Alle inzendingen over leegte OR strand

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

weg ver weg naar een strand een eiland een ster overal waar maar leegte heerst en mijn eigen leegte niet opvalt zodat ik kan zijn wat ik voel en weet wat ik ben: alles en tegelijkertijd niets…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

En de vogels Nog de baas zijn Niet in een kooi zijn beland Vogelvrij Om te gaan En te staan Is dat wat je wil Paradijs In het klein Daar waar Zwemmende honden bestaan Neem me mee Ver van hier Naar de leegte De zee en het strand Neem me mee naar Ameland Al ben ik daar nooit geweest…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het bleke strand reflecteert de leegte in mijn ogen. Eenzaamheid. De hamerslagen van de zon verpletteren mijn bronzen harnas. Verlangen. De golven vormen zoute korsten op mijn wonden. Het eiland. Het verlies. Het altijd wijkende antwoord.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Liggend in de vloedlijn baadt Ik mij met kosmisch licht Mijn koude huid wordt gezandstraald en mensen al om Ik zie dat vanuit de zwarte horizon een vrouw zich losmaakt En mijne kant opkomt Ze is mooi. Ze is fraai. Ze is mijn alles. Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat? Ze loopt mij straal voorbij, ze…

'k volg want geen vaste hand is me meester in het onderwijs van een mensenleven lang zelfs het etiquette dat de leegte omlijst maakt het gemis dat tastbaar drijft aan het strand van haar gelaat mij als ingezetene het fundament dat wankel staat op het losse zand…

nee, vandaag doen we niets meer geen ingewikkelde vragen voor ons ligt een leegte naamloos ver weg het land onbepaald de zee morgen is tijdloos als gisteren terloops een gedachte waard liggend op amorfe stranden zijn zon te aanbidden…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Het middaguur verblindt de stranden: ondanks de late herfst rollen licht en branding als warme uitspattingen over het zand. Boven de uitgestrekte leegte wordt het roepen van meeuwen verdrongen door de overdonderende stem van de Atlantische Oceaan. Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Aan het strand ontmoet, bedolven of ten onder gaan aan een overvloed van mens op mens het gevoel van branding. Laat mij de jutter zijn die de leegte van de rotsen schraapt dromenvanger van zee en overblijfselen, het oneindige begroeten, weer terugspoelen naar de bron. Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

geluk de leegte draagt…

De leegte die aanspoelt op het stille strand in de vorm van golven met schuimende koppen Laat steeds weer een restje achter van wat ooit in het verschiet heeft gelegen al wat rest is wit Helmgras schudt het hoofd hoor de wind fluisteren zoals grijze wolken de zee kussen voorspellen zij niet veel goeds…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

zorgeloos zwerf je voorbij over het perfect gekleurde strand. ieder probleem sla je spontaan van je af. kijk dan toch ! een eerste traan baant zich een weg naar beneden. ga maar, ik blijf gevangen in de immense leegte die jij achterliet. dan verdwijnt een ijsvogel achter de brandende zon die zachtjes vaarwel schijnt te zeggen.…

Zorgeloos zwerf je voorbij over het perfect gekleurde strand. Ieder probleem sla je spontaan van je af. Kijk dan toch ! Een eerste traan baant zich een weg naar beneden. Ga maar, ik blijf gevangen in de immense leegte die jij achterliet. Dan verdwijnt een ijsvogel achter de brandende zon die zachtjes vaarwel schijnt te zeggen.…

Als ze je in de verte zien, roerloos als een regengordijn; ondoordringbaar, omdat je afstand genomen hebt van deze ongedwongen sfeer; de leegte van het bestaan op- vullend, je verzettend tegen waar je nooit thuis was, op eigen initiatief afstand nemend van water en aarde, stille stranden, blauwe luchten, de ontwakende steden: definitief…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…