Alle inzendingen over kribbe

Wat moet er nu gebeuren, dacht ik, met al die inlegkruisjes in tijdschriften en op teevee en wat met mensen die nog graag eens kribbe kijken om maar van kribbebijters hier te zwijgen. Nee, dacht ik, aan zo een beeldenstorm doe ik niet mee. Ieder huisje heeft zijn kruisje en de kribbe peis en vree.…

Van kribbe naar kruis dat was pas een krediet-crisis!…

Van kribbe tot kruis dat was pas een krediet-crisis…

Laat ons allen samen naar de kribbe gaan en voor de armen en zwakken openstaan Jezus moet herboren worden in ieders hart zijn prille start werd wekenlang verwacht.…

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

Uw Ster heb ik gevolgd, Uw kribbe is mijn deken. U, pasgeboren Kind kunt nog niet met mij spreken maar nergens heb ik zo’n goed luisteroor en U van zo nabij gehoord. Heer, laat mij U aanbidden met mijn handen op Uw kribbe en licht mij door de wereld voort.…

Men bouwt van een kribbe een kruis.…

de weg naar kerst in uitgebaat door sterren van de straat een stal die leeft wordt nu verboden door menselijke goden kribbe en het kind zijn curiosa en antiek voor wie ze vindt wij etaleren slechts de buitenkant in pracht en praal de boodschap die om vrede smeekt is een diep weggestopt verhaal…

Als kerst inslaan wordt En de kribbe een Getraliede winkelwagen Dan wordt het hoog tijd Om te beseffen dat er Uit de geboorte van Christus meer valt te halen Dan louter oppervlakkigheid…

het is een troost jou naast mij te weten door de kuilen van de nacht beroofd van kracht terwijl de wolven huilen als wij bij elkaar schuilen in de met sneeuw bedekte winternacht rondom witte sparren pracht een moeder met een kindje in de kribbe herdacht Hemelse Vader heeft aan een in schuld verloren…

Als kerst inslaan Wordt en de kribbe Een met tralies Gewatteerde winkelwagen Komt het besef Nog net op tijd Dat er uit het Verhaal van kindje Jezus Meer is te halen Dan louter oppervlakkigheid…

De woonkamer is met dennengroen omhangen met klimop en lijsterbes die wit berijmd een gebroken kerstbal of ster wordt vervangen tot Kindje en kribbe in groen decor verschijnt de kerstboom prijkt met zijn piek in alle luister versierd met strikken, engeltjes in gouden pakjes en feeëriek wordt het vooral tegen het duister als kinderen…

Er ruist door dennebomen een geur van mooie dromen samen zijn, kaarsen aan schoonheid en gloed doet het hart zo goed kindje in de kribbe om te aanbidden met zang en tamboerijn…

De vlinder streek neer op het blad dat wiegde lichtjes in de wind je voelde je weer als in de eerste lente je voelde je wiegen in de kribbe al heb je die nooit écht gehad.…

Kerstmis is niet meer dat oude liedje De kaarsen gaan nu in het stopcontact De kerststol werd in mei al voorverpakt De samenzang komt van een MP3'tje De stal met kribbe is al menig jaar Vervangen door de meubelboulevard…

Waar halen wij in vredesnaam toch allemaal die os en ezel dan vandaan of een stal zelfs hooi of stro is nog te mooi alleen een kribbe en een kind zal in dit verhaal in de doeken worden gedaan…

jaar Stille nacht zal het zijn een stille tijd voor velen die sommigen worden gegeven in hun leven, in al hun pijn Het nieuwe jaar dat zal komen zal het vrede geven overal in de harten van de mensen door dat kindje geboren in een kribbe geboren in een stal…

Toen Jezus in zijn strooien bedje lag Nadat hij in de kerstnacht was geboren Kwam achter uit de stal de os naar voren Die in de kribbe toen het kindje zag, Waarop hij nijdig tot de ezel sprak: “Moet je dat zien! In onze voederbak!”…

ze pakte mijn hand en trok me mee haar wereld in van kakelbonte bomen op wit gespoten gras haar ogen flonkerden toen ze het verlichte huisje zag ze wist van Jozef en Maria en het kind dat in zijn kribbe lag maar niet dat ze mijn moeder was…

elk jaar het probleem met Kerst : jezus waar en wat gaan we toch eten ~~~~ ezel kribbe kind zo vredig en een kalkoen die het maar niks vindt ~~~~ een Kerstgedachte: veel eten – kindje Jezus wordt wèèr vergeten…

vrede op aarde gevierd sinds jaar en dag een boodschap aan de wereld het onschuldige kind geboren in de kribbe vluchtte voor de dreiging van geweld van de heersende politieke macht later een rebelse, vrijmoedige hij vechter voor vrede een hemel op aarde voor de armen en minderbedeelden hij gaf hen kracht gewiegd in kribbe zacht nog…

een koor zingt en het erbarmen maakt de lucht om ons heen zo dik als stroop dan stopt de plaat alle ingewanden vallen uit het lied waar wij naar kijken alsof onze eerste kribbe een gitaarkoffer was -------------------- uit: 'Bang', 2007.…

Voor Bram dreigde een hele kale kerst De flatscreen, de buffetkast, ook z'n sokkel Gestript tot aan de allerlaatste wokkel En niemand kon nog worden afgeperst Maar daar verscheen een ster, een engelenkoor Een kribbe vol met cash van 't kindje Goor.…

de schapen zijn geruimd de velden leeg bij nachten herders hoeden slechts verwachten want ze zijn uitgeteld waar ooit geboren worden leidde tot nieuw leven zijn slechts de figuranten kribbe stal en stro gebleven spelers zijn aan de destructie meegegeven…

Hoe- wel de Dijk niet was opgehoogd bomen stukken klei- ner waren kribben nog in ontwikke- ling en jij en ik samen vloeibaar…

wellicht was het meer dan nostalgie bij de stal en de boom, waar ik mij ooit koning dan weer herder voelde rond de vertrouwde beelden immer vrede proefde, alsof hier alles klopte gehuld in meer dan licht alleen bij de kribbe mijn kinderziel verstilde de wereld vreedzamer scheen…

hoe het oude verhaal onder klater- goud en neonlicht bedolven lijkt hoe het ons nog wakker streelt zich in ieder mens ontvouwen wil wanneer in een schamele stal het licht ontstoken wordt, het verzonken verhaal zich weer vertellen laat rond de kribbe en ’t pas geboren kind…

moegespeeld rozig zacht en uitgeteld luisterend naar muziek over een kindje schitterende oogjes in het kaarslicht de overweldigende tederheid van een kind eens in een voederbak nu in ons midden de engelen zijn nog bezig gloria in excelsis deo…

donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden in een waas verpakt het riet staat als tijdwaarnemer langs de oevers en ziet het jaar wegzinken in het gewelf van voorbij een laatste vogel vleugelt heen Ze hullen zich in zwoele avondrokken verschuilen zich in maatkostuum scholen samen rond een karige kribbe…

Al zal er ergens nog een laatste strootje liggen Begraven onder kilometers zand van geschiedenis Ook Hij die voor onze zonden het loodje moest leggen Gaf na z’n dood door aan de mens zijn grote ergernis Want met de juiste woorden van de kerk Het op de juiste toon intoneren, het vakbekwaam zeggen Dan Hij zelfs zich in zijn kribbe zou omdraaien…