mijn nachtprins
is de
donkere
schaduw in
mijn leven.
zijn ogen strak
op me gericht
ziet hij de duistere
gedachten
in mijn hoofd.
hij leest me als een
ongeschreven
boek.
ik huiver, wacht
wacht urenlang,
mijn ogen
dicht.
zijn schaduw
onbeweeglijk boven
me, geen mond
beweegt
het antwoord geef
ik, zonder vraag.…
Het ademland verdroeg jouw droeve stilte niet
geconfronteerd met intens persoonlijk verdriet
verdween de nachtprins tijdens een feest
waar jij ook schijnt te zijn geweest
maar niemand herkende de weemoed in jouw stem
je verdween gewoon, pakte de laatste tram
tijdens het mistig sluieren van de nacht
te lang had jij op zuurstoflucht gewacht…