Alle inzendingen over kersenrood

ik heb een zwak voor rond en rood met een handvol kersen lok je mij over je lippen komt geen woord je weet wat mij bekoort met kersenrood strik je mij je kent gewoon mijn nood…

dauwdruppels op een bloemblad honingzoete nectar als de kus van een vlinder op kersenrode lippen…

het oogsten voor allen was als kind hoorde je dat het leven van de kers vol gevaren was zoals bij nacht en ochtendvorst dan moest er gestookt en gerookt worden soms ook bij vochtig weer en zonnebrand een spurt heeft het boompje nooit gehad het bleef te min voor rijke oogst maar lippen en tong na onkruid wieden waren altijd kersenrood…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

het levens elixer drinken de hartbeat dansen al heupwiegend met kersenrode lippen de nagels gelakt kussende ogen waar een stralende glimlach zelfvertrouwen weerspiegelt mijn hand in die van jou…

een warme glimlach kleurt haar lippen kersenrood als de fluister van de liefde zoveel kan veranderen in het leven van alle dag vraagt ze wat doet dan het zachte van een regendruppel op een bloemblad dat zo verloren heen en weer wiegt in het zuchten van de wind…

Heb je echt verloren fluistert de wind zachtjes in haar oren nu je geen winnaar bent nee, zegt ze vol overtuiging winnen hoeft niet er is liefde haar glimlach is als de lentezon de maan kust kersenrode lippen haar voeten lopen daar waar haar hart naar verlangt…

Zacht kamt de kersenrode sikkelmaan de rijpendgrane horizon en streelt de rode blos kerselaars. Terwijl de rozelaar zijn witte geur verspreidt en een lichte bries door mijn haren strijkt verstilt aan de kim het rijpend graan tot een lichtgouden deinend meer: het doek van de nacht valt neer.…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt door de kerven, maken een warme gloed dubbele voldoening schenkt ze boven tussen bron en monding gebogen kom mijn schoone.. dan strengelen wij samen naar smachtende beekdalen zij wachten ons..…

in een zachte fluister voegde de wind ze samen haar lach en haar traan streelde troostend langs natte wangen kuste kersenrode lippen lokte haren wapperend warrig even sloot ze haar ogen wimperlang vertelde zichzelf nooit meer iemand zo dichtbij te laten komen dat liefde pijn kan doen maar haar hart spreekt nu al een andere taal…

aan de blauwspar ijskristallen kastanjes poffen boven het vuur een kersenrode mond gretig happend in een appel tintelende vingers en koude tenen natte wanten op de kachel blozend rode wangen ogen vol pretlichtjes ijsbloemen op het venster natte neusjes laten sporen na op het tuinpad de sneeuwman met zijn dikke wortelneus draagt…

doorzichtige zilveren water van een beekje in opbloeiende lente de wind liet het losjes om haar hoofd wapperen haar wimpers als roetzwart spinrag op blozende wangen toen ze begon te praten klonk haar stem als muziek en donkerbruine honing haar lach als een betovering hij liet zijn hart bespinnen kuste sterren in haar ogen wijl een kersenrode…

de schoonheid van onze jeugd liefde was er even, passie vooral strand, bos en gewone wandelpaden jouw lippen, een mond vormende perfectie we spraken over later, ooit… eens zouden we… toen…we verdwenen langzaam uit elkaars leven daarna nooit gelukkiger geweest of geworden nu ben je er niet meer, weg… ziekte ik heb alleen nog mijn dromen.. kersenrood…

Ik show hem mijn fris fruitige beentjes en tuit dan mijn kersenrode lippen. Willy Wortel gaat nog net niet flippen, wordt zo rood als een biet en zweet peentjes. Kosten nog moeite worden er gespaard. Maar hij blijkt ondanks al mijn aankopen, achter de bakkersmeid aan te lopen en noemt zichzelf trots, de kers op haar taart.…

ik wankel naar de kant waar een schaduw mijn angst aanschouwt langs huizen en bomen langs het parkje in mijn kinderdromen waar ik een eerste kus achterliet, ergens tussen het kastanjebruin van bijtjes en wat bloemen en onvolwassen zomerogen ik vond er de geur van kersenrode beloftes en slungelende lippenliefde onder de krullende…

bloemknopjes een poes kruipt langs de struiken wat schichtig maar toch al op jacht hij lijkt nog jong en speels hommels en bijen drinken gulzig van de lavendel honing de zon al wakker, schijnt stralend op de tere vleugels van een vlinder er zindert liefde in de lucht haar warme lach die is voor jou ze heeft kuiltjes in haar wangen haar kersenrode…

Haar laatste dagen zijn gekomen, Ritselende bloemen kondigen de herfst aan Ze heeft haar best gedaan Haar tere lijf kan het hoofd haast niet dragen, Zo mooi is ze weer Ook deze keer Ze keek met haar bloemenhoofd De wolken uit de hemel Want zon had ze nodig Haar palet is niet te evenaren Van kersenrood tot limoengroen Blauw eens heel…

Ontritst zijn gulp en knielt: ze sluit de kersenrood geverfde lippen om zijn roede en zuigt de paarse eikel in haar weke tandeloze mond, Deskundig maar gehaast kneedt zij de balzak tot ze, als het lang genoeg geduurd heeft, brutaal een harde vinger in zijn reet schuift: bij spuit zijn zaad en zucht: het is volbracht.…

De dochter van de koning van Tanete uitzonderlijk geletterde prinses was met haar kersenrood getinte nagels alsmede met haar brein goed bij de les van taalgeleerde Benjamin Matthes en wat dies meer zij laat ik u zo weten Als godgelijke vogel uit nirwana was zij in draagstoel bij hem neergezeten at uit zijn hand, hing aldoor aan zijn lippen…

Kersenrood en vlezig, dik en rond om een vuile nieuw verkregen anus in mijn billen op mijn hals. Alleen als ik met een lief hartje spreek dan heb ik even schone en zalige mond en daarna kan ik een beetje water drinken. Nu mijn kindertijd, mijn kindertijd. Het is voorbij. Voorbij met de dagdroom en gedachten van kinderhoofd.…