Alle inzendingen over introspectie

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

Eén wereld daar: network camera op Leiden hier: introspectie Boudy-de-Beauregard terugluisteren Rotterdam Nachtrijder nu en toen dagpauwoog hier en nu waar komen lijnen samen hier: convergerende- mijn selectieve perceptie hoe anders?…

Het is een hallucinerende woestijn in mij, een leegte die voortkabbelt als een helderblauw beekje onder volgroene, beschermende bomen, terwijl ik op straat verrassend genoeg gegroet wordt door minzame onbekenden zoals onbekenden zonder oordeel kunnen zijn en blij met de lente, zoals ik ooit jaren en jaren geleden als een eenzame jongen door de…

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

toen ik heel even van een afstandje naar mezelf keek er slechts teleurstelling ontgoocheling verlatenheid en een zeker falen bleek en de vraag rees zoals bij zo velen wat ging er mis of juist goed toen en hoe zou je dat nu anders doen helaas het is gelopen zoals het nu eenmaal is ooit verkeerd begonnen wordt er veelal niets meer…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

mijn honger naar genade laat mij verlangen mijn verlangen laat mij vluchten mijn verleden vlucht naar verre bestemmingen mijn vergeten laat mij herinneren mijn toelaten laat mij verlaten mijn navel laat mij staren mijn gedachten laten mij dwalen langs het gewichtloze van mijn gewicht en mijn luiheid van lijf en leden doet mij vervagen…

schaduwminnend gesteente, koud van huid ontworteld van gebeente, kalm van gebladerte gebroken door steenbreek en klimop er keren dwalingen, ingegraven, ontluisterd mijn flonker is loom van windstilte ik ontbreek en keer mijn lawaai binnenstebuiten…

ik zie mezelf in het spreken van de wind mijn ondertoon is zilt en grijs ’t maakt niet uit wat een ander van me vindt ‘k voel me thuis met mezelf als vrind ik merk dat ik niet ben en ‘k vraag me af of ik ooit iemand heb gekend mezelf ter vondeling leg in de avond die me kwelt en zo benauwt ik ben het gezicht van velen, doch mijn ogen zijn…

ontken het maar niet tegen beter weten in bedrieg je jezelf…

ken ik u, dichter daar waar u huist wat hebben wij gemeen welk emotie maakt u zwaarder of lichter zeggen wij iets tegen elkaar of spreek ik met gesloten mond over u heen zijn uw ogen en oren wel gezond? leest u mij wel echt, immers veel prikkels leiden toch af? verbinding maken door middel van zwart op wit, vergaat vaak slecht zo is mijn…

in zijn moedertaal schrijft hij alles neer elke waarneming gedachten en fragmenten die zijn geest bevolken hij is een chronisch lijder leider van alle letteren die hem ter beschikking staan ook al werd alles reeds gezegd geschreven en soms verzwegen wil hij nieuwe woorden geven aan wie niet kan kijken in zijn overgelopen hoofd terwijl…

Innerlijke zelfwaarneming Nadenken Over eigen doen en laten - Ontbrekende vaardigheden? - Wat het is Hoe het moet Had ik eerder dan jij In de gaten - Kijk in de spiegel Zie je gezicht Wees eindelijk eerlijk Jij Veel meer nog dan ik Voor een groot Zelfzuchtig ego gezwicht…

De maagdelijkheid van de jonge jaren is verstreken Geldingsdrang kwam er voor terug Iedereen raast maar door Op de hielen gezeten door een onzichtbaar spook Dat in vele gedaantes optreedt Geld, macht, bezit Uiterlijk vertoon versus introspectie Met het klimmen der jaren wint de melancholie Steeds meer terrein De herinneringen worden…

verstoppen zich mijn haar vraagt om scheiding mijn gelaat lacht naar u om mooier te lijken mijn denken loopt u voorbij maar de weerspiegeling lokt het weten van de tijd trekt als een magneet aan mijn diepste kern om stabieler te zijn spiegelend bewustzijn wacht op erkenning mijn ogen geven ruimte aan het innerlijk weten lichtgevende introspectie…

elke dag een gedichtje een frisse kijk een nieuw gezichtje een andere blik ter introspectie en zelfreflectie een switch een klik elke dag een gedichtje voor jou of mij een lach of traan het verlicht je als je je gedachten er over laat gaan over wie of wat of waar we zijn over al die dagelijkse dingen een klein gedichtje soms zo…

Verhangen naar de rand van een lavameer hellewichtig in de krachter voorgelicht: kokend magma, as en rook, zinsexplosies en het neerkomen van gloeiende stenen en benen, snerpend als glas dat tegen glas wrijft, omringd door bulderende gaswolken, loeiende wind die je dwingt de ogen te sluiten, de adem in te houden, gekluisterd aan het zachte…

hoe ga ik open als een boek? ik wil mezelf eens lezen, bladeren en kijken hoeveel pagina's ik tel. of ik een sprookje ben of meer een studieboek. zou ik mij kopen? lenen bij de bieb? alleen stiekem lezen hoe ik afloop en zachtjes terugzetten in de kast? ---------------------------- uit: 'Van verdriet kun je grappige hoedjes…

Sovjetregime Haroun werd lid van de rode partij en werd in de wereld der vulkanologen een alom gevreesd expert Boegbeeld van zijn autonome equipe de leden bij toetreding ingezworen kregen een andere naam Haroun de vuurman, getergd en gekweld door dagelijkse woedeaanvallen Zijn blik eerder in een spuwende krater dan introspectie…

tegenstrijdig in de aard van non-dualisme anderzijds “ ik ben het weten moe” moe van het waarnemen het weigeren van een descriptie is een nodeloos verlangen naar een interpretatie dat nimmer een opzichzelfstaand feit kan onderbouwen zelfs zonder strijd rusten de wapenen nooit in al die partijen waar een homogene ascetisch gebeuren zonder introspectie…

Missen wereld-wijd Vrouwelijk schoon in “Haar- Tooi” Mà Vlast mama’s Kant en Land Mare-Kronen indringende doornen Goudsbloem gesneden woorden Zuurdesembroden Besneden maretaktwijgjes Bomen die één-drachtig wuiven Maansikkels Graancirkels Dolmenkring Zen-introspectie bij ieders zin Rustig wiegelied meditatief Stille tijd ontdaan…