Alle inzendingen over lengen

Wolkenwit spelen in hoog blauwe lucht zullen dagen doen lengen.…

De dagen lengen, terwijl de maan terugtrekt met het getijde.…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

de dagen lengen Koning Winter blijft nog wat hangen in een web…

Nu dagen lengen ontwaakt de natuur voor u klank vol lentefeest…

Het licht wordt sterker de dagen blijven lengen tot het hoogste punt.…

hoe geduldig het wachten kaal zo verzonken hoe langzaam de dagen lengen in kruin en tak…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

De dagen lengen vol aandacht luisteren wij klinkt het lente lied?…

Alvast voorjaarsblij hoewel winter nu pas start Dagen lengen weer…

Langste nacht voorbij lengen de dagen al weer komt het nieuwe jaar…

Volle Maan Haven voor Seizoenen Zij varen uit en varen binnen Ostara, dagen lengen, nieuw begin Litha, langste dag, de bloemen bloeien Mabon, nachten lengen, bomen ontgroenen Yule, de langste nacht, de beer in winterslaap Maangodin Van alle seizoenen thuis Eren wij op de dag dat Zij zich ten Volle Aan…

Gedachten, dwalend uiterlijk Van omhoog gesprongen eikenhout Met een drift Ja de dag zal weer gaan lengen Hoornig verfomfaaid…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

De schaduwen lengen in de kleine dood van elke dag beseffen dat we nooit iets eeuwig bezitten mijn dagen in het klooster 6…

Hoog nasaal gakkend het voorjaarsteken schrijvend welgemoed noordwaarts…

langzaam trekt het zwart zo lang bevlekt geweest met uitgedroogd vocht weg uit de verdichte nacht; woud van een wederkerend en wezenloos gedrocht traag slinkt in eigen taal het vlies dat de dood bedekt terwijl vanuit de herinnering schuchter over het licht van morgen wordt verteld de geest is wederom met leegte opgerekt in…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

als ik maar weet dat als de avond valt toch de dagen lengen ook al voel ik de zuchtende zon zakken en de eindeloze regen plengen licht zal doorgaans schijnen ook al zal dat niet snel mijn wachten doen zengen…

lang is de schaduw die onafgebroken over het tafelkleed gedrapeerd ligt de avonden lengen daar de zon alsnog weet door te komen en de lommer te niet doet, omdat zij zich langzaam maar zeker overgeeft aan het licht…

vandaag vieren wij vrijheid in Nederland met wappervlaggen toch zie ik schaduwen van angstpredikers steeds meer lengen zolang haat een kans krijgt in ons gezaaid te worden zal vrede bedreigd zijn…

alles heeft zijn tijd het liefhebben en de herinnering nu de dagen lengen verzacht herkenning stil mijn pijn begrip sijpelt binnen - mijn god, daar heb ik jaren over gedaan - zie je wel dat geduld vertrouwen schept in een toekomst ?…

stille dagen leng ik aan met loze uren eindigheid verraadt zich toch wel door het knarsen van het grind verstand laat los het moedeloze pogen door het kabbelen van de stroom komt vaak de mooiste steen weer boven…

Dagen lengen gevoelens verdwijnen samen met de vervagende zon Triestheid in de kaalheid van bomen vrolijkheid achtergebleven in het verleden terwijl het heden huilt Duisternis grijpt de macht de vijand is weer in aantocht het wordt weer winter…

De koningin doet een beroep om alles aan te lengen. In`s lands begroting zit een gat, veel hobby`s moeten zwichten, met een poëtisch vers of wat probeer ik het te dichten.…

Dagen lengen Nachten korten Het zwarte van de nacht Maakt plaats voor het licht Mensen dorsten Want de grijsheid van de winterdagen Wordt door stralen uitgelicht Ineens lijkt het weer te kloppen Zo is ons leven bedoeld In de stralen van de zon Warm Niet onderkoeld…

De dagen lengen maar het weer zit tegen De sprokkelmaand blijkt veel en veel te nat Het voetpad zijpt en zompt, doorsijperd zat ’t Is droef, net Bloems ‘November’ door die regen Droef ook door wat ik hier níét in ons land zie: De krokussen zijn dit keer op vakantie…

en dan 't zoet-zilte rond te plengen, het met de kilte van de grond vol klokjes sneeuw en vlokjes paars, te mengen, aan te lengen met oudblaars, een groot deel wil gezond te zijn en mild, het niet te verzengen verbond.…

nu de dagen onmiskenbaar zijn gaan lengen in wat mag heten de ellendigste tijd van het jaar is er bijna geen ontkomen .. word je soms zo raar zou eigenlijk het beste zijn niet aan haar te denken die resoluut en rigoureus klare wijn kon schenken - ze raakte evident een gevoelige snaar toen ze zei: “natuurlijk is het waar dat ik niet…

heb het blad toch omgekeerd las de nerven in het sterven van het groen zo fijn vertakt gaf jij voorjaar in veelkleurig chlorofyl groeide warm je ziel in lange zomerdagen nu wintert slechts profiel mag ik in het lengen van de dagen weer lente van je vragen…