Alle inzendingen over hoekjes om te schuil OR zonder vooroordelen,

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

naar waar ik eens thuis was maar het was er niet meer het was er wel maar ook weer niet anders, hoe, waar waar zijn de plekken waar ik geschaafde knieën viel de straat voor ons alleen waar is het gras om alleen te zijn de hoekjes om te schuilen het was er niet meer maar gelukkig wel nog in mijn gedachten…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

in hoekjes bloeit het buiten nog - bijna steels…

Iedereen pleit voor verdraagzaamheid maar toch zit men vol vooroordelen want hoe het werkelijk is gesteld kan sommige mensen maar bar weinig schelen.…

“Eén bult volstaat, twee vind ik veel.” “Dat kan wel zijn”, zei de kameel, “maar mijn gevoel zegt dat het raar is te luisteren naar een dromedaris.”…

De neus van velen hangt in de zaken van evenzovelen Het is om het even ze bemoeien zich ook nog eens met je leven Het geeft zo'n zeker gevoel die onzekerheid in 't eigen leven te halen uit de zekerheid van andermans leven Het projecteren is een apart beleven en voor velen niet zo moeilijk aan te leren Ze weten alles te vertellen…

Het onderwijs, zal menigeen beamen, werkt vruchteloos aan jonge consumenten Gesjochten leraren en wat studenten verdienen grof aan het centraal examen De ouders zitten zuchtend in de stress De lieve jeugd wil slechts vijf, komma zes…

gezond en indruist tegen ongedwongen natuur, wil ik u laten weten dat deze soort bestaat wat wij in staat zijn ons te laten zien, dan nodigen wij u vaker uit voor een kopje zoete netel-thee, gebrouwen op een religieus komfoor ver van ethiek die met de halve maan de hemel kruist, of bestaat dat alleen in dromen, zo lang u maar uw vooroordelen…

Maar waar vooroordeel met vooroordeel strijdt, Wat is het — dan verlies van tijd!…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Te halen uit de Plooien van ons Dagelijks bewustzijn, als Alle kleine hoekjes zijn geleegd, En zichtbaar te maken Wat ons ten diepste In verborgenheid beweegt…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Wees welkom in de Arena van het palaveren waar polemieken met Très Grande Vitesse voorbij daveren. Zij is the Place To Be waar dichters strapatsen maken elkaar met talige humor troost en tragiek weten te raken. Woordenaar scherp de punt van uw ganzenveer kruis op de zandvloer fair de degens telkens weer. Welkom dichter van het hoogste woord…

Och, kijk toch naar me, zég me wat je ziet, maar door al je vooroordelen, mis je mijn verdriet. Toe, kíjk nou naar me, vertel me wat je ziet, en hou toch op met doen alsof, alsof je me alles biedt. Ja, je kijkt wel naar me, maar vergeet wat je ziet, door al die vooroordelen, zie je me eigenlijk niet...…

We staan met onze vooroordelen klaar als het ons uitkomt maar niemand is perfect dus zijn vooroordelen ONGEGROND.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Ik ben een rots in de branding van de zon Ik ben een rots in de woeste golven van de zee Ik ben een rots met een stenen mantel om me heen voor tegen de pijn Toch kan ik niet de rots zijn die ik wil zijn…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

als taal vergeet ik niet de letters te poetsen om stof te verdwijnen alle hoekjes vinden klaarte in de nabijheid van hun blad zo punten we de binnenkant met zorg niet vanwege de zichtbaarheid maar om de kern te lezen…

De hemel is oneindig, heeft ergens lieve hoekjes.…

Ik wil zo graag nog even schuilen Schuilen voor de werkelijkheid Ik wil zo graag nog even huilen Maar men gunt mij niet de tijd Misschien verstopt in een klein hoekje Ergens, ja ergens op een stille plek Maar dan is het, hallo ik zoek je Ingeslikte tranen maken me gek Ik wil zo graag nog even treuren Om wat verloren gaat en niet meer is…

Ik kan daar schuilen in verzonnen dromen, in helder licht dat ik heb verloren. Starend naar de chaos in mijn hoofd, luister ik naar mijn tranen, zo rusteloos. Woorden wandelen er op kousenvoeten, struikelen over de eenzaamheid, vallen als tere druppels in de kleine holtes van mijn stil en ongebonden zijn.…

het duurt vast niet lang meer de terugkeer naar mezelf vaak zo stil als vogels die naar de nacht vliegen en daar gaan luisteren naar de vreemde adem van de dag soms vergeet ik dat ik er niet ben en schrijf muren vol met schuimende woorden lees gedichten op lippen die bewegen en raak zacht jouw haren wanneer een strofe onsterfelijk…

Mag ik even bij je komen schuilen als ik moet huilen niet alleen wil zijn je hoeft niets tegen mij te zeggen houd me alleen maar even vast jij kent me als geen ander bij jou voel ik me veilig neem me in je armen heel dicht tegen je aan.…

Mag ik schuilen bij je, als ik wil of laat je me zitten, heel alleen Kijk je opzij en denk je stil 'k weet nu echt niet wat ze wilt? Mag ik huilen op je schouder want ik voel me zo alleen en jou schouder lieve schat 'k weet: die is van jou alleen! Maar een prachtplek om te gebruiken. Dus mag ik alsjeblieft?…

ik til je uit de dood breng naar boven wat ik weet leg alles voorzichtig over elkaar verhalen waarin ik mag schuilen…

Het huis dat haar droeg reikte niet langer naar de hemel op de grond spatte het in duizend stukken uiteen. Met dichtgeknepen keel schuilt een vrouw - laat haar even - tussen de geblakerde bomen Soms moet een mens loslaten - laat haar gaan - om op een andere plek thuis te komen. Iemand gebaart: wees welkom hier, er is plek genoeg…