10798 resultaten.
Pril begin
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 335 Dood lijkende tak
brengt nieuw jong groen tot leven
hoe wonderbaarlijk…
Het jonge groen
poëzie
2.0 met 27 stemmen 1.885 Al dat jonge groen
Als een koele zoen
Op mijn ogen...
En mijn hart bewogen
Zoals toen...…
zelfhypnose
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 426 levenloos tussen varens
de doctrine
van
minder vet en meer energie
beschadigd tot op het bot
kreupelt hij voort
tussen het jonge groen
zoals het hier ruikt
ruikt het nergens…
Een heel klein beetje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 559 Een
heel klein
beetje lente
komt langzaam
aangetreden, met
storm en regen, hagel
en soms nog even sneeuw,
maar
onweerstaanbaar breekt door-
heen de zwarte aarde het
jonge groen dat heel
voorzichtig alles
groet,...ons ook
opnieuw heel
blij doet
leven.…
Op de uitkijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Die op de uitkijk
Staat voor een dodenakker,
Het leven vasthoudt
In fris jong groen
Op plekken waar de bliksem
Verpletterend is ingeslagen,
Omarmt jou als je
Met je gedichten
Achterop de brommer
Komt aangereden…
VOORJAAR KNIPOOGT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 174 Het lentebos glanst
van vele tinten jong groen.
Daartussen gierlucht.
De citroenvlinder
vliegt langs een gele narcis,
blinkt een beetje op.
De grauwe voorjaarstuin glanst,
dankzij één forsythia.…
Quercus
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 5.196 het is het ruwe hout
dat op zijn doden groeit
het jonge groen bejubelt
en diep in de aarde tast
het werpt zijn stof
op kille stenen
die wortelloos verhalen
over dood en van weleer
ik ruik de eik
die mij zijn ogen schonk…
dauwdruppel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Zachtjes glijdt hij van zijn blad
als hij op de grond uiteenspat
en samensmelt met de natuur
is het gedaan met zijn levensduur
bevochtigend het jonge groen
dat begint aan een nieuw seizoen
suéde zachte bladeren
nerven zijn hun aderen
alles is wazig door nevel en mist
dauwdruppel die alles verfrist.…
Groet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 169 Begroeten
doe ik lente
het beetje meer zon
Het briesje
dat takken met jong groen
in beweging brengt
De stoel
die ik van binnen
naar buiten draag
om het zachte pastel
van bollen
beter waar te nemen
Het is voor mij
.....geen vraag
naar het zingen
van die ene merel.…
Zonnebloempjes
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 257 in maart één zon aan het hemelland
dan honderden aan de waterkant:
zo glanzend geel in het jonge groen
zo vol van fleur in het nieuw' seizoen
zo'n zonnig bloempje dat daar straalt
en heel het voorjaar binnenhaalt...
zo'n zonnebloempje dit termijn
dat kan alleen maar speenkruid zijn…
Herboren
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 808 Snippers papier in 't jonge groen,
daartussen de resten
van een oude schoen -
je weet dat je 't verleden weer
los kan laten
en dat je van 'morgen'
met and'ren kan praten.
Laat dan het trage, het harde maar gaan
en wil als herboren
in 't leven weer staan.…
bokkensprongen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 378 Ik zag bokken
buitelen
van rots tot rots,
dartel scharrelend
naar groene blaadjes.
Hun mannelijke trots
draagt horens.
En zo doe jij, mijn vriend,
die even ijverig
maar minder dartel
jaagt
op 't jonge groen.…
Houd Mij niet vast
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 372 Houd Mij niet vast,kijk rondom je,
naar de bloemen, naar kinderen,
naar al het jonge groen
en weet: er is nog veel te doen
om deze aarde nieuw te maken.
Wil dus je tranen drogen en leef!…
Knisperend ritselend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 181 Ik zeg u dank, hoge platanen
Ook dit jaar is het uw tapijt
Weer dat verrast en zeer verblijdt
Al kan het nat zijn van uw tranen
U plengt die samen met de wolken
Ontroert mij, raakt mijn weemoed aan
Straks humus, zal het blad vergaan
Jong groen zal u daarna bevolken
De levenskracht die in u schuilt
Die zie ik aan met winterogen
Ik leef…
Creativiteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 Het zit verweven in elke vezel
Geestverruimend zonder de middelen
Associativiteit is soms een gezel
Het verschijnt zonder te bemiddelen
Het moet geuit
Kan zich maar beperkt verstoppen
Als jong groen zit het aan de vingertoppen
Het bloeit en groeit, je komt er niet onderuit
Het dooft geregeld even
Wakkert weer aan
Zoals alles in het leven…
Grond van bestaan
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 602 jij zaaide het zaad
in de omgewoelde grond
met vlakke handen
dekte ik behoedzaam de wond
water en licht baarden leven
onzichtbaar onder het zand
de spruit liet zich bewegen
in het bezwangerde land
het jonge groen zou ontluiken
uit de bevallige schoot
wij mochten haar vrucht gebruiken
van aardse wortels ontbloot
het recht op bestaan…
Romântico
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 geliefde
krul je in mijn armen
dan laat ik je de vertes zien
bovendien het lieve leven
voorbij de horizon
laat mij je dragen
over jong groene akkers
bloemrijke velden
en glooiende heuvels
waarover ik je vertelde
laten wij oprijzen van de aarde
hangen boven turquoise zeeën
zwevend met de vogels mee
tot wijzelf vleugels krijgen
transparant…
Illusie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 155 Haar vulpen schrijft de blues
waar verleden laag bij de grond ligt
danst zij wild op jong groen gras
en vertrapt meedogenloos nieuw leven
ademloos kijk zij niet meer achterom
geeft hartstochtelijk gisteren een schop
en klein als zij is, schreeuwt aandacht
om wie zij ooit was voor de vernedering
die als een rode draad haar leven beheerste…
witrijpend aan de takken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 532 ik ben weer
in jouw bos
daar waar onze
lente welig tierde
herinner me het jonge groen
de laatste stukjes wintermos
die in donkertint hun
overwinning vierden
weet van een zomer
die vol warmte bloeide
een herfst die door zijn oogst
in kleur en vrucht ons boeide
nu waait
een schrale wind
en fluistert vorst
witrijpend aan de takken…
Woest venijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 355 De droogte die eindeloos verzand
Het halstarrig verdorren van vechtend jong groen
De eeuwige woede die verwoestend brand
De vraag verzwijgend, wat te doen
De leegte gevuld met de warmte van een zoen
Het water sijpelt schaars over de rand
Het leven schiet voorbij terwijl het water land
De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen…
De wind blaast..
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 529 groene gras
Laat de halmen in speelsheid wiegen
In het serene ruisen van de wind
Vind ik mijn rust voor even terug...…
dodenherdenking
gedicht
3.0 met 16 stemmen 3.513 verdriet om allen die eens vielen,
voor vrijheid, toen zo duur betaald;
twee minuten intense stilte
terwijl de zon ter kimme daalt
de wind waait zachtjes door de bomen,
jong groen ritselt heen en weer:
de merel lijkt mij toe te zingen
mensen nooit een oorlog meer…
Het tuinhuis uit mijn jeugd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 876 Ik ruik nog
de muffe rotlucht
van een winter
seizoen leegstand
de vochtigheid
die alles aanvrat
het jonge groen
amper ontsproten
modderige kanten
uitgebaggerde sloten
Maar het had
iets van belofte
een zomerlang
tussen de bomen
vlinders gingen
van bloem tot bloem
weg van harde
stadsgeluiden
luisteren naar
hun gezoem
Planten zaaien…
Vlindervlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 722 In de geplooide zoom van het meer
waar takken van de treurwilg teer
het eigen spiegelbeeld doorkringen
en ’t met hun jonge groen omringen
dwarrelt een stervende vlinder neer
Hij vloog in het hemelruim omhoog
ontdaan van beschermende teugels
naar de warme stralen van de zon
hoger dan hij werk’lijk vliegen kon
en verbrandde er z’n frêle vleugels…
Ultiem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 366 De ochtendstond is amper uitgedauwd
- zijn gloren daagt in sterkte reeds extremer
de eerste bundels licht zijn al ontvouwd
achter de sluierzone van het schemer –
als, in omarming van het jonge groen,
een koppeltje zich innig en tevreden
verliest in lokken van het pril seizoen
waar beiden lusten vol verlangen treden
als zij verliefd in hoge…
Dodenherdenking
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 637 De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten.
In het onregelmatig geroffel van de voetstappen
hoor ik de zware soldatentred van weleer.
Bloemen bij het monument,
bloemen bij de graven.
De stille symbolen van hen die vielen
tillen ons over de tijd terug.
Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof.…
Dodenherdenking
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 779 De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten.
In het onregelmatig geroffel van de voetstappen
hoor ik de zware soldatentred van weleer.
Bloemen bij het monument,
bloemen bij de graven.
De stille symbolen van hen die vielen
tillen ons over de tijd terug.
Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof.…
Kringloop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 96 als het grijs komt
of kaalte toeslaat
en jong groen verder ontluikt
schijnt een beeld te ontstaan
waarbij de toekomst morgen is
en het heden al is vergaan
ik zou met die gedachte
toch zelf niet verder gaan
ook al vertragen de jaren
de ziel is nog steeds van vandaag
ik zou het kind in mij
niet tot verplichte rust verklaren
het is nog…
IK DOE ÉCHT NIETS, HOOR!
gedicht
4.0 met 166 stemmen 35.942 Aan bomen was een fris, jong groen ontsproten,
een prille lentezon gaf alles kleur.
Daar stond opeens een hondje aan mijn voeten,
een pluizig, vrolijk diertje, nog heel klein.
Het kwispelde, als om mij te begroeten,
en had een vriend’lijk baasje aan de lijn.…
Kringloop
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 170 Bankstel, afgedankt
Na bewezen diensten
Aan naamlozen van nu
Ter beschikking gesteld -
Wooncomfort voor weinig geld
En troost in oud verlangen
Naar wat geweest was, ooit,
Of misschien ook wel nooit -
Bladeren door de karige
Herfst afgedankt na
't Aangenaam verpozen
Onder 't jonge groen, dat
Tot volle wasdom kwam
Daarna rijk…