Alle inzendingen over herfstbos

in het herfstbos losse noten en bladmuziek…

Het bos nodigt uit Vogelzang haalt me binnen Ik geniet als de najaarszon warm tussen de bomen gluurt en kleuren van het herfstblad vurig op laat lichten Het is bijna of de lente wederom gaat beginnen Zo intens Honderden paddestoelen rijzen op uit mos en bomen En ik reis mee langs schat en zwam Een zompig stuk moeras met dam van…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

Het ontgroende herfstbos wil nog even met ons vieren, dat zij haar uitbundige levenslust onder een royale zon heeft mogen ondergaan; om ter voorbereiding op de hardvochtige winter eens weer terug te komen; om als kind van de zon opnieuw te bestaan.…

De bomen zwijgen En peinzen vaag, Van al de twijgen Drupt iets omlaag. De zon is henen, Geen vogel fluit - Zij zijn verdwenen, Het lied is uit. Alleen gelaten Wacht alles stil - Wacht het gelaten Der wereld wil.…

Weer zonsondergang je kleurenpracht zacht verlicht een mooi schilderij…

Het herfstbos vastgelegd in RGB gaat digitaal met mij mee, alleen de ekster blijft zwartwit en ook de inktzwam wil niet kleuren.…

Staan in het vochtige mos in het stille herfstbos. De mist hangt in de bomen. Een sfeer om bij te dromen. Ik denk aan de zomer die voorbij is gegaan... De bladeren zijn gevallen, 't Is een gekleurd tapijt. Ja, de zomer zijn we kwijt!…

Ik ril van schoonheid: vurig-wreed doorflitst Hel geel de doff're kleuren van het woud, Een stervensgil, een koortsgloed, felle vlek Van gloeiziek kwijnen in het late jaar. Schoon sterft het bos, een ridder zonder blaam, Gedost in geel en hartverheugend rood, Met helmpluim, die de veed'ren vliegen laat, En helle lans met wapperende vaan…

Niet in het echt, maar in mijn hoofd wandel ik door het herfstbos, geniet van een dutje in het groene gras en ruik bloemengeuren. In gedachten tel ik de sterren, ontdek de mooiste dieren in de wolken en zie de zonsondergang op het strand. In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…

Ik voel mij van alle gronden los in het stille herfstbos. Met het korter worden van de dagen knaagt oktober met een nieuw soort onbehagen. Toch krijgt het leven weer een doel als ik mij uit mijn schaduw woel. Ik gooi mij van mijn trossen los te midden van het stille herfstbos.…

Het herfstbos spreekt, waar de onschuld dwaalt. Waar de herfsttinten kleuren; en de angst in fantasie wordt vertaald. Geesten spreken tussen kalende schimmen van bomen. De herfst is de tijd bij uitstek om jezelf te verliezen in je eigen dromen.…

Nevelig herfstbos Herbergt vele roodborstjes Tjilpend in de kou Het jaar loopt weer af Ze kleuren tezamen rood Op een grauw toneel Wolkjes waterdamp Gevormd door kleine bekjes Cirkelen weeldig Bladloos in de kou Met zijn talrijke bomen Woont het bos in hen...…

reik me je handen, je lentehanden de bloesem van je vingertoppen reik me je mond, je zomermond het fruit van je lippen laat me liefkozend graaien in het rode herfstbos van je haren je zachte nekvel strelen: huiverende hindehuid laat me zinken in de grijze wintermeren van je ogen laat mij het jaar zijn, speels genesteld in je vier…

het was in september dat ik je heb ontmoet alsof we elkaar herkenden het voelde zo goed het was in oktober een herfstbos vol geuren we praatten en praatten in dat bos vol kleuren toen werd het eind november we hebben steeds geweten dat het niet zou mogen zijn we wilden dat zo graag vergeten het is nu jaren later opnieuw is het september…

herfstbos maakt iedere schrijfster inkerig tot zichzelf zij spiegelt zich in donker water en ziet haar schraalste vers vraagt zich in arren moede af wat haar bezielt de criticaster in haar hoofd zal als excuus de uitlaatklep wel weer gaan halen of het ego dat moet worden opgefleurd waardoor zij ach zo mededeelzaam is onder het mom van…

Zag je wandelen in herfstbos lentezon scheen door bomen alles kleedde zich met kleurig mos alleen omdat men jou zag komen. Zag je door het witte veld schoner dan reinste straling en overal werd over je verteld, “Jammer, ze heeft aan iedere man maling!”…

Tussen kruinen van de bomen gloort een heel klein straaltje licht door zacht wiegend weg te dromen zie ik nerfhelder jouw gezicht hef mijn handen naar de zon maak een dansje op het mos ik wou dat ik vliegen kon door het mooie herfstbos spring en huppel door de dagen soms wel vijf passen tegelijk ook al zijn er vele vragen ik voel me nu…

Aangenaam voelt de regen aan. Zacht vallen dunne druppels neer op grassprieten, zich fris verheffend. En nat geworden haren beplakken je wangen. Ik verlang naar kussen, onder een geheel van bomen met rood, geel en bruin geworden bladeren, onrustig wachtend op dartelende wind om verlost vrij weg te mogen zweven naar een reeds bezaaide ondergrond…

diepte te laten doorstralen om de stad een doorzichtige spiegel te bieden een oudgouden glans zou over de huizen strijken en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst toeterend komt het hele verkeer tot stilstand abrupt worden alle vergaderingen opgeschort en de straten vullen zich met ogen en geroezemoes een vorstelijk banket, jagers in een herfstbos…