Alle inzendingen over halfleeg

Nee, z’is niet van het halflege glas, da’s veel te kort door de bocht z’Is alleen bang voor als het leeg is want dat het leeg gaat, weet ze zeker vandaar dat ze een nieuwe fles al kocht Ja, ze g’looft wel da’k van haar hou Ik zei het haar toch, dus zij mocht Maar ze huilt alvast van dat ’t over gaat want dat gebeurt, dat weet ze zeker Dus…

Halflege kasten Onder het bed geen schoenen Je bent er niet meer…

terwijl gemiste zielen tranen doen ontspringen zoemt een mug koert een duif is de zomer waarin je kunt vergeten nog tranenver weg je drinkt de zon je eet de tijd maar het glas blijft halfleeg het bord slechts vol met kruimels…

Repatriëring vormt de spil Van haar vergleden ademtochten Haar glas halfvol Javaanse thee Drijft veel van de westmoesson af Mijn glas, halfleeg, wordt een karaf…

Glas halfleeg of juist halfvol? Is al jarenlang de twist Over visie op het leven Tussen pes- en optimist. Nooit zijn zij er uit gekomen Terwijl de realist verzucht: Als het met drank nog half vol zit, Is de rest gevuld met lucht…

Men dacht met twee finales vet te stunten Met filmpjes, doekjes, navels, jurken Albanezen, Grieken, Turken In een halflege zaal en zonder punten De soep vooraf met Frans en Marian Daarvoor gaf ik op woensdag douze points…

Maar het is natuurlijk halfleeg. Het is mossel noch vis. Het is evenveel ja als nee. Maar het is volledig onbeslist ook. Dat is best vervelend. Dat geldt trouwens ook voor 49/51. Dat zit gevoelsmatig binnen de foutenmarge en voelt daarom ook maar half.…

ik heb je zien ontwaken in de verschraalde wijn van halflege glazen asbak vol agressiepeuken waar de laatste rook vervloog uit woorden over samenzijn met de geur van oudjaar in je haren wapperen je handen nog herinnering ogen blikken toonloos twaalf uur en wat er over is van van ons sensationeel begin maar op de bubbels van champagne…

ik dacht dat je zei dat je hier wel blijven kon zag ik sterren schijnen een lichtend pad over ons samenzijn hoorde ik rivieren bruisen hoe het water zich met volle kracht schuimend op de rotsen gooit en wij daarboven onroestbaar toen ik dacht dat je zei diende je mij te corrigeren het nalaten van dat kleine feit die ochtend in een halfleeg…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

In dat halflege café met die vuile lambrisering omdat de stoel naast me toch leeg was of omdat je mijn kwetsbaarheid herkende. Op je magere kamer zou ik je haren bezingen, mooie rode haren die bevallig over ranke schouders vallen Genade zal ik vragen, tegenover zoveel kwetsbaarheid ben ik weerloos.…

De machinist waggelt door de halflege trein, en zoekt zijn locomotief op, het is doodstil, de trein staat nog niet aan, en niemand die wat zegt. Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw?…

En bakt de gele zon Het kraaiennest bezwangerd Met de geur van stinkend vlees Kapitein stuurt immer door Met een heldere blik zonder vrees De ijsbergen omzeilend Het schip diep in de vaart De vrouwe van de stuurman Die een kindeke baart De loopplank reeds verrot Het zurevat staat leeg Scheurbuik verteerd de mens En de wijnfles al halfleeg…

Nu de dagen kleurrijk korten zwerft hij door halflege bossen groet de eik, buigt voor de beuk eet een overgebleven zoete bes verzamelt een berg met nootjes voor het wat luiere mededier Zwaait naar overtrekkende vogels met hun kompas richting zuiden kijkt naar een fladdervlinder die speurt naar een laatste bloem Mijmert languit in een varenbed…

Terwijl de één zich focust op de dingen die niet kunnen en daar soms zo van baalt dat het een obsessie wordt geniet de ander van alles wat best nog wel kan of probeert gewoon eens heel wat anders…

op de grond tussen de eikenbomen sommige hangen lusteloos rond of liggen besmeurd in de goot komen nauwelijks meer tot leven beroerd door de wind een groot esdoornblad houdt tientallen eikenblaadjes in zijn ban andere vrijen achter een bierkrat op een stiller plekje is gezang hoorbaar het dubbelbeukenbladkwartet Nootjes geeft op een halfleeg…

Ik sta anders in de wereld, toleranter, minder ergernis halfleeg blijkt plots halfvol gevolg van m’n verlichting.…

Teruggevonden, nieuw, oud geluk kan dit ooit stuk, de tijd zal het leren, geloven genieten samen drinken uit dat glas dat nu al halfleeg is en toen nog zo vol was, de wereld te dol was, bij jou in de klas...…

De lippen geslagen aan een halfleeg vat waarin onuitgesproken woorden blijven resoneren in een betoog zo overvloedig, de afgevulde maat had moeten nemen, het lot wikte en doorwoog naar een nog voller vat en dat bleef in wanorde leeg.…

Hebben we na dit halfleeg glas ons laatste avondmaal gegeten? De ober krijgt je oogopslag, je laatste glimlach en zijn geld. Ook hij lijkt enigszins van slag als hij ons wisselgeld vertelt. Je maakt me radeloos met voorbedachte rade. Mijn hele leven uitzichtloos, want ik krijg levenslang.…

wij spreken graag voor duistere halflege zalen. wij dragen fier de ons geschonken bokalen van afgunst. wij spiegelen ons niet aan elkaar. wij zijn eenzaam. wij ontvangen ons fortuin van de streamlined stropdas. wij halen een mes las de hals die daarin zit. wij zijn en blijven tegendraads. ons universum rafelt.…

Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem haar op en stel de eerste vraag, de tweede vraag, de derde.…

Liggend op m'n rug in het tweepersoonsbed met een dichtbundeltje voor m’n gezicht van een schrijfster genaamd Gurien Kwantes neem ik nog een slok uit de halflege whiskyfles dan hoor ik de deur zachtjes open gaan en vervolgens hoe de insluiper een romantisch muziekje opzet als zacht bespelende achtergrondklank verraadt van haar binnenpret…