Alle inzendingen over kosmos OR heelal

Het heelal is een grote toverbal daar waar het stof van de geest in de sterren overgaat daar waar het onbekende deel van het bestaan van de reis van de mens bestaat daar waar het begin en en einde van het leven ontstaat in de kosmos vanuit het diepe begin de zin is het gezoek en het gevecht erin het lijden is de schaduw die als een donkere…

Zo ver als afstand in een echo klinken kan Zo ver ben ik bij jou vandaan Zo ver als het heelal die de kosmos omhelzen kan Zo ver ben je uit mijn levensbaan Zo ver als de zon die zich achter de maan verschuilt Zo ver ben je nog nooit geweest Zo ver als de melkweg die in het donker schuilt Zo ver voel ik de pijn het meest…

De kosmos beweegt In die trillingen draait de aarde De ontdekkingen gaan geruisloos Van belang In het geloof om betekenis in dit bestaan De ontdekkingsreis van het heelal We weten niet we hoe het eindigen zal het grote levenswonder Dichterbij het mirakel Wat zegt dit over ons Magisch moment Alsof je in essentie dicht bij elkaar bent…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

prozawoord heelal zou heel 't al omsluiten? kom nou toch dichter ----------------------------- © Jan Bontje 1997 / 2003…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

de kosmos spreekt tot mij in beelden, mijn geest antwoordt in woorden en muziek.…

licht geef mij dan je hand en deel de kosmos met mijn ogen in ons heeft God bewogen samen zullen we de hemel zien…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

's Winters pot chrysant Stap-voets processielandschap Graf Ster "fluisterstil"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

van bestaan doorlopen wij alle stadia die de kosmos ook moest gaan om dan bij het scheiden der tijden te beseffen dat diepte zich nog eindeloos herhaalt…

Je ziel is wondermooi ik zie het in je ogen in zonlicht, maneschijn je woorden en je handen de kosmos zelf bracht jou bij mij er is geen antwoord zelfs geen vraag het is zoals het is dus blijf nog even als het kan je warmte voelt zo goed…

In de kraamkamer met onbeperkt zicht ziet een wereld het levenslicht en huilt zilte zonnen Aan het front stranden warme klanken ondergronds in geluidsdichte kisten Er zitten sloten op oneindigheid liegt de maan in de waan een sloopkogel te zijn…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Vaarwel mijn wolkendroom met wereldwijd geduld heb je mijn dwaze dromen en gedachten aangehoord en liefdevol op 't zachtste kussen rust gegeven. Waar ik zelf maar even was of weer te laat gekomen, jij bleef de zelfde wie je was, de droom van al mijn dromen. Je reist met stille krachten, die ook Hem verwachten na de stille ademtochten van…

het heelal of de ruimte eindeloos mooi...…

onze vezels om deze zondvloed in de kosmos te ondergaan een implosie te weerstaan we zijn gegroeid in het interstellaire geraamte eerst spierenbundel nu orgaan vibreren het hart in duobaan…

Zoals we zijn ontstaan in een vruchtbaar wonder, is het heelal geboren uit een grote hand, met een kracht, zo bijzonder. Een geboorte vanuit een veelvoudig snoer: drie zijn één, zo ondoorgrondelijk. Als de cirkel sluit, dan is er kracht, een flits, een bazuin. De kosmos dijt uit, echter het lot is dood.…

in harmonie te kunnen fluisteren zij zal de bruid worden van een voortrekker aan het levensnet en doorheen sterrenstelsels tronen met tijd zullen ze het heelal krom trekken en het touw verankeren met een knoop boven de aarde en dan zal ze ons haar kinderen tonen * opdat wij zouden slapen…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

zij maakt wat ziek leek weer gezond , want zij is de boodschap wat in het land zal gisten, naast de verlosser in onbegrepen twisten, haar dans zal enten, maar de beweging zwelt, ver over door de mens gemaakte grenzen, bestuiving leidt ons naar haar gewelf, om de hemel opnieuw te bevruchten, als ster een beter lot te wensen, ze is de kosmos…

Omgeven door stralen is 'het Oog van God' het alziend Oog, zwevend door de kosmos vrijwel alles mag, zonder echte ingreep…

Verder van de sterren Verder in de reis Verder van de eeuwigheid De traan Rukt voort Dodenrit Je bezit Het leven En laat dan weer los Dat is de kosmos…

roesten herinneringen slapen in nachten zonder schaduw ooit scheen de zon langs de maan op de sterren blind voor de dag mensen krioelen op de bodem wroetend in de tijd, de wind blaast erosie verbeter de wereld en jaag op de dood voor een nieuw perspectief sporen horen hier niet vandaag is gegeven om het leven te vergeten de kosmos…

Berlijn heeft nu een curry worst museum toeristen gaan er met plezier naartoe omdat men zulks met bier pleegt te serveren ik denk dat ik het ook een keertje doe cultuur hoef ik dan niet meer te ontberen want daar heb ik nog nooit veel aan gedaan en in musea veel er veel te leren zo wordt mijn opleidingsniveau voortaan ten minste even hoog…

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

een duister elixer een troebele drab de keuken: ik mix er het duister elixer geen cocktails of tics er is heilzamer sap mijn duister elixer mijn troebele drab…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…