Alle inzendingen over morgengroet

Ik mis jouw leuke morgengroet wanneer de dag nog geeuwt met een stil gemoed. Ik mis de zachtheid van jouw bestaan omdat jij met mij een stuk op weg bent gegaan. Tussen vallen en opstaan help jij me recht, “vertrouw op mij “ is het mooiste wat je hebt gezegd. In een doolhof heb je mijn ogen ontdekt, je geeft mij een beetje zelfrespect.…

~~~ zacht open ik de gordijnen leg zo een zonnestraal naast je op het kussen als de dag zich laat zien in jouw ogen zal ik er niet zijn maar ligt mijn morgengroet warm op je lippen ~~~…

wat down in de vroege morgen maakte jouw glimlach me weer lichtvoetig in een vluchtig elkaar passeren jij naar je werk ik aan de wandel jouw morgengroet klonk als een belofte ineens fluisterde er een zonnige glans aan mijn horizon…

Bij zonsopgang klinkt luid geklepper: ooievaars wijden hun nest in.…

zacht open ik de gordijnen leg zo een zonnestraal naast je op het kussen als je ontsluimert en de dag zich laat zien in jouw ogen zal ik er niet meer zijn maar ligt mijn morgengroet nog warm op je lippen…

Vanaf mijn balkon smolt ik in de morgengroet van de zon die als een bruidegom is gerezen God neemt het duister dreigen van de wolven weg, denk ik getroost en blij zoeven ontwaakt uit mijn slaap als een weerloos schaap…

Ik sliep, ontwaakte zonder pijn, Met d'eerste morgengroet, En dacht: ‘Geen beter medicijn, Dan moederliefde en moed.’…

Blomkes, lieve blomkes zoet, die uw hartjes open doet bij de eerste morgengroet, schitter in mijn zangen; Beekske, klappend beekske klaar, dat uw blanke waterbaar over 't zand laat varen, dáár, vaar ook in mijn zangen; Hellemende nachtegaal, gij, gij spreekt de dichtertaal, laat uw bossen, kom eenmaal helmen in mijn zangen;…

Langs bossen, heuvlen, vlakte en dal zwaait hij zijn groene loverhoed en luidend’ hymnen van kristal weerkaatsen wijd zijn morgengroet. Met goud van vlammen, nooit geblust, doortintelt hij de Lentedag. Hij lacht: ’t is louter levenslust en bloemelach en zonnelach.…

Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal zwaait hij zijn groenen loverhoed en luidend' hymnen van kristal weerkaatsen wijd zijn morgengroet. Met goud van vlammen, nooit geblust, doortintelt hij de lentedag. Hij lacht; 't is louter levenslust en bloemenlach en zonnelach.…

De lentemorgen, fris en koel, Ontwaakt en speelt met het windeke zoel; Reeds draagt de leeuwerik, schel en zoet, Ten hemel der bloemen morgengroet: En gij slaapt!…

Mij ook heeft de zomerweelde Hart en hoofd verfrist, gevoed, ’t Sijsje, dat zijn liedje kweelde, Bracht mij vaak zijn morgengroet. ’k Blikte rond in schone dreven, Was ’t wel Wight of Wallis niet, ’k Zag een vrolijk landlijk leven, Ruime hemel, wijd verschiet. ’k Heb langs Rijswijks klaverweien Rondgedoold met vrouw en kroost, ’k Mocht me…