Alle inzendingen over ontplooiing

dan zal het kind in mij met zelfrespect zich durven tooien om zo de weg te gaan waar 't zich in vrijheid kan ontplooien…

Aan de grens van niemandsland wachtte ‘t eenzaam mij reeds op Al gauw kreeg pijn de overhand in mijn keel kiemde al een prop ik was in niemandsland gestrand Over de rand van niemandsland leefden het eenzaam en ’t alleen In het trieste huilden zij constant sinds bij hen het licht verdween droegen zij alleen een rouwrand In ‘t centrum van…

en ooit zal mooi ontplooien.…

liefde en geluk is daar waar het ‘ik’ niet is voor alle wezen…

soms ontstaat er speling in de tijd ontvouwt een plooi legt keuzes bloot bevrijdt de mogelijkheid…

Sommige stappen bleken ook voor jou te groot dus neem je tijd om te groeien tot wie je werkelijk wilt zijn…

Aan de Kastanje Hunkeren bruine knoppen naar hun ontplooiing…

Uit het niets ontspringt de ontplooiende Lente. Ontluikt stilzwijgend.…

Ongeacht het moment Het tijdstip in de tijd Toen jij besloot om weg te gaan Te breken, alles kwijt Ben ik je daar nu dankbaar voor Het maakte krachten vrij Ondanks al jouw natrappen Kwam ik steeds meer tot mij Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht Niet terug te willen slaan De streken die jij leverde Daar bleef ik boven staan De roddels…

het eeuwig dilemma is innerlijk uiten haalbare kaart kan ik verstouwen wantrouwen en onbegrip eenzaamheid met stip of is er pas leven wanneer ik ontplooi en gedij durf ik het aan die stap aan te gaan te zijn wie ik ben en ik als enige ken…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

Ik draag jou in mij als de dooier in het ei: jouw liefde zal mij omgekeerd ontplooien in een mei en laten kuiken. Op de verpakking staat: voor altijd houdbaar maar moet nog ontluiken als bloem.…

haar lichaam nog een roerloos glooiend landschap vaag en zacht ontplooiend in het binnensijpelend licht zoals zij zich stilaan ontvouwt haar contouren krijgt mij zo nabij mij zo vertrouwd…

het leven evolueert zich elke dag weer opnieuw steeds weer iets anders wisselen zich momenten van vreugde en vol plezier naar een hoofd vol zorgen omdat wat liever dan lief is soms ook best wel lastig is van moment tot moment manifesteert het leven zich in spanning angst en hoop als onverwachte bezoekers bij het maken van de keuzes…

wanneer de langgerekte reeds herfstig uitziende velden zich plots in een laatste bloei zo mooi ontplooien kan ik niet anders dan me overgeven aan het gele dat me zo intens omgeeft ik me warm weet gestreeld…

zag de dag in licht ontplooien je roodborstte zo klein hiphopte in maat op het vroege ochtendlied van vele vreemde vogels je danste zonder toon te zien en toch voor mij de kleuren van ons leven…

Je mag een kind niet in het diepe gooien Het schrikt, probeert zich aan je vast te klemmen Omdat het in zijn eentje niet kan zwemmen De school moet dus die vaardigheid ontplooien De vissen hebben het al aanbevolen Dat je het beste zwemmen kunt in scholen…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

wil iets kleins iets kleins schrijven voor jou je pegelde vandaag in strakke winterzon mijn warmte kon je niet ontdooien toch zag ik op het balkon de eerste groene puntjes zich ontplooien iets kleins mag dat de eerste lentebode voor ons zijn…

Jij wilde toch zo graag echt wat Betekenen En je talenten hier bij ons Ontplooien Fun hebben om je grappen rond te strooien? Dan moet je nu bij ons bedrijf gaan tekenen. Jij wilt maatschappelijk goed bezig zijn…? Begin dan maar eens in het magazijn!…

Nog slechts een moment van aarzeling, voorzichtigheid, maar dan ontplooiend een wonder tot in eeuwigheid.…

Welk mens kan zich ontplooien zonder vrijheid? Wie wil er een tiran in zijn nabijheid? Bedriegend en bedreigend is zo’n buur, die loopt te schermen met zijn ‘vredesmacht’, terwijl het volk alleen naar vrede smacht.…

luchtige vlokken roze lentesneeuw hartenaas en rozenziel vonkenregen van verlangen condens op vensterglas grijpgrage vingers vol van wildheid zijn de eerste voorjaarsvlagen hij zou wel willen dat zijn handen steeds rijmden op mijn billen…

Het gedicht ontvouwt zich als een bloemknop in een zee van duizenden bloemen waar in kleuren, tinten en tonen de woorden wonen die ontleend zijn aan het oog van de menselijke ziel Zij spiegelen zich aan het eeuwig licht en zo verbindt de mens zich aan zijn lot ontvouwt het zijn plot en ontdekt zijn ware aard Het gewicht aan waarde…

Zie de boom de paden tooien Rondom zijne stille voet, Laat uw ziel zich zo ontplooien En haar bloemen om zich strooien Uit een vroom gemoed. Leer u aan de stilte laven: Waar het leven u geleidt - Zij is uwe veil'ge haven, Want zij is de grote gave Van de Eeuwigheid.…

Laat wat eens is geweest een mooie herinnering zijn, ontplooi je gevoel durf weer te dromen in een toekomst van nu en morgen.…

Ga in je creativiteit de uitdagingen aan fluistert de wind doe als een Maya krijger volg het gevoel van de maan-schorpioen- maand dat wat in je hart groeit is ontplooiing van je zelve de integriteit van je gevoel vandaag is je verborgen kracht bron: Pan Holland…

ben gegroeid te midden van opschietend kruid moest de hoogte in tegen verstikken mijn bloei bleef uit jij bloemde apart met lenteweelde een lach in open hart door jou kon ik mijn kleur ontplooien geurend in ons samenzijn beiden in de zon niet meer om en om jij bent mijn valentijn…

ik draad een armpje hoog haar lach lijkt nog bevroren vierkant toch de vingers van het handje in een welkomsboog daar gaat de duim in warm ontdooien rood de lippen in toegankelijk ontplooien dit zijn geen marionetten of juist wel jij trekt aan de touwtjes en toch speel ik mijn spel…

Heel licht en geduldig, met enkel het doel van ontplooiing en groei in gedachten. ‘Hoop’ is dat wezen van dons dat verwarmt wanneer kou ons bevangt. Met zijn zachte gepiep en zijn kloppende hartje ontdooit hij de angst zonder klacht, zonder claim Louter licht en geduldig, met enkel het doel van ontplooiing en groei in gedachten.…