Zeven kleine mannetjes
die vielen op hun bek
danig op hun bek
zeven kleine mannetjes
die stonden toen voor gek
kranig nek aan nek
zeven kleine mannetjes
die wisten toen hun sporen uit
danig in hun sas
zeven kleine mannetjes
trokken toen hun kleren uit
kranig als dat was
bliezen ze dit verhaaltje uit
bang dat er nog iemand was
zeven naakte…
De verwarring door gekte
in de familie, die zich verwijderde
als in een echo van stilte
waarin woorden zich verloren
leek immer maatgevend
in het voorjaar wanneer
gras groen groeide in weide
en in het najaar grauw kleurend
het natgewas vol herfstdauw
en misschien was er iets
van die verwarring
die de weemoed tekende
in herinneringsbeelden…