Glinstergloed in mooie
ogen
Lenteprikkels als ze
lacht
Spilfiguur in geheime
dromen
Instantvlinders, nooit
gedacht
Vrouwenmond die ik wil
kussen
Proeven van een zilte
huid
Inktblauwe woorden, en
ondertussen
sluit ik alle logica
uit
Twijfelachtig weten dat dit fout is
en niet kan
Pogen te vergeten, maar blijvend
in de ban...…
Ik schrijf met zeewater
lege, schreeuwerige gedichten
meng inktblauwe gezichten
die afdruipen in bleekwater
ik neem geen genoegen
met het krijsen van de zee
wanneer het water lonkt
tekenen zich witte dansers
maar ik laat me niet vleugelen
als een kostbare zilvermeeuw
de zee zou een cadeau moeten zijn
aanspoelend, warm en zoet
zwemmen…
Ik hijg mijn onmacht
in een kluwen van weerloosheid
waarin mijn naaktheid
de voltooide tijd wederom ontbloot
Je daalt op mij neer als
een grote zwarte vogel
terwijl de maan toonloos
haar ronde draait
in een absurd fonkelende hemel
Als Aphrodite en Ares
verzwolgen in een kolkende golf
van onherstelbaar verlangen
dansen wij de inktblauwe…
het vele glaswerk
van ontelbare lichten gedoofd
gevatte koude adem vanbinnen,
mijn inkt zou nog uren kunnen schrijven
over losser gedefinieerde vormen van verlies
interpretatiemogelijkheden die ik niet kies
koude bloemlezingen sterven
als schriftelijke vragen, late kristal lelies
alsof ik nooit bij jou weg zou zijn gaan
bestudeerde inktblauwe…