Alle inzendingen over olijf

Jij, vlijmscherp uitgelijnd op giftig azuur, koppig en verstard vormenspel, amalgaam van molm, versteende stof en zilver, schenk mij van je vruchten de bitterste, opdat ik herinneren zou hoe de strijd gestreden werd, paarden waren er, weet ik nog, besmeurd met bloed en slijk. Het wordt me duidelijk, stilaan: alles is een leugen…

ik verliet dit harde land verzengd gebrandmerkt in zijn zand gestaald beton spierwit belegerd door de zon maar groen is de olijf gelaten is zijn hout een schat van goud de oliekruik is vol de smaak van koffie ging aan thee met bergamot verloren binnenkort kom ik weer mijn dauw liet ik heimelijk tussen je lakens.…

Je bent zo'n park vol stille bomen midden in een zomerdrukke stad Zo'n lege bank aan spiegelwater Een knisperend oktoberblad Je bent zo'n onbevoetstapt sneeuwveld de ijsjas om een tere tak Zo'n krokusveld op een rotonde lichtparels door een wolkendak Je bestaan kleurt mijn seizoenen Van mijn decembers maak je mei Ik kan alleen…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Op zo'n biljarttoernooi zonder gaten in de hoeken en niet meer dan drie kunst- stof olifantstandeballen manifesteert zich soms ineens een beestachtig ver achteroprakende olijf op dubbeldikke hakken Model gepommadeerde onderhoud zeven dochters in de aanbieding en twee zoons die dan wel boksen maar strikt op boterletterbasis ----------…

stekeblind zoek ik mijn weg door de koude geluiden van een nieuwe morgen in mijn keel houden vogels de kop diep in mijn krop verborgen - de winter duurt mij lang - mijn benenspel kan nog niet bekoren zwarte prins, met je hart als een bittere olijf, ik zie je trots en schrijf gespannen, wijdbeens.…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

De olijfboom gespleten door ervaringen zware stormen en meedogenloze zon en kinderachtig zou je denken daar kan ik voor het onweer schuilen maar in die ene wonde niet zichzelf voor zichzelf verstoppen, mijn vader. De vroege appelboom met meer gewicht dan fruit een kroon die naar de hemel reikt even diep als zijn wortels de gronden doorgronden…

Het tafellinnen gestreken Geordend is het bestek elkaar proostend aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil…

het is niet aardig om het heengaan van tante te verzwijgen er stond Spaans gehaktbrood op het afterparty menu in de arena zie ik de jongste stieren vechten om een olijf onder de boom werd haar kleed gelegd de dood wordt niet vers gegeten in een zeef lekt de herinnering, ongekneed 'el unico mal que te puede hacer es morirse…

nog schijnt de zon op Turkse en Spaanse stranden de verf verdroogt, penselen rusten doelloos in mijn handen ik zie het licht in groen met blauwe ogen palmen wuiven maar mijn hart schildert slechts jouw gezicht ik mes je op het doek in zacht mediterane kleuren door wijn smaakt je olijf pikant in zuidelijke gebeuren maar mis…

Maan in ruige zee, voorbestemd voor mens en dier rode lap voor mijn stier Olijf in kruiken, scherven stromende welvaart ontpit door eerste persing?…

Bijna ademloos tuur ik door de grote glazen muur, roerend met de olijf in mijn Martini… Een denkbeeldige muur van ramen, gewoonweg fantastisch, dat zou menigeen beamen. Nog even en dan: Bright lights, Big city……

Hartstocht is een keukenprinses met aanraakbare huid, donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze van bot bevrijde eend die naakt wil zijn als een olijf in olie, een perzik op sap. Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden door gulzige vingers en gloeiend verslonden.…

De zachte schoot van Siena is warm en rins doordesemd met olijf. Cipressen als verstarde wachters in dit gebarsten paradijs. Alleen de lucht beweegt. Geen adelaar hield ooit zijn blik zo strak gericht als jij op mij. Jouw ogen trekken mij de hemel in.…

Jouw huid als olijf Mijn ogen blauw. Mijn haren blond Normaal postuur met gespierde benen 'k Liefkoos jouw lijf vanuit alle posities 'k Kus, vrij, bemin. Als jij zegt: 'lieverd, blijf'. 'k Verlang naar jouw stem, jouw warmte, 't gevoel 'k Zie jouw schoonheid. Hoor jouw zucht. Voel verlangen Verbonden met elkaar.…

rechterarm, die trots de bronzen, scherp gepunte speer draagt, hier en nu, mijn beeld, is het moment, nu, vlak voordat de bronzen speer jouw sterke, gespierde arm pijlsnel verlaat en feilloos het doel zal treffen, licht trillend zal ze blijven steken in de grijze, verweerde schors van de goddelijke olijfboom, zachtjes schudt en kreunt de olijf…

vasthoudt om te verstillen ze mogen niet bewegen daar zij anders de uitkomst niet vertrouwt hij denkt dit moet zakelijk juist in banen zegt ik drapeer je voor de kiek en je gezond lustig met pruim komkommer roosje-in-de-knop en klim er dan als zelfontspanner boven op terwijl zij naar vogeltjes uit moet kijken spreekt hij van ui ei sla olijf…

de woorden glijden naar je hand, daar spreiden ze zich in opwaartse kracht naar je vingers, zoals in een delta ik kan ze vangen, tot me nemen en voel het water van de Eufraat -of was het de Tigris-, water uit het paradijs de hand is open om gevuld te worden met zoete dadels rijpe vijgen, een enkele pittige olijf: vruchten van het landschap dat…

Judea's wijnstok groent hier niet; Olijf, noch vijg teelt ons gebied; Gij gaardet hier, in rauwer lucht, Min weeldrig blad, min zoete vrucht; En toch, gij zit, uw lot getroost, Te midden van uw talrijk kroost; Uw Feesthut staat bij ons geplant, Als eens in 't Palestijnse Land.…

Judea's wijnstok groent hier niet; Olijf noch vijg teelt ons gebied; Gij gaardet hier, in rauwer lucht, Min weeldrig blad, min zoete vrucht; En toch, gij zit, uw lot getroost, Te midden van uw talrijk kroost; Uw Feesthut staat bij ons geplant, Als eens in 't Palestijnse Land.…