ik las de woorden
in de spiegels
van je ziel
de letters niet
volledig uitgegroeid
maar toch subtiel
het kinderschrift dat
in je jeugd gebroken was
heb jij weer opgepakt
nu zijn de hoofdletters
verleden tijd en jouw
gevoel schrijft onbezorgdheid
ik lees de lach
weer in je ogen het
kind in jou is ongebroken…
ik dicht niet meer
open in vertrouwen
mijn leven op papier
niet groter dan a4
het was een prul
en ik de nul
die gladstreek
wat gekreukeld was
zwaar beduimeld
de ezelsoren plat
zij hebben het
heel zwaar gehad
onleesbaar is
het kinderschrift met
kroontjespen uit vele
vlekken weet ik wie ik ben
mijn linkerhand
schreef tegendraads…
‘Aan Elsa’ leest in bolrond kinderschrift
Haar starend oog op ‘t saamgevouwen blad.
Traag doet zij ‘t open, strijkt met vlakke hand
De plooien glad van ‘t half verkreukt papier
En leest: -
- Och Elsa kom toch even thuis!
‘t Is hier zo treurig! Moeder zit alleen
En spreekt geen woord en houdt niet meer van mij.…