Alle inzendingen over grijs=somber rood=em

Soms komt het voor Je ligt daar zo Lekker op het gras En je ziet ineens grijs Het is een teken Van regen, Maar ook van somberheid Waarbij mensen diep zinken Het maakt je ongelukkig En bent minder actief, Want je wilt geen grijs In het rode leven Rood maakt je blij Grijs maakt je verdrietig Maar er is een vergelijking Bij alle twee…

De avond is grauw, grijs en nat de wegen lopen leeg voortschokkend als met een paardenkar rijd ik zuidwaarts Toch blijft een hitte hangen in mij een warmte die me verschroeit die zo afsteekt tegen die kille nacht dat ik de slaap moeilijk vat licht priemt door mijn gordijn..…

als rode drab drijven resten vuurwerk in een ochtendstille plas straat ademt overdaad aan genoten drank en spijs geeft morgen pas zijn katers prijs de schone lei voor jou en mij spiegelt somber wolken grijs wij zijn de eersten die de wereld gaan ontdekken ondanks alle nachtelijke smetten…

Hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan…

Mijn schoonzusje wonend in Dalem zei tegen haar man ik vermaal em met kerstmis een eik je zet mij te kijk ik wilde een kerstboom, dus haal em…

onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

ik ben in de mist verdwaald kan de omgeving niet meer tot echt leven wekken licht glinstert in duizend kleine kleuren maar laat het bestaan niet live gebeuren er is geen zicht in grijs perspectief waar ieder naar de goede richting gist en zo de juiste weg verliest nooit heb ik de moed snel opgegeven weet dat leven ooit…

zacht en vlagend grijs gordijnt de regen in somberbui waar zon de druppels altijd doet glinsteren speelt de koude wind met lichte onderkoeling het voorstadium van hagel hangt nog in de lucht die vriezend zucht wij zijn niet tegen dit plagen opgewassen ook niet tegen de smerige opspattende plassen die ons met vuil benatten…

Als een Donna Quichotte tegen vele windmolens bevecht zij de gedachten waarin ze is verstrikt van zwart en wit zonder nuances altijd eindigend in somber grijs uitslag vooralsnog onbeslist…

Simpel rood laat me niet lachen roodharigen de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit, invoelbaarheid, zorgzaamheid en betrouwbaarheid er valt heel goed met ‘rooien’ te leven, te werken, te onderhouden “Never een dull moment" simpel rood dat dacht ik niet dat bestaat niet! en in bed rooie mieters!…

Mijn jeugd is helder, lichtvlekken weet ik mijn rug beschijnen en almaar meer verdwijnen in een grimmig grijs, terwijl ik somber stijg.…

Ik kan dromen van 't bij u komen ik kan wenen, bij u verschenen, gij zijt zo rood in mijn ziel - gij zijt mijn gloênde, mijn eeuwig woênde vulkaan waarin ik viel. Dood, o dood, sombere, somber geronnen rood, kom, o kom. ---------------------------- uit: Verzen (1890)…

explosiegevaar vierkant grijs wordt vlammend rood migraineaanval…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart.…

Aan de hemel stroken rood en blauw en grijs en krimpt de halve maan…

zij schreven in onschuld hun namen op ijs van de ramen keken door mist die bomen berijpte met ijzige hand voelden de kou in het sombere grijs van daarbuiten moment van besef zonder een woord werd het feest voorgezet hun wereld was fijn maar werd te klein om het groot te negeren…

Em ma proppe, etep proppe Em ma sèzchela melos Tottic nedde crantep emme leckurre segret, danszeg tse kanapee, kanapee toenoutyn ustoe. Aszick csavus im melyche mostap seggictoe rika, rika, laane menou. Evve nochwa pittetyn us toenoula melos szotterick, szotterick, toenoula melos.…

mag ik je winterslapend storen de somberheid van korte dagen kan mij niet bekoren wil de witte vlokken voor je vangen ze draperen op je warmrode wangen laat het licht maar breken in het smeltend ijs haar kleuren verschieten uit het grijs om in het ontluiken van de zon je ogen te ontmoeten met hun eerste lentegroeten…

Hij lapte 't 'em niet en ging hollen.…

Mij zegt dat gene moer ik zie wel regen en wind meer rimpels in de singel dan strikt noodzakelijk en wat meer grijs in de lucht dan gebruikelijk maar somber is dat niet herfst is niets.…

Opeens schoot het door me heen: de Botlek is ons zenuwstelsel en die rode buis de hersenstam waardoor alles leeft en beweegt en ik werd bang want even een piepklein scheurtje en ik ruik de geur van jodium en het zweet van de somber kijkende zuster.…

nodigend rood stil kijkt ze, grijs geworden, de uitzingende centrifuge in lezend de mooiste kleuren van haar kindertijd.…

mag ik een traan aanschouwen in geborgenheid waar dromend verlangen verscholen lag gehuild in sombere tijden verloor liefde haar glans duistere nachten heersten onze dromendans waar grijs en kleur dansen door elkaar dromen weer herleven in tranen die ik bewaar…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

Het vurig vlammend rood is nu verdoofd tot moedeloos geworden bruin. Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…

hij ligt voor je dus grijp ‘em met beide handen en laat ‘em niet meer los vlak de onnozelen uit en zij die niet deugen willen kleur de dageraad in de vorm van liefde overspoel de sjagerijnen waardoor vensters openvliegen gordijnen een ballet dansen op de maat van de wind bijna opgedroogde pennen weer vollopen met woorden voor dichterlijke…

Gimme the blues Dreint door mijn gedachten Jankende gitaren, snaren die Van geen wijken willen weten Buiten is het al niet veel beter, Lucht vochtig en klam, Zoals een zomer kan zijn - Grijze lucht, somber druppende Regendroppen - Buiten is het grijs en grauw In mijn hoofd is het maandag, Zo blauw, zo blauw, zo blauw…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

een andere kleur kan het donker dat zo somber is veranderen in licht zwart verandert in het stralende rood van een roos mooi als een gedicht grijs wordt het blauw van de lucht met kleine schapenwolkjes op een warme zomerdag zonnegeel en oranje heerlijk op het strand waar je in de verte de kabbelende zee zag grasgroen zijn de…