Alle inzendingen over loflied

Bekroond met tepels in jouw hof de borsten trots rond en groot een buik met drie plooien als je zit vervuld van diepe zinnelijkheid krullend dat jouw heuvel bedekt als je van bovenaf met lippen begint Volle hoekigheid van kathedrale heupen kloeke dijen ondersteunen harde bollen kuit die knie met voet verbindt zo klein en fijn als jouw handen…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk het ochtendrefrein Van vogels die het licht weer zagen Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan mijn…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

Er is een lied dat wordt gedragen door de wind; gefluisterd door de toppen van de bomen, dat wordt meegevoerd op wilde waterstromen, een lied dat steeds een ander ritme vindt. Het is het lied van Hem die alles schiep, die Zélf de melodieën heeft geschreven; aan duizenden accoorden heeft gegeven, die ook in mij dat lied tot leven riep. Maar…

stegen met mos waarin karrensporen gesleten in stenen stegen stijl tussen oude muren waar eens het leven drentelde en het kind de klank van zijn lied ontdekte in de armoe verscholen onder een deken van grauwe schaduwen waar de zon niet kwam Licht op kronen van de kathedraal waar de zon speelde en rijk geklede heren geen stegen kenden…

Het loflied van Liefde wil ik zingen Nadat ik bijna ten Onderging aan Ellenlange overpeinzingen.…

Het is geen verheerlijking van dromen in ‘t loflied of om in dromen iets meer te zien dan werkelijkheid van ‘t loflied eerder een vertroeteling van gedachten tijdens ‘t loflied weemoed en melancholie van het heimweelied in Amsterdamse armoede die verlangt naar jungle tussen Spaanse kastelen onder zomerwolken die verhalen vertellen…

Nu rijst ons loflied uit de nacht om 't grote werk dat is volbracht, het klinkt tot in de hemel door en mengt zich met het eng'lenkoor, het graf ligt er verlaten bij, de doeken liggen zij aan zij, geen zware steen die weerstand bood, het leven hoort niet bij de dood, nu rijst ons loflied uit de nacht voor Hem die ons de vrede bracht, die…

Uit 'Loflied voor een stille gek' 1979…

Er ligt iets blij in het lome oog van de koe Zij lijkt wel de heilsbode van het gras Alhoewel zij straks omgekeerd en moe Aan de vleeshaak hangt En getuigt van de melkfabriek die zij was Van hoe zij, grazend, groen door wit vervangt Zo rolt zij, tong uit de muil, naar haar beul De romp doorsneden Een lamme tocht langs de bloedgeul De lispelende…

Loflied op haar Die mij hielp Terug te vinden De oerkern van De persoon die Ik genoemd wordt - Het diepste van Dit menselijk bestaan Waarin het kwetsbaar Mensenkind alles dat Eigen was genadeloos Verloren had - Vervreemd van wie Hij was, wie hij werd En wie hij zijn zou…

Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

Een heildronk op het leven en een loflied voor elk nieuw woord.…

Zoals de meeuw In al zijn koninklijkheid Wordt gedragen door de wind Zo worden wij Dag in dag uit Gedragen door de liefde Van Hem die Uw zoon is, Net als Hij Zijn wij geborgen, Zijn wij Uw kind…

Zoals mijn Vader is er geen, ja, dat geloof ik heilig, Hij is beschermend om mij heen, bij Hem weet ik mij veilig, al valt de stormwind op mij aan om mij voorgoed te breken, Hij doet mij in de ruimte staan, zijn boog is mij tot teken, zo loop ik door de tijden heen, een loflied op mijn lippen, zoals mijn Vader is er geen, daar kan geen mens…

Leve de jenever, moeder der dranken, die zonder meer in onze cultuur hoort, die de gezondheid misschien ondermijnt, maar die ons bezielt en ons bekoort. Leve de jenever, koning der dranken, die na de arbeid ons moed geeft en kracht, aan wie zo menigeen het heeft te danken dat hij tot aan de afgrond is gebracht. Leve de jenever, hoogste der…

VROUWEN EN DE DOOD, GEDICHT FOPPE Vrouwen hebben me mijn leven lang geholpen gewoon omdat ze er waren en het huishouden en aandacht gaven hen ben ik eeuwig dankbaar ik wou dat ik iets terug kon doen voordat ik doodga maar dat kan ik niet alleen een gedicht en mijn uiting van waardering door hen was het de moeite waard om te leven want…

ik hecht aan dingen die me raken de mooie droom een lief gebaar het zachte strelen door je haar 't onuitgesproken kom dan maar zó zijn er heel veel dingen waar ik een loflied op kan zingen ik hecht aan bloemen in een perk aan tedere woorden op mijn zerk en maak me sterk voor liefdewerk...…

heb met palmtakken hemel en aarde bewogen het loflied op vrede gehoord maar mijn hart ziet slechts de bloesem die danst in haar ogen de zon op het blond dat krult in de wind een lach waarin ik weer warmte vind ik geloof in verrijzen maar voor zover ik haar ken wordt zij de hemel die voor mij is bestemd…

Een loflied klinkt op Amsterdam, En op de tulpenvelden, Een loflied op het mooie “Wien”, Op kleine plaatsen zelden! Tòch ligt er in ons land zo’n oord, En wel in het land der Zeeuwen, Dààr voelt men nog, als men er loopt, De sfeer van vroeger eeuwen!…

mijn blik glijdt over het glanzend marmer van je gitzwart aangezicht de zon slijpt in fraai ebbenhout je gave gladde huid omsluierd is je leest de weelde van je heupen wiegt zich in je lach een gouden klip een loflied aan je oor je buigt je hals naar voor de pracht van je gezicht snijd ik in sierhout als gedicht.…

Ik hou van deze veel te lage grauwe lucht boven dit nog eens zo lage land. Kom kameraden, klim eens op een krant en jubel dat we Holland willen houen. Of ga eens juichen aan het vlakke strand en waai van Callantsoog naar Westerschouwen. In vijf minuutjes ben je al verkouwen met natte voeten en een neus vol zand. Al scheppend zag God neer…

Laat mijn hart uitbundig danken nu de lente spoedig komt; door het wit van bloeiend leven is mijn loflied niet verstomd; wil het loven, juichen, springen vol van vreugde zijn opnieuw. Alles zal ooit echt gaan leven ook al duurt het wachten lang. Laat mijn hart uitbundig danken samen met de vogelzang.…

Een loflied van uitbundigheid. Bloemen met lachende gezichtjes. Streling van de zon net als kleurenlichtjes.…

In het wit kan een gedicht gezet maar je kunt het ook laten onder de foto een spinsel schrijven over liefde en trouw tussen een man en een vrouw Niet konden laten van elkaar te houden zelfs na de dood Twee engelen spelen met hun instrumenten een loflied op het zijn Een valse toon komt door het kriebelen van de nieuwe veren in de vleugels…

in de stilte van nu verblijf ik zachter, door droombeelden van toen er brandt een kaars, mijn loflied zingt en onderaan de dag klinkt wee een jammerklacht maar hier, geborgen in het nu draagt liefde duizend rozen op, aan alle zielen waar we knielen zucht de grond mijn mond noemt honderd namen rond een warm moment wat ben ik blij-…

Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten, Vang dan weer je loflied aan, omdat de smartelijke nacht, door't zonlicht van de dag voorbij nu is gegaan...…

(in haar glimlach zweefden vlinders ze braken één voor één uit hun bescheiden glans) in haar handen blinkt een steen zacht gemaakt door broze woorden op een dankbaar stuk papier buiten waar de vogels al mijn loflied hoorden bloeide warmte over alles heen en ik ben klein, ik draag een stil gebed dat vastgezet door haar belofte als…

Ik verheug mij in de HEER Hij wil mij bevrijden van alle kwaad Hij is mijn sterke rots en toeverlaat Ik zing een loflied, Hem ter eer. Ik verheug mij in de HEER Want op Hem kan ik altijd vertrouwen En heel mijn leven op Hem bouwen Hij verlaat mij nimmermeer.…

Voorwaar, Aemilius Aquarel Uw ode aan de niet te dragen Vlinderlichtheid van 't bestaan In 't onderzon- en ondermaanse Waar de lentelissen laaien In groene zeeën van bazuinen Licht laveloos haar voile op Als loflied en ligt ademloos In ozonlaag der zonnewagen Waar tomeloos en ongeremd Icarus zijn paarden ment En lichte luchten atmosferisch…