Alle inzendingen over kwinkslag

Een kwinkslag is een grapje, met een knípoog, een ókkernoot, 'n por met 'n élleboog. Een óplawaai, een schop die vaak geen herrie maakt, een nudist is zónder kleren, dus meestal naakt. Een góede buur, één waar je meestal wel suiker lenen kunt, een lieve zus, waar je verdrietjes mee delen kunt.…

Doe daarom ieder dag Maar een kwinkslag.…

Een Schout ontbood een Boer voor 't hoge dorpgerecht, En sprak, wel, hondsvod! guit! hebt gij van mij gezegd Dat nooit een groter schurk, dan ik ben, is geboren? Wie, ik? hervat de Boer: dat klinkt mij vreemd in de oren. Neen Schoutlief! neen, men heeft jou leugens aangebracht: 'k Heb 't nooit gezeid, maar 'k heb 't wel duizendmaal gedacht…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

Komkommer, of een kwinkslag van de geinlijn? De Aussies twijfelen - is het bericht - Aan de vaste snelheid van het licht En daarmee aan de goeie ouwe Einstein Als Australië zo ver is als het lijkt Mag het blij zijn dat het licht tot daar nog reikt…

Van kwinkslag naar kaakslag Zij staan niet meer op goede voet Door mekaars of iemands lange tenen Veel toeters en bellen op sociale media Een kakafonie met weinig harmonie Weinig muziek … de muzes ziek?…

Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar verbleekt de zwaluw in de tijd zwemt in deeltjes regenbogen purper kortdurend haar toevalligheid kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen zinnen melken herinneringen zomaar alsuit het niets kan schaduw ruisend zijn?…

je huppelde in goudgalon naar sterren in mijn hart, ze glansden en ze straalden waar ik stralen mag toen won je mijn toverwoorden en ik schreef ze op mijn ziel altijd daar, waar ook mijn missen viel verdrink ik dan in zuiver blauw die ogen van jou dragen de kwinkslag van een lang verleden…

Maar ik vertrouw de mensen voor geen cent, die droogstoppels, die nooit een kwinkslag maken. Want weet je dan niet Medy van der Laan: de boog kan niet altijd gespannen staan! ------------------------------------------------------------- ...…

ongevraagd neem ik je mee waar ik ook ga luister en geniet van tonen de noten, iedere kwinkslag omlijst door jouw stem die tijdloos lijkt, maar het niet is zo bepalend voor toen, de jaren tachtig waarin jij floreerde en je praat en praat tot woorden niet meer tot je komen zul je tegen mij blijven praten wanneer ik je weer ongevraagd meeneem…

De verandering is merkbaar aangebroken, een zachte sluier van onaantastbaar goud ontspiegelt alles wat aan liefde zo hard in mijn gezicht werd teruggekaatst ik verloor aan kracht de kwinkslagen, aan diepte jouw schier onmetelijke lach aan hoop jouw neergeslagen ogen het blindelings vertrouwen dat ontbrak..…

Kwinkslagen schieten flarden in sluw geschapen luchtkastelen, woorden ontlokken herinneringen zomaar uit het niets, het blozen van de aarde verbreekt in het stille zwijgen van de maan, kan mijn schaduw zo onrustbarend zijn?…

Waar je heen zult gaan na dit leven dat is geen mens gegeven krijgen we een nieuwe ronde storten we ons hierna in zonde ben jij het allemaal zat dan heb je het wel gehad jij weet het zelf het beste je wilt je hoofd niet breken in de uren die je nog resten je maakt er nog wat van met een kwinkslag en een lach zoals alleen jij dit vermag…

Of wij het voormalige opperwezen kunnen overklassen door onszelf te upgraden naar een regeneratief organisme is een vraag die vandaag het zicht beneemt op deze smartelijke kwinkslag: jouw paardenstaart herinnert ons blijvend aan het veulen dat je was ------------------------------ uit: Toen het moest (2017)…

Zie 't snelsonnet van Bart Adjudant - ook wel B - "Lichte Gedichtendag twintig twintig twee" Ik groet u edel, Ivo, Frank en B Dat van uw vederlichte dichterszang De wijs niet moge raken in 't gedrang Van kwinkslag, lof der zotheid, lach en wee Ik groet u edel, Ivo, Frank en Bart Lag Middelburg maar in het Groene Hart...…

Maar ik weet nog hoe zij een kwinkslag of een grapje vond voor elkeen die voor haar toonbank stond. Ze was ook sentimenteel : een appel weent onder suiker en kaneel. Dezelfde zakdoek droogde onze tranen van rozenwater en later van azijn.…

Alles aan jou was gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam…

De pijn van de dag met een kwinkslag te eren. Niet te vergeten dat wij mensen van de tijdelijkheid zijn. Een mensenleven verplaatst zich door zijn tijd. Iedere dag is de vrijheid van een nieuw beleven. Het geeft krediet of het staat in het krijt. Het geluk wordt met een traan verweven. Het leven is de weg van ogen.…

Als de morgendauw zachtjes over Den Haag glimlacht is er al vaak jouw gedicht te lezen een kwinkslag naar 't verleden een knipoog naar de dood ik ben het gaan waarderen 't is vaak het eerst wat ik lees je hebt iets wat me boeit daarom lieve stadsgenoot een felicitatie vanaf mijn halte van lijn negen met alle wensen tussen zinnen…

de nonsens in de boeken het is daar waar de zombie toe behoort hij is, net zoals ik, van eendere soort alsmede het gehalte van de braakvis die ongewerveld, kieuwloos, zonder smaak is Nog onontdekt, volgens de evolutie, in dubio omtrent zijn constitutie drijft hij al minstens tien miljoen jaar mee anoniem, incognito, in zee Een kwinkslag…

. _______________________________ SNAKEN Of hij nu in komkommerzomertijd Of in de herfst of 's winters iets afscheidt 't Is vaak aan 'Poetin - Oekraïen' gewijd Men snakt naar kwinkslag...alles op z'n tijd!…

vele muggen meer dan drie honderd jaar geleden eens niet van de vluggen bleken wordt nu eerst in alle rust gekeken of rook misschien zwermt zodat er weet is wat men blust Men leeft er traag maar stoer indoor op een adventureparcours met tunnel tussen paters en nonnen om de bil te kussen van Madelonne en kansarm speelt in eigen hal onder kwinkslag…

nonsens in de boeken het is daar waar de zombie toe behoort hij is, net zoals ik, van eendere soort alsmede het gehalte van de braakvis die ongewerveld kieuwloos zonder smaak is Nog onontdekt, volgens de evolutie in dubio omtrent zijn constitutie drijft hij al minstens tien miljoen jaar mee incognito in olie, zelfs in zee Een kwinkslag…

Normaliter kon hij toch zijn quoten kwistig kwinkeleren doch de kwinten in de Notenkrakersuite echter Kon hij slechts kwakkelig kwiteren; Ergo: de status Ko Kon zijn vrolijke noten en kwinkslagen aux quatre-mains kwalitatief slechts quasi waarderen.…

de nieuwe lenteblaadjes van mijn linde die nieuwsgierig lonkten naar de zomer hij wist al mijn diepgewortelde geheimen dagelijks aan hem toevertrouwd ook toen ik daar vastgebonden en alleen het vuur mij hoog aan de schenen stond en het geruis der bomen mijn geschreeuw machteloos verstilde hoe mij de glinstering van het leven in kwinkslag…

vechten, de kille angst verdrijven opgevangen door een liefdevolle man je steun, je toeverlaat je voelt je op handen gedragen nooit is iets teveel steeds met een kwinkslag en met de glimlach staat hij voor je klaar in alle moeilijke momenten steeds opbeurend nooit een negatief woord, je positieve kanten benadrukkend je aansporend…

De grote gezinnen in te kleine huisjes, de handelsgeest die zich dagelijks opmaakte voor de straatverkoop van vis en fruit; in de schaduw van de stedelijke Dom werd met een Utrechtse tongval de waar aangeprezen; met een kwinkslag erbij zetten de kooplieden meer waren om.…

Tergend langzaam worden gedachten weer begaanbaar, verbleken metaforen in de tijd, zwerven purper deeltjes taal in kortstondige regenbogen, gekastijd door toevalligheid, kwinkslagen schieten droom – kastelen aan flarden, associaties van herinneringen uit het niets en uit wollige kluwens van overtal en hernieuwde nalatigheid.…

bedwelmd door de frisse herfstgeuren en overal een bont tapijt waar ik ook kijk alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan wil zich met het vele pracht en praal sieren toont de rede van seizoenen in haar bestaan zongen vroeg in het voorjaar vogels luid van toon nu heerst stilte en zachte kwinkslag…

Om samen van alles te nemen, te eten, kwinkslagen te kaatsen en oud zeer te soppen, onze hoofden dik gevoerd met roes. De koelkast zoemt van welbehagen. Aan alles komt een begin. Klokslag scheurt het jaar zich los, het jongste uur ontfermt zich over ons, zoent zich wijd in.…