Alle inzendingen over muze OR ik mis me

Ik wil niet alleen, Wil je kussen en beminnen, Vergeten wat en wie ik ken, Tranen; ik mis me, wie ik ben. Overbrug jij deze rivier? Stromend en stilstaand water, Verdrinken doe ik niet; ik wil aanleggen, Ik ga met de stroom, en wil je de liefde aanzeggen! Je bent mijn muze en liefde voor altijd.…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

je gaat hier weg je blijft ook hier waar ga je heen? je blijft bij mij echt heel dichtbij in mijn hart is er een plekje vrij voor jou alleen voor jou en wees niet bang dat plekje blijft altijd voor mijn lieve lieve Chico…

Elke dag mis ik je lach Elke dag mis ik dat ik bij je was en nog aan je dacht Elke dag mis ik dat je me niet wou en toch gaf je kracht Feller dan de felste zon Stralen je beide ogen Feller dan het felste vuur Voelt mijn liefde verborgen Voeten glijden over hout Blote voetjes, warm noch koud Benen glijden door de lucht Billen dansen…

ook voor jou brandt er een kaarsje twee jaar mis ik jouw kriebelbaard jouw mooie kijk op het leven hoe jij genieten kon van muziek het kokkerellen gedichten, mensen een biertje, broodje paling het leven ook voor jou brandt er een kaarsje want het is stil, stiller zonder jou toch draag ik je met alle liefde mee altijd mee…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je iedere dag dichter…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

De meester bespeelt mijn lichaam als viool strijkt langs flanken en haren roerend de snaren van toekomstmuziek. Een ritme van lauwwarme jazz Tong tanden handen Tong tanden handen voorzichtig langs de randen van modern en klassiek…

De trein trekt een gele streep door het zand oneindig land tot aan de horizon ik zit en zwijg en hoor gedachten malen in verhalen die ik zelf verzin 's nachts komen ze de verwijten en vragen het gebrek aan dagen en het te veel aan tijd ik verlies mezelf in zinloos ijver waarin ik wedijver met oneindigheid…

Ik sluit de luiken van mijn ogen En bid dat de lente aan mij voorbij gaat Elke centimeter van mijn lichaam snakt naar zon Als een junk snuif ik jouw geur tot ik misselijk van genot ter aarde stort Verliefd en verloren…

Kan er niet aan wennen, je kaart staat klaar, ik schreef hem in een impuls, je bent er niet meer maar toch, schreef ik je kaart echter heeft opsturen geen zin, de hemel heeft geen brievenbus.…

Elke nacht maak ik jacht op mijn dromen Als ze komen droom ik alleen nog maar van JOU Omdat ik zoveel van je hou…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Muze Neem me morgen mee Als ooit tevoren Laat me dan verloren zijn In wat ik nu zo mis Mijn vleugels, laat ze groeien Mijn woorden overvloeien Mijn hart onstuimig En verward Waar dat nu rustig is Maar kom nog niet vandaag Kom niet al deze nacht Ik denk wel aan je, warm me aan je Hoe ik je verwacht Met pijn naar 't felle leven…

Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag, desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag, het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige…

die ander uit de waagschaal van mijn evenwicht is dat mijn helft die hem tot woorden dicht…