jij hapte naar koek
ik snakte naar lucht
het touwtje hing te strak
ik wenste een vloek
jij slaakte een zucht
toen het touwtje brak
jij ving de koek
ik stond er op
jij zocht een ander spel
ik ging op zoek
naar veterdrop
en geloofde het verder wel…
Van de snoepketting
(wist niet meer dat ze nog bestonden)
beet ze voorzichtig alleen het roze af.
Wit en blauw bleven achter
en toen ratelde ze de zaak van haar hals
en kletterde het op de houten vloer.
Daar plakte het geweigerd snoep
wat aan elkaar. Spuug.
Men liet het er maar liggen.
Ze is niet normaal, zei men.
Wat blauw is en wit…
Thuis even uitgewerkt, strikje d'r omheen, et voilà...moi aussi un sonnet à grande vitesse in elkaar gefranst
______________________________
Nu, op Black Friday, stel ik Simons voor
- Om 't woord Decembermoord
maar te vermijden -
De Sint met roetveegpieten te verblijden
Daar is per slot dat kinderfeestje voor
En komt hij volgend jaar aan…
Alsof ze op een kinderfeestje ging.
Ze overdacht daar hoe haar kindje er uit had
kunnen zien en schuldgevoelens overvielen haar
iedere keer. Hadden ze het kindje maar gehouden
Ze hadden het wel gered heel misschien.
Maar ze was nog zo jong en zo bang.…