Alle inzendingen over maat slaan

Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zoek nog ruimte, ruimte voor herrie, waar ik drummen kan, mijn maat slaan, mijn spieren ritmisch weet aan te sturen, met mijn voet al oefenend de grote trom.…

Wat heb je daar nu aan Om je maat te slaan. Als je daarmee wil proberen Je maat te imponeren, Begin dan daar niet aan. Maar sla je graag de maat, Bedenk dan, dat dat anders gaat.…

de rietstengels slaan de maat van de melodie in de zomerwind…

Ik sla de spijker op zijn kop, dat is maar beter ook, want sla je er soms naast, heb je in al je haast ‘n behoorlijk zere vinger!…

ontheemd belanden we in een landschap van zwijgen lamgeslagen woorden houden de kaken op elkaar we wachten op een verborgen taal die de brug zal slaan naar de maat der dingen terwijl de tijd verstrijkt…

jij laat een dode dansen mijn gevoelens hossen rond m’n ziel zingt in mijn bonkend hart de knoken slaan de maat je liefde laat mijn lippen spreken en ik luister naar je naam…

Ergens in de verte zwellen trommels aan, het gebonk en gedreun vult alle leegte tot een oorverdovend slaan op het ritme van stilte. Genadeloos verdreven op de maat van het hart, opgezweept door het onheilspellend kraken van een zwichtende kilte.…

De kalverstaarten slaan min of meer op de maat van wat zo zoetjes aan aanzwelt tot luid geblaat. Maar blaten is het niet. Het is geen zang of spraak. Het heeft niets van een lied. Het is geboer, gebraak.…

het kon echt niet meer ik moest zo'n winkel in tussen al die stellen zoeken naar zonder hakken, zonder punten zegt dat meisje deze heb ik alleen nog in negenendertig en een half moeiteloos schiet ik in twee vriendjes van suède korte ritsjes opzij na een paar dagen lopen nog steeds geen schaafplekken zo simpel is het dus…

wat heb ik moeite met de menselijke maat want wat wil die mij nu nog zeggen geen meetlat om er naast te leggen wat heb ik moeite met de menselijke maat weinig moeite heb ik met mijn lengte voor een vrouw een reguliere maat geen moeite met die menselijke maat maar mijn gewicht is net boven het gemiddelde qua maat niet dat ik daar…

Spiegel wat is er aan de hand Zie jij ook mijn buitenkant Ik ben het zat Als ik kijk ben jij mat Is alles dof Het lijkt wel of ik van binnen plof Wanneer ga je weer stralen En kan ik je dofheid weg halen Geef mij een kans Ik wil weer glans…

matten…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

soms is alleen zijn stiller dan duizend zwijgende soldaten die in verstijfde houding handen niet ineen kunnen slaan ben dan een pion te midden van roerloze maten het doet armen en benen verstrammen aderen verstoppen en ooit hoor ik ver weg diep in de grond nog een hart kloppen naar de ochtendstond op zoek *…

Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan, De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate, weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan. Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden. De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.…

"ben ik een eikel" zei ik "zeg dat nog eens, als je durft" "bam" sprak zijn vuist van haar hardste kanten een druppel bloed danste op de kale vloer en werd maar al te gauw vergezeld ik stropte de mouwen op…

Waar komt dat toch vandaan, Dat je je slag zou mogen slaan. Ik heb steeds geleerd, Dat je het met woorden probeert, Slaan is altijd verkeerd, Misschien is dat de oorzaak van 't feit Van de toegenomen agressiviteit.…

Er was eens een meneertje uit Terhei Die deed mee aan de krasloterij Hij kon het krassen echt niet laten en nou zwerft hij over de straten Dus vergeet niet, speel altijd met mate!…

de schaker denkt zijn stukken al zettend ver vooruit wellicht zal het hem lukken als hij de aanval stuit de koning lijkt tevreden zijn dame schuift zich vrij het paard nog onbereden de toren aan zijn zij een loper, licht hooghartig, staat stevig op één been hij stuurt en vindt dat prachtig zijn tegenstanders heen maar ergens in een hoekje…

gaat het telkens weer verdwaasd kijken alle luitjes nee, er wordt geen boe geroepen aan de zijkant blijft het doodstil hand in hand staan daar de troepen niemand slaakt een benauwde gil in de maat gaan we steeds verder terwijl de maat lang is bereikt kudde zonder echte herder alleen het zwarte schaap bezwijkt.…

hij kijkt naar nergens het is het laatste uur hij zegt: e2-e4 voor ik iets bedenken kan is het voorbij hij schaakte steeds beroerder maar bleef te duchten voor het jong geweld ooit speelt hij iedereen naar huis…

ik heb niet echt een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note…

schel contrast, verveelt zich in treurig geluid van hebzucht, de ballast van een verlaten bruid, verovert zij nog haar kroonjuwelen, bereid om die voor ons te stelen, verrast ons met haar toverfluit, een weerbaar lied dat ze probeert met ons te delen, de maat van alle dingen.....…

Gods onvoorstelbare grootheid vol liefderijke behoedzaamheid spreekt steeds in de dwergenwereld van vlinders en kevers onzichtbare plantjes en diertjes die ons voortdurend omringen alle eer aan Hem Wiens almacht het onmetelijke Ruim bestiert.…

Nu tomateloos en mat op de voorhand hen al zat en nooit meer op de doos bijt hij dof en van de lust bevrijd alleen nog in het duffe stof.…

En 't vormenloze is u - niet vormeloos Maar reinste maat van vormen-mooglijkheid - Ik ben daarin, een kern, gezaaid door u. Zo is van u tot mij geen toen, geen nu, Geen rechts, geen links, maar volheid mateloos, Die ik - maar droom te zijn, doch die gij zijt.…

Ik zag Anish en Magnus in de Blitz Fenomenaal, de snelheid van het spel Neuronen en synapsen in duel Een knock-out die beslist werd in een flits Al scoort het slecht tussen de volksvermaken Het blijft een zinderende sport, dat schaken…

Wij zijn maten Al eeuwen lang Maar niet voor eeuwig Wij zijn maten In andere stelsels De voet is de meter niet Wij zijn maten De een breed De ander afgemeten Wij zijn maten Een maat voor niets Of samen waardevol…

Schone levenskunst: van het leuke genieten, eigen grens kennen.…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van…