is het zo bedoeld
zoals jij stilte draagt
een nevelige jas
onverschillig en zonder rouw
die om naaktheid lacht
en jou en mij
't gebroken licht aan mijn voeten
dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte
en gedaalde dagen
de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan
als gerafelde schaduwen
en gescheurde deuren
is het zo bedoeld…
de wereld krijst voorbij
in afwezige gedachten
niet wetend wat mijn opdracht is
ben ik op pad gestuurd
nergens wegwijzers
of aanknopingspunten
ik zeil door een
onverschillig heelal
een inktzwarte ruimte
waarin ik kofferdrager ben
in de stilte van
een onleesbare wereld…
241
Bezig met laden