al vanaf het eerste moment dat ik je zag
deed jij mij denken aan een wimpel van een vlag
ik zag mij staan en zei
jij bent het beste en mooiste van mij…
zucht
wat is de reden
dat jij bent weggegaan
naar het dal van de doden
of juist de tunnel des lichts
zo ver weg bij mij vandaan
misschien was het je tijd wel
zoals je zelf zei
maar ik heb je nooit gelooft
enkel de kou die jij hier achterlaat
velt mij
het idee dat jij er niet meer bent
me niet laat voelen
hoeveel je om me geeft
dat onbeschrijvelijk…