Alle inzendingen over luidop

soms lukt het me niet in je oor te fluisteren wat ik ook luidop niet met woorden zeggen kan zodat ik je stil omarm…

Ik zou de aarde kussen willen, en luidop willen roemen, bij het weerzien met haar billen. O, die nog eens te zoenen, snel voor ze straks gaan lillen.…

je kunt het licht niet zien haat iedereen en de wereld het lot was hard en onrechtvaardig je wilt huilen luidop schreeuwen maar moet je weten kind van de rekening soms zien we zoveel meer met onze ogen… dicht!…

hérschept wat dichters verzinnen in gedachten, luidop als ooit Cees Buddingh’ nooit versagend gaat ze door én door met penselen van haar versjes waarvan André Hazes post mortem een stijve krijgt…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

met stompe punt het potlood ongeslepen schrijf ik mijn zachtste woord voor jou mijn lief zoek het in de chaos die mijn dagen draagt dat ene woord zacht en warm als de vacht van het lam nooit zal het wijken verpakt in stralend zonlicht met zilveren maanlicht lint wacht het op jou ik zwijg bedeesd durf het niet luidop te noemen…

wie omkijkt en de liefde meet de maat van trouw en teder zorgen telt niet de passie of het zweet maar weet zich veilig en geborgen de warmte van die kleine dingen de hand die ongevraagd voorziet je lach die me luidop doet zingen een beter vriend bestaat er niet 't zijn niet je passionele kussen je hoeft ook niet per se te vrijen maar mag…

in mijn oog ben je gevallen een zekering gesprongen mijn licht gaat harder branden mijn voeten staan in het nat een hoofd vol zinnen waar ik mee wil beginnen een woord laat je vallen dat in mijn hoofd staat te knallen al mijn zinnen zijn gaan liggen wat moet ik nu verzinnen nu lopen we samen door het bos met mijn zinnen heel hard luidop…

als geluidloos denken te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen…

hij kon mensen van lang geleden weer tot leven brengen door woorden en gebaar we hoorden hen luidop dromen en werden hun verlangens gewaar. we zagen hen wroeten en vrijen.…

Ja, denk ik luidop Ik recht mijn nek en kijk op Ik verdrink in woorden en zinnen Dat waar alles mee zouden moeten beginnen Oorlogen weg, dat is wat ik zeg Vrede en Vreugd, dat is wat Deugd…

niet dat ik zoveel luidop in woorden zei of zo mannelijk aandacht trok neen, ze zag me zoog me naar haar toe als aasgier met grijpende klauwen mijn weerstand was snel gebroken alsof die er ooit was toen haar aanwezigheid als een paraplu mij overdekte en ik bijvoorbaat verzoop in een omgekeerd bassin zweetdruppels vertaalden…

het lijkt me een genot niets te moeten zeggen en alleen ergens te verblijven geen woord dat dan over mijn lippen komt alleen mijn lijf zou het uit kunnen leggen dat wat ik niet luidop wil laten horen immers zo veel heb ik al gezegd, voor nog meer lijk ik verstomd het laatste is vaak pijn of liefde (wat is het verschil) verborgen achter…

Ik las een nooit geschreven brief luidop en stak mijn dromen in de envelop. - Haar verre woorden nooit goed ingeschat.- Vandaag geen krant gekocht, maar wel geluisterd naar zwanen op het meer, naar wind die jaagt, naar klankrijm van een vrouw die vraagt of ik langskom in gedachten als het duistert.…

waarheid slechts een ontbinden van gedachten zonder gezicht waar wil je dat ik sterf mij te grijpen leg, vierhoofdig in de onmacht op lippen droog doorzichtig zoals het water geweven uit het maanzand waar overwintering de buitenstaander doet vluchten van de ene krater naar de andere niemand voelt wanneer de ochtend woorden slaat luidop…

Nu lokken de jaren van zwijgen Niet meer praten als een vrouw, geen gesprekken op de ijsbaan van de grote filosofen, nooit meer vergeten wat gezegd is Hij oefent oogopslag en voorhoofdsrimpeling op mededeelzaamheid terwijl hij niets te zeggen heeft Zinnelijk neuriet hij een liedje over luidop gapen in gezelschap wat onzedelijk…

De dorpen liggen in de lentezon te blinken terwijl de kinderen met palmen zwaaien en van een pure vreugde luidop kraaien omdat ze zeker nog niet weten van ’t verzinken in dood en pijn en duisternis, voor U bereid. En zelfs uw leerlingen zijn nog niet klaar de bittere beker ook met u te delen.…

zie je, ik hou van je ik leg een vers neer van Gorter en wens luidop het minnekozen * 'n golfje op mijn wang waai me zonder schroom naar de ruimte van de zee opdat ik kan zien * aan de rand in een vuistvol licht richt een vlinder zijn vleugels net boven de dood * vaas voor het vensterglas gevoelt een roos de lente en…

mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen. het chromen staal met zijn wagons. de nachttrein heeft mijn droom ontnomen. ik sta bevroren op een leeg perron. de maan en sterren hadden in de gaten, dat ik ongeduldig stond te springen.…

', zei hij defensief en hij boerde luidop van iets teveel bieren en pittige hapjes. Voordat ik het toilet verliet, ik zweer het je, doopte ik mijn rechterhand in zijn pisbak en sloeg ik op roomse wijze een kruis.…

Bij het begin van de lente begint het in mij te borrelen, en dan welt spontaan een lentelied in mij op: Het is lente en we gaan naar buiten Waar de broedse vogeltjes fluiten, Waar de bronstige koeien luidop loeien En de paarden volop beginnen stoeien.…

“M’n boerka uit? Die zou nu niet meer mogen? Een inbreuk op mijn religieuze recht!” “Ja, al die kleding weg, dat is terecht; het zal ‘t gevoel van veiligheid verhogen.” Verschil van mening mag er dan bestaan, maar houd vooral je sok’ en schoenen aan.…

Des zomers dan lopen de jongens voorop; Ze knabblen aan raap of aan pee, de meiskens die leren hun lessen luidop, de kleintjes die zeggen ze mee. Soms doen ze hun blokjes en lichtgrijze sokjes aan 't oude kapelleken uit, dan klinkt langs de wegen het joelen u tegen en 't plif-pleffend voetjes-geluid...…

Tot ze droomde luidop en ik het wonder vernam Dat schemering niet uit de hemel kwam Nù weet ik waar de schemering woont: Die avond toen ik niet rusten wou Vóór ik wist vanwaar ze komen zou Vóór 'k wist waarom ik zozeer van haar hield Waarom ze de kwaden en de goeden bezielt Toen zag ik door mijn tranen heen, Dat schemering woonde bij iedereen…