Alle inzendingen over grasduinen

in het gras van de duinen lig ik te grasduinen met jou de zon op mijn rug doortrekt jou enig kou van de grond vochtig voorjaarsdauw vogels zwijgen verschrikt een korte kreet die hoort bij het leven wat heet de zon brandt feller warmt gans mijn huid en jij kruipt langzaam onder mij uit vogels zingen weer in jou ---------------…

we moeten niets we hoeven slechts te zijn te beschouwen, ons onthouden ons te dompelen in de schittering op het het grensvlak van water en lucht we hoeven slechts de tuin te laten drijven een tong te laten gaan langs beide lijven in het gras van onze honingduinen te zwerven langs blinde muren op geduld van lentebladeren tijd…

o rampzaligheid grasduinen stellig gestopt wegens mollenplaag…

de koeien zijn weer los dartelend als veulens grasduinen ze in de wei en loeien luidkeels in rijm... een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

Grasduinen langs de zee en nuttigen wat getijden brengen. De horizon drijft gedachten in golven naar wie zwemt. De zon beklemtoont beweging. Nieuws ruist tot in ons hemd.…

Zilt trekt in distels helm ritselt en prikt bijna loopt hij op zee Grasduinend met vlak onder zijn voeten loerend het grondsop al Zo wankel is het evenwicht van deze en iedere wandelaar. ------------------------------------------- uit: 'Achter de rug', Gedichten 1960-1990.…

de woorden gezonden over golven van zand verwaaien zeewaarts in stormen van nachtelijk geweld zinken zij weg de dageraad met wazige vingers schrijft zinnen van opgediepte letters uitgeademd in liefdevol gezang vleugeldragend de hartenklop grasduinend in gevoel raakt me verblijd overspoeld in euforie zwemmend in oceaan van geluk…

Dit was een wildpad tot voor kort zwierend om diepgelegen hoeven die zich in grasduinen begroeven onder gewassen kiel en schort Gortdroge sikken dwaalden hort de heuvels aan het recht geschoven haar scheuten meer dan eens bestoven door hordes vorsten uit het fort Ze kregen hooimijt van het ploegen zelfs als ze braaf hun kruisje sloegen…

Het is als grasduinen in voorbij gegane liefdes, een labyrint van ingedompeld voelen. Ik verlang naar lentebloei en dooi rond mijn hart.…

ze legt haar kind in bed tijd voor je slaapje mijn schat ze lachte pretoogjes ontmoeten haar die liefelijke kinderblik vertederd haar moederhart ze heeft even rust grasduinend in de krant een koffiekoek in de hand ze is gelukkig met dit leven haar man komt thuis een dikke knuffel zachte kus op openende lippen zalig eenheidsgevoel…

we grasduinen door onze kleine grote geschiedenis als een vloed mieren worden we gedreven door een onstuimige zee van herinneringen die heen en weer beweegt door de snelheid van onze woordenvloed soms proeven we in die grote kleine geschiedenis de smaak van gal als een steile met ijs bedekte oever opdoemt en de stroom haar…

(voor Serge van Duijnhoven) Je nodigt me uit om naar jouw woning in Brussel te komen, omdat je verhuizen gaat, zodat ik mag grasduinen in jouw privébibliotheek, waar wellicht nog iets van mijn gading ligt. Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen.…

Kijken met je ógen, riep ik mijn koters altijd toe, als ze iets te gretig in de winkel liepen te grasduinen. Hánden op je rug, niet aankomen, láát dat, dat ál die kinderen er geen trauma aan hebben overgehouden is op zijn zachtst gezegd wonderbaarlijk te noemen.…

diepst van het hart vrijheid in de poëzie in mijn hoogste goed gebleven geen regels en tal van andere formaliteiten in het met kunst en vliegwerk opgezette frame van handeling en regelementen om anderen te weren en de eigen kwaliteit te laten overheersen in het lezen en schrijven uit het eigen hart het is heerlijk weer even te grasduinen…

bleven helaas nog zoveel zaken steken in de prille schoenen van tal van pseudo wetenschappen zij raakten aan bijna zichtbare waarheden maar hadden te weinig basis om alles goed overzichtelijk te rangschikken in begaanbaar perspectief de mens als arrogante kwast vond gedegen kennis onzin hij wilde liever op goed geluk rommelen en grasduinen…

Op de uitkijk naar een teken een leven dat aan mijn oog voorbijschuift of toch niet… Lange(r) Hans of Banting/ Best(e) Om het even wie er vaart of het schip wat om de kolk roert Grasduin heilzaam door mijn veste Pancreas briest Diabetes omdat zij zeer lang zijn getrouwd Eiland deel van Insulin(d)e, maar geen Gordel van Smaragd, of…

Die moet ik nog schrijven, en die dat ik gezond ben dat ik gisteren dronken was in een grieks café daarna in een turks café, in een noors dat ik me instel op ene hoge zeer hoge gasrekening en andere dingen aan anderen - grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl…

bellen moet want alleen bij notabelen nog hangt een telefoon de glazen weer gevuld kijken wij elkaar met glimmende ogen naar een volgend verhaal weer genieten wij in korte broek van onbezorgde jeugd als aan de zahnstraat naast een ballentent voor het ouderlijk huis de kermis schommelt die ‘s avonds ons niet slapen laat opnieuw grasduinen…