Alle inzendingen over kleine grote stappen

Mijn gedachten begonnen klein Mijn plannen liepen op de trap Mijn voeten stonden in de lift omhoog Wat begon als een klein pitje Begon te groeien tot een boom Waar vele ideeën ontkiemden tot een plan De bergen waren te groot om te kiezen, Maar mijn stappen werden groter En mijn lach steeds feller dan de zon Het vertrouwen in mijzelf…

Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, die verdwijnen of voor altijd blijven staan, Stappen... Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, groot of klein, zonder jou zullen ze nergens zijn, Stappen...…

door het leven Een reis waarbij ik je mag helpen Om het op een dag alleen verder te kunnen Een klein wondertje Ooit zo klein Voor je het weet al groot En volwassen Met zelf een wonder in je armen Je bent mijn zoon Nu nog klein Maar hoe groot ook later Voor altijd mijn kleine wonder…

Mama, jij wordt klein... Nee, jij wordt zo groot... Maar jij bent aan het krimpen... En jij bent levensgroot... Ma, je bent ook wel een beetje dik... Nee, jij, jij bent te mager... Maar, jij bent echt al oud... Maar nog niet echt, jij slimmerik...…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

Een Arlequin in watergroen versleten roze draagt Colombine de hof is groot de bomen hoog het roodste rood van de ahorn op 't diepste groen van dennen wij stappen kleine stappen -hoe is de kiezel scherp aan uw satijnen schoen- het pak van Arlequin is watergroen opdat het passe bij 't versleten roze van uw rok en als de schaduw zij van uw assen…

Laat ons als volwassen mensen, groot zijn in de daden die wij dagelijks (moeten) verrichten Laten wij klein zijn in het grote en daarentegen groots in het kleine Laat ons communiceren bovendien, minstens zo belangrijk dus; respecteren (Verzoening)…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Een kleine man Met grote dromen Zijn blonde lokken Waaien vrolijk in de zon Dapper stappen zijn voeten Door plassen en modder Heldhaftig doorsta Jij stormen en de wind Met vriendjes op pad Kleine knuistjes Pakken ongeduldig Blaadjes, stenen en takjes Jij kleine man Met je grote dromen Verstop ze in je rugzak en neem ze mee op jouw…

Zo heeft ieder wat te torsen Grote lasten, kleine lasten je hebt het maar te dragen, waar? Maar je eigen lasten zijn, soms best wel eens te zwaar…

We waren nog maar amper binnen of hij wilde de wereld verkennen zijn kleine oogjes nog even dicht moest aan het licht nog eventjes wennen. Hij heeft zwarte korte haartjes en alles zit erop en eraan ook bij dit groot wonder van dit kindje klein blijven we verwonderd staan.…

2 bedden op 1 kamer, grote en kleine zus, en voordat ze gaan slapen nog een knuffel en een kus Het is een wonder dat het zo zijn mag aan het einde van weer een drukke dag "Ik had dit", "nee dat wilde ik"!…

helaas niet groot genoeg…

Ik ben het beu klein te zijn, speelbal van het lot. Ik ben het beu groot te zijn, verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben het beu.…

op mijn paard voel ik me groot, op straat voel ik me klein, op school voel ik me klein, thuis voel ik me klein, op vakantie voel ik me klein, in de klas voel ik me klein, bij vrienden voel ik me klein, bij familie voel ik me klein, bij kennissen voel ik me klein, maar op mijn paard wil ik altijd zijn!…

een kleine grote jongen bent…

zodra ik een stukje groei steekt hij zijn takken uit niet om mij te helpen, nee hij ziet me liever aan zijn voet soms hoor ik hem wat kraken wanneer de wind ons schudt ik buig dan diep, bemoei me niet met zijn gemoed hij kan me raken, zijn kruin hangt naar onweer en zwiept en zweept en met heel m’n bast hou ik me aan de liguster vast…

Kleine kinderen worden groot maar blijf jij maar lang klein want grote mensen hebben zorgen elke dag, zelfs iedere morgen Daarom is het heel erg fijn om heel lang klein te zijn Kleine kinderen worden groot maar blijf jij maar lang klein want kleine mensen willen spelen soms alleen en soms met velen Daarom is het heel erg fijn om heel…

Toch existeert nog steeds op iedere hoek van de straat heel betaalbaar de kleine grutter die groots iets van klanten soevereiniteit verstaat.…

Klein maar groot genoeg blijkt vaak gelukkig als het enige realistische alternatief; dat je accepteert zoals je gevormd bent; nimmer te stoutmoedig maar ook nimmer te lief.…

van 130 m2 naar 60 samen Oh wat was ik gelukkig in die grote ruimte Dansend en sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

het licht wekt de ochtend we stappen uit de droom die ons onverhoeds of verwacht zal voeren naar de grote slaap we stappen uit zo lang we kunnen negeren onze droom het ochtendlicht is onwetend als de grote slaap ons in een dwingende omhelzing meevoert in een eeuwige droom…

Ik stap zonder doel de vloedlijn aan mijn zij woorden stappen mee op golfslagritme aarzelend, onregelmatig komend, steeds meer regen sijpelt ongenadig door mijn jas heen wind zoekt toegang tot mijn lichaam gebogen silhouet proberend warmte te behouden gedachten diep, onzichtbaar vrijmaken van stilte enkel stappen in regen en…

Mijn dochter gaat voor 't eerst vanavond stappen. Ik weet het wel, het is te dwaas gedacht. Maar hoeveel bange uurtjes heeft zo'n nacht? En zou ze in gevaar kunnen ontsnappen? Onrustig loop ik recht en dwars door 't huis. En zou ze in paniek kunnen ontwijken? En zou ze mij op tijd kunnen bereiken?…

jij bent, mijn kind, in woelig water mijn stek om veilig door te gaan zonder te weten voor ons niet zozeer doel-bewust want zonder baat of plan was jij daar altijd al op juiste afstand zo dat ik zelf kon lopen niet leunen, hooguit rusten om daarna durf te hebben voor een nieuwe stap…

zo werden stappen gezet in ginds verijsde jaar maar het brandpunt kwam tenslotte dichtbij ons te liggen o, onvoorziene toekomst die het tempo bepaalt wij voorvoelden de storm en een pad zo veel smaller dan we ontwetend van elkaar op stippellijnen hadden uitgezet te langzaam gingen we maar tenslotte trots moet ik nog van liefde spreken…

De deur stond open, dus intrappen was overbodig. Zette een pas die, als was ‘t, een eerste stapje van ‘n kind, wankel en overal aan vasthoudend, maar eenmaal de zet over de drempel gedaan, wist men dat de eerste pas de meest waardevolle was. En zo lopen zij nog steeds.…