Alle inzendingen over innerlijk vuur

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

Terwijl het vlees Dat bij dit lichaam Hoort roerloos Tussen wat houten planken Achterblijft, Kringelt wie hij was Door de naden van de kist En ontsnapt naar de Ruimte die hij met Zijn innerlijk vuur In herfstkleuren steekt…

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

Onnozel ding dat ik ben door jouw woorden en mijn wensen totaal ingesnoerd Nu lig ik hier bezeten van mijn innerlijk vuur de intenties te herhalen die door pure lust werden gevoerd Ik veeg je van mijn kaart strategisch ga ik muiten haal een bezem door mijn hart het is over, over en sluiten.…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

Uit liefde ontsproten geheim, tastbaar als een vlammend innerlijk vuur, dat licht weerkaatst in de ziel van het hart. Grootmoedig stroomt het licht van leven, over het pad van helderheid. Doorzichtige stralen voeren je naar de Goddelijke eenwording, door Liefde geraakt en zichzelf omhoog geheven.…

vuur Gestaag zijn ondergesneeuwd, Vuur dat op zijn Hoogtepunt bevroren Is…

Ook met de handen stijf tegen de oren is soms het geluidloze gillen te horen dat in onze diepten weerkaatst routes en wegen in eigen beheer geen regels voor het binnenwerks verkeer dat zich langs eigen banen verplaatst geen brandstof meer over voor innerlijk vuur geen macht meer te veinzen over het stuur hardnekkige voet op het…

verzuurd op zoek naar zonnelicht zwicht al ras elk innerlijk vuur voor een dekken met de mantel die zwak wel van gemak voorziet maar beslist geen warmte geeft opgebrand raakt hij die zweeft zonder zijn hoge vlucht te schermen voor de sis van tegenwind die ijzig wee doet kermen laaien kan alleen met gloed hij die niet om winnen geeft…

Innerlijk vuur laait op. De sluier van rokerige gedachte en hersenspinsels verbranden en staan stop. Ik zie de andere kant tot de kern en kan ze doordringen. Voel de polsslag van het leven en hoor mijn hart zingen. Mijn ogen lichten op als ik de echte werkelijkheid aanschouw.…

Het blakende zand doet de voeten branden, een innerlijk vuur raast in ziedende vaart. Er is geen medicijn die deze storm bedaart, dit blijft een gevecht met gebonden handen. De koelte van een plengende stortbui verlicht de lasten van mijn getergde ruggengraat.…

Sint Jan, stille woestijnloper kracht van innerlijk vuur ik heb u lief.…

als verlaten natuur haar kille kim vertoont dan verdwijnt hoop en taant vaak innerlijk vuur verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koude steen maar legt het in en uitademen wel steeds meer bloot; dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot; dat wat je nodig hebt…

De wind fluisterd hoorbaar je naam De bomen wiegen heen en weer De regendruppels verklaren de liefde op het raam Ik mis je en dat doet zeer Het sneeuwt en buiten is het guur Vroeg donker, sneeuwvlokken tegen me gezicht Mis de passie, mis het innerlijke vuur Cupido`s pijlen zijn verkeerd gericht Vogels fluiten,bijen die zoemen Lammetjes…

een niemandsland waar daad noch krijger bij machte is om met liefde zijn houweel te slijpen aan trots en het waanbeeld dat er een god drijft op de stem van vaderlijke uitingen buigt mijn hoofd, zinkt mijn toebedeelde gedaante in zwijgen, een stilte die me raakt, me verhardt en de waarde van ieders waarheid laat dalen, dalen totdat het innerlijk…

Juist als wij denken alleen te zijn, op onszelf teruggeworpen, zijn daar vuur, wind, water, hemel, aarde. Reizen wolken met ons mee wijzen zonnestralen naar ons wakkert ons innerlijke vuur aan door iets lest water dorst aan dier en gewassen die ons elk voorjaar weer verrassen, trillen signalen door het hemelruim.…

het innerlijke vuur aangewakkerd de lauwheid verdwijnt terwijl een witte wolk verschijnt heel dicht bij jou en mij op het zonnige feest tweeduizendtwintig de Pinkster-Geest de vogels buiten fluiten en een mooie witte duif gevangen achter tralies opgesloten in een kooi die kwijnt rondom de tuin waar bijen zoemen…

Maar zeiden veel Het innerlijk vuur was uitgegaan al toonde ze elkeen 't tegendeel Twee ogen keken het meisje aan ze lagen in de koude ondergrond Ze zag zich in haar spiegel staan met in haar hart een diepe wond Twee ogen keken het meisje aan ze staarden stil in de eeuwigheid Haar arm en het geslachtsorgaan hadden al teveel bloed geschreid…

Verlos mij van alle innerlijke ruis... Leid mij door het vuur van onbehagen... Ontcijfer de code van mijn emotionele kluis... Geef antwoord op al mijn brandende vragen...…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

De ellende die je meemaakt geeft je een innerlijke kracht en het maakt je sterker, ja, meer dan dat je zelf ooit dacht. Anderen kunnen je raadgeven, soms is goede raad ook duur. Maar als je werkelijk goed wilt leven moet je zelf door het vuur.…

Het vuur vouwt kussens in je ogen, geslachtsrijp maar onvermogend daal je af om de pijn te ontlopen striemen die sprekend jouw taal verslaan lijken op de duizend doden die het zand hebben beschilderd met kleuren die niet eens bestaan toch drink ik van de rode wijn die mijn Wad me heeft geschonken en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan bevruchten…

Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd. Echter, alleen in heden haar innerlijke kracht loslaten, ten zeerste gevreesd...…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…