Tussen akkers en velden
kan men het kapelleke vinden.
Maria er binnenin.
'n Kaarsje voor 't gewin.
Vaak is men er al geweest.
Gebeden,om ter meest.
Maria,eenvoudig en mooi
met allooi.…
olijfboom terug
die ik gisteren zag staan
bij het station in Certaldo
dit gedicht komt niet af
en zal snel worden vergeten
onmacht maakt zich meester
van mijn denken en schrijven
het jaar is weer bloedig
ten einde, waar schuilen wij
om het moois rondom ons nog
even te aanschouwen
zoek naar vergezichten tussen
de cipressen, naar een kapelleke…
je talmde
tussen de
lange halmen
haver die rondom
het kapelleke stonden
er was wat
drempelvrees
waar licht
door duister
naar binnen keek
de deur kraakte
al jaren hetzelfde
lied het interieur
wekte geen
verbazing meer
alleen de kaarsjes
brandden niet gedoofd
door onverwachte
vlagen de zijramen
schemerden vaag
geruststellend…
Soms doen ze hun blokjes
en lichtgrijze sokjes
aan 't oude kapelleken uit,
dan klinkt langs de wegen
het joelen u tegen
en 't plif-pleffend voetjes-geluid...
Maar zien ze in het deurgat hun moederke staan
gauw schieten ze sokjes en blokjes weer aan.…