent in deze put gezonken: Hij stierf in ’t water; maar hij was op ’t land verdronken. 5 oktober 1653…

Grafschrift: Ter columbarium bijgezet, was nochtans beleerd Arrogant alsóók zéér zwaar en veel te vet Uiteindelijk gelukkig in humor gecremeerd Hoop dat de dood hem bevalt ..., dan blijft hij het.…

Wat valt er nog te schrijven met zinnen die jaren terug al in gesmoorde toestand stierven, voordat ze nu zwart uitvloeien over het blank marmeren papier in een grafschrift aan mijn jeugd, waarvan het lichaam, nooit gevonden tot op heden niet kan rusten…

In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

Van dood in dood gegaan, totdat hij stierf. De namen afgelegd, die hij verwierf. Behoudens deze steen, waarop geschreven: de dichter van het vers, dat niet bedierf. -------------------------------------------- uit 'Osmose'…

Hij was een stille, zeer bedeesde man, die hield van bloemen, dieren en insekten totdat het warme gras zijn lichaam dekte: 't is nu gedaan met de heer Nijlen (Van). ----------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten (1964)…

Geloof van mij, gij die mijn naam hier leest, ik heb de dood van kind af nooit gevreesd. Hij was vertrouwd. – Het ondoorgrondelijk leven is mij de donkere despoot geweest. --------------------------------------- uit 'De adelaarsvarens' (1988)…

Hier ligt mijn trouwe- hond begraven Die alle deugd in zich vereent Kon men met dieren vriendschap hebben Zo ligt hier wel mijn beste vriend.…

Dat hier ligt, was een mens, daarin des Heren hand handvollen over hoop van gaven had geplant: vernuft en wetenschap en overvloed van reden, bevalligheid in schoon en recht geschapen leden, beleefde* vreugd en deugd, en ongemeen verstand van zoete bezigheid en zondeloze zeden, en al wat in een…

Beenderen en stof waren eens een meisje dat vertrouwde op God, die talent gaf poëzie, wetenschap, rijm en reden sierlijkheid en recht van lijf en leden Een leven in vreugde, deugdzaamheid een buitengewoon briljante geest niemandalletjes en zondeloze daden Zij was alles wat een vader zich kon wensen, belofte van een vrouw een kind van…

En als mijn botten breken door 't schuiven van de aard, vraag dan maar aan de wormen: "Was deze mens 't wel waard?" Zij zullen u dan zeggen, gelijk het was en is: "Nog nooit schoven wij aan - voor zulk een feest'lijken dis!"…

al op jeugdige leeftijd in het vooruit zicht gesteld steeds voor hem uitgesneld met één been in zijn graf opnieuw geteld de jaren des onderscheids waren ongemerkt voorbij gekomen ze waren onwijs gaaf wel bekomen…

op het gezicht hij springt, hij richt zijn woede op de wereld die hem nooit begrepen heeft het geluid van de stilte stuurt hem door het leven de wijn en ander venijn achter hem de rust dagen worden maanden jaren en decades hij heeft alles gewist doods tot in de kist er staat te lezen hier ligt het wezen eindelijk geveld door eigen…

Hier rust Willem Jan van Tol Hij was doorlopend dronken. Maar eenmaal was de maat toch vol, En werd hem eeuw’ge rust geschonken.…

IJZEREN RITA ROEST IN VREDE…

Als een komeet verscheen hij aan de hemel En verdween uit zicht ---------------------------- uit: 'Genadebrood', 1993.…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Hier ligt een man in d’as, Zo gierig al zijn leven: Hij wou de geest nauw geven, Omdat het géven was. ---------------------- Sneldichten…

Van Mr. F. Van Mr. F. ligt 't lichaam in dees kas; Die veel van rook en damptuig heeft geschreven. Die steeds met rook geleek 's mensen leven, 't Geen als een rook verdwijnt en wordt tot as. Zijn geest is ook als rook omhoog gedreven, Gelijk zijn rif hier is tot as gebleven; Alsof het maar verbrande toebak was. -----------------------…

Ik wilde niet cremeren maar wel graag roken om dat voor altijd af te leren ben ik nu 'hier' naar ondergedoken.…