Alle inzendingen over isolement OR confrontatie

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

ik zie het laatste ijs van de ruiten glijden een groot stuk wilde nog even betijen de dooi was onherroepelijk waar vorst ons het uitzicht ontnomen had schoonde de zon het geblokkeerde contact met alles van buiten natuurlijk was het binnen warm en knus maar het isolement kwam door de vroeg intredende lente heel snel aan zijn end…

teruggetrokken  in haar eigen enclave  binnen de massa…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Mijn dochter, komt naar mij toe, weet me te vinden, als ze iets nodig heeft. Confronter ik haar dan, met dingen, wordt ze kwaad, en loopt weg. huilend, sta ik dan daar, en blijf achter, zonder hoop, dat het ooit, nog eens goed komt, met haar. Alles, ben je volgens mij vergeten. Ook dat je nog niet zo lang geleden, je vrijheid hebt…

Gezichten vol van onverstand Ik kijk maar weg van onschuld En zie hoe men in dromenland Haar nadagen verguldt Gezichten vol gezapigheid Vol kinderlijk verwerpen Te vol van de gezelligheid Om nog iets aan te scherpen Ik zie ze waar ik kijken moet Mijn adem in de weg gerot En in de spiegel die mij groet Verdoem ook ik mijn lot Te leven…

ik kwam vandaag mezelf tegen, hyperventilatie/hongerklop 1 van de 2 moet het geweest zijn, hard zwart en niet ontbeten maar ik wankelde wel, tot stervens toe…

Als de liefde lacht keert het binnenbeeld naar buiten.…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

verzonken in zichzelf buiten bloeien krokussen wat is het leven…

In een donkere cel Niet geboeid Maar zittend Slapend In isolement Tot dat je weer wakker bent Ik zag je vaak Heb je één keer zien huilen Om de vriend die er niet was Waartegen je even kon schuilen Iedere keer de schelp Des levens die je beschermt Die hoort van je eenzaamheid De zee die je uit de samenleving doet verdwijnen Dicht gaan de…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

De stoornis die ik heb organiseert mijn leven zo dat ik steeds meer alleen ben. Ik ben mijn stoornis niet, ik héb een stoornis. Ik wil niet alleen zijn, maar mijn stoornis wel met mij. Mijn stoornis houdt mij voor de gek, laat mij denken dat ik hem ben. We drukken armpje, maar we hebben geen toeschouwers. Hij wint te vaak. Ik moet…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Netwerksamenleving; Uitgangspunt (maatschappelijke) Organisaties bestaan niet in isolement Maar in een (complex) netwerk van organisaties die op de één of andere manier in meer of mindere mate met elkander verbonden zijn…

Stralende ogen, in een geluidloze lach. Als weke boomtakken in een storm, strelen haar armen de zon. Niet luisterend, hoort ze mijn haperende stem. Er is geen tijd, we moeten nu echt gaan. In geaccepteerde nietigheid, betovert ze de zon. Duellerend in een duet, verwonderd en bewonderend. Herfstbladeren vol kleur, dwarrelen omhoog van…

van de zee weergeven golven vangen in hun schuimig grijs zelfs geen waterspat bleef hangen zag de storm schimmig jagen voelde uit donkere wolken regen vlagen striemend pal in mijn gezicht het woest natuurgeweld heb ik gemist ik zoek altijd naar extremen om weer te voelen dat ik echt besta niet de zachtheid van het meebewegen maar in confrontatie…

Zolang reeds duurt mijn reis en in lange tijd heb ik sporen getrokken ver ben ik gegaan maar kwam toch steeds op het zelfde punt maar na vele jaren weet ik nog niet waar ik ben. Al komt het mij heel bekend voor.…

gedesillusioneerd maak ik me los van diegenen waarin ik op de zoektocht naar….. mezelf dacht te herkennen en me krampachtig aan vast probeerde te klampen met frisse moed ga ik verder in de hoop mezelf nog eens tegen te komen…

dit is niet een schilderij bekijken doch eerder een confrontatie liefde en lust strijden uit alle macht om de gunst van de kijker je moet wel erg sterk in de schoenen staan om niet geheel in het kunstwerk op te gaan…

Onverwacht staat hier dan toch de tijger voor z'n prooi, die uiterst rap de jungle had verlaten. Nu het geheim van ontzieling dit roofdier van al z'n krachten had ontdaan, kreeg de tot leeuw gevormde buit pas echt zin om te leven.…

jij neemt de schaduwkanten om uit het licht te zijn de confrontatie met de waarheid doet jou te veel pijn nog koers je voor de wind in het ontwijken van de feiten maar eens zal jij jezelf tegenkomen tussen de scherven van je dromen…

leg grijze tinten neer na confrontatie met zwart-wit penseel enkel in licht want schaduw heeft mijn kleuren ingepikt zoek naar fijner doek waarop ik jou ook in het grijze vol liefde kan bestrijken…

ontken het maar niet tegen beter weten in bedrieg je jezelf…

ze kruipt in haar spijkerbroek licht haar borsten in haar Marie Jo* en ontwaart met huivering in de oude spiegel een gelaat dat niet meer op haar gelijkt…

als een vriendschap eindigt in mineur… krijgt het hart een grijze kleur dan voelt dit als een harde klap als men elkaar begint te mijden en haatgevoelens komen op begint het hart serieus te lijden wil men zoeken naar een strop als je met dit gevoel gaat slapen en s' morgens sta je er mee op dan is haat een gevaarlijk wapen het maakt…

Het atelier, een kille en lege arena, bevat al het materiaal dat hij bezit, aan de wanden hangen zijn werken, op een ezel een doek, uitdagend wit. Als in een roes, het penseel als wapen, valt hij aan, maar komt zichzelf hard tegen, want hij is de verf, het druipende palet, hij existeert in woeste lijnen en vegen. Hij beseft hoe weerbarstig…

we zijn opgeroepen om te komen kijken op alle wegen van oost tot west naar de restanten van het vergane aardse leven dat door ons zo vreselijk is verpest in afwijkingen en allerlei ziektes de confrontatie voor het laatste oordeel er zijn geen wegen terug want in de schepping was synchronisatie de hartenklop en zon…