Alle inzendingen over mijn jochie

Arm jochie, zijn licht stond op groen. Een ernstig ongeluk, De man zijn fout. Het jochie dood. De man was al oud.…

Een Chinees jochie van amper acht verdiende zijn rijst met het opblazen van skippyballen tot diep in de nacht voor zijn slavendrijvende bazen In het oosten sterft een jochie van acht buiten adem en zonder lucht In het westen stuitert een meisje zacht op de rubberen cel van zijn laatste zucht.…

Jochie, bollewangenhapsnoet en melkboerenhondenhaar, eet op z'n janboerenfluitjes een roomboterbabbelaar.…

Samen met je berenvrienden Wachtend op je beurt Uitgekozen door een jochie Aan je pootje meegesleurd Onafscheidelijk en altijd samen Deelden lief en leed Maar toen het jochie ouder werd Negeerde hij je compleet Ineens op een mooie dag Sloeg hij zijn armen om je heen Samen liepen jullie naar buiten Maar plots ben je weer heel alleen……

Ik wou dat ik, als weer geboren, opnieuw dat jochie was, maar nu, gewaarschuwd van tevoren, was blijven zitten in de klas.…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

In een wildernis die Winkelhof heet een schuchter jochie dat alleen samen met zijn teddybeer de jungle om hem heen aan kan opgejaagd door een moeder die 'm om opschieten vraagt zie ik me zelf als kind weer de vertederende jongen die ik was en nu niet meer.…

Het jochie in de etalage keek me aan Als een pop zo stil stond hij een bordje ‘te koop’ ontbrak er nog aan ik bleef strak kijken en ook hij hield stug vol en zo stonden we zwijgend en hadden we allebei lol…

Ik zeg: ‘Ze slaapt heel diep’ en sluit de krant Het spijt me jochie, ga maar even door nog Met spelen in een wereld zonder oorlog…

ze jagen spetters uit een diepe plas ik zie je aan de overkant, het blonde haar, de lange benen het wuiven van een hand de dag is anders dan de zon wil schijnen ik zie je steeds in tegenlicht verdwijnen ik hol en struikel over schaduwen die jou het zicht niet gunnen in je ogen ik voel je hand en kijk naar boven ik ben je jochie…

Dat jochie maakt het hele hof tot schand. Hij baalt en heeft aan iedereen het land. Frustratie soms om dat gemiste kroontje ? Als men dan straks ook raakt aan zijn dotatie, Dan is het huis te klein, zelfs heel de natie.…

In 't nieuws wordt een Frans jochie geïnterviewd, zittend op vaders arm hij is verdrietig, vanwege de boze mannen die schieten. Zijn pappa zegt: maar daarom liggen er bloemen. Vraagt de hummel, kunnen die ons beschermen? Nee dat niet en de kaarsjes dan? Die zijn er om aan de slachtoffers te blijven denken.…

In Marokko, een ruim 30 m. diepe put Al spelend kwam Rayan hierin terecht Niet voor een kleintje vervaardigd, dus pech Putte Marokko hoop, degelijk nut Wereldnieuws bekopen met de dood Respect voor 't jochie in die put, in nood…

De deels ontklede schooljuffrouw berispt het jochie luid: 'Ik wens geen enk'le streek van jou!' Het haalt zowaar niks uit.…

ik wil je wel maar soms niet meer je hebt me zeer gedaan gekwetst gewond ja daar waar ik mezelf terugvond mijn kleine ruimte om te schuilen waar ik af en toe kon huilen mijn stil verdriet omdat de wereld holt en mij niet ziet toch reik je me de hand in je lach en ogen klimt je jochie weer naar boven…

als klein jochie uit de stad woonde ik vanaf mijn zevende tot bijna mij elfde levensjaar zeer tevreden en onbezorgd in een klein bergdorpje als de lente was begonnen vond je overal op de weilanden resten van de baard van Koning Winter sneeuwklokjes waren de voorbode van ‘s voorjaars volle bloemenpracht sleutelbloempjes, vergeet-mij-nietjes…

Natuurlijk ga ik op naar Gods Altaren en ik mag zelf de Kandelaar-Kaarsen aansteken Jezus heft de loftrompet en God, de Vader die zingt 'n diepe Bach bas-aria Ik mag op een kussen voor Hem zitten Hij legt z'n hand op m'n hoofd zeggende: "Goed gedaan Jochie!…

De verteller De oude man en het jochie Met rode fez in flegma* Hand in broekzak gegleden Op de achtergrond In 't dal van de heuvels In 't blauw. De lucht. Vogel die krijst Verhalen uit 't verleden Vertaald naar nu. Het heden (n.a.v. 'De Geschiedenis' van Edvard Munch) *onverstoorbaarheid…

jij als jochie weer stap voor stap het duinzand wegtrapt mij keer op keer weer nadeed kijk eens pap heel vlug lijk ik nou niet veel op jou? en loop ik ook weer zo terug redt u het wel? of moet ik gewoon maar weer een handje geven…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Drukke winkelstraat, ieder gehaast en verloren, een klein jochie op de stoep, zeepbellen blazend.…

de betrokken mist ontsnapt aan het grijs van mijn brein hangt nu in nevel boven de oude schuren van de buurt het vermoedt een grauw landschap in de country nabij Sussax en sleept mijn herinneringen door de asgrauwe wereld van amper dertig minuten opgewarmd met een eerste Senseo regulair hij wil niet mijn jochie snuffelt wel…

Jij geeft mijn leven waarde Zonder jou Bleef er de vraag Waarom ben ik op aarde Jouw komst Was een gedroomd moment Meer was er niet te wensen Nu ik je ken Staat voor mij vast Jij bent de top der mensen Dus zeg ik je Nu nog maar eens - Niet dat ik dat verander - Jij bent mijn grote, lieve vriend Mijn zoon Mijn kind Mijn Sander Mijn jochie…

opdat wij niet vergeten het jochie in de man het meiske in de vrouw de diverse waarden van knikkers bedels schieten in de pot met duim en wijsvinger opdat wij niet vergeten wat er van ons geworden is kaarten met sigarettenmerken camel sloeg alles, we hadden schoenendozen vol we deden een eentje, een tweetje of alles, daar kon je…

in een halve zon de schaduw sloeg al om op mijn balkon zag ik je buiten droomde me jouw hand jij liep daar zo parmant het rode koppie in de wind op eindeloze benen ik haakte aan jij liet me gaan een jochie als zovele maar je herkende toch mijn lichte blauwe ogen nog pofte voor jou echt speciaal kastanjes de eersten van dit…

heb alles gedaan om jou te imponeren auto’s huis en geld een vlotte babbel skivakanties vrienden modisch in de kleren het is niet gelukt jij zocht het jochie dat nog veel moest leren geen zelfverzekerd kijken maar verbazing en verwondering in uitproberen geen stoerheid in het arrogante weten en eigen kwetsbaarheid vergeten…

Om Jesse als 'jochie' neer te zetten terwijl hij de koe bij de hoorns vatte is niet slim Klaver die laat er geen gras over groeien slaat terecht, gelijk op trom Voor storm is gewoed Het betreft financiële perikelen van een ABN-Commissaris die niet door de beugel konden Daar gaat het om In financiële wereld, bij ABN kluste Fons enige tijd…

leven zo anders, het is zo naar Want als ik ze eens goed bekijk Vechtend voor hun koninkrijk Door het zand naar de brug Met wapens op hun tere rug Vol geladen om te raken Want die kinderen daar meemaken En niet veel ouder dan een jaar of tien In het leger en bovendien Zonder ouders want die zijn Neergeschoten voor de gein Wat heeft dat jochie…

het merkte Van je genieten Zonder dat je het zag Ben je gaan volgen Zonder een reden Een gedachte aan jou Ontlokte een lach Een blik van jou Veroorzaakte storing Jouw stem heel nabij Een schok in mijn hart Een aanraking van jou Bracht mij in bekoring Dat rare gevoel Bezorgde mij smart Als een bakvis was ik Zo bleu en onschuldig Een jochie…

de meiden waren jong en tippelden maar vaak konden ze niet scoren en dan eindigden ze op mijn hotel- kamer met z’n 3en of 4en lurkend aan de wijn, met haar voor hun gezicht, ladders in kousen, vloekend, vol verhalen… ergens waren dat vredige avonden maar eigenlijk deden ze me denken aan lang geleden toen ik een jochie was…