7 resultaten.
Onweder
poëzie
4.0 met 2 stemmen 599 En met plechtige stem hernam de eerwaardige leraar:
“Zonder angstig vrees moet de Christen Jehova verbeiden,
Schoon Hij zich hulle in nacht, en zweve op de vleuglen des stormwinds:
Immers wij zijn overtuigd, dat al Gods werk, hoe ontzettend,
Enkel uit liefde ontstaat, en niets dan weldoen te doel heeft;
Dat zijn vaderoog door de nacht des onweders…
ONWEDER
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.439 De lucht is zwart, en sluit een enge kring
Van wolken om het aardrijk heen,
En pakt zich zwijgend meer en meer op één.
Geen enkel koeltje geeft verademing;
De noordewind, die afwaait van de zee,
Voert in zijn vlucht zelfs hitte en stiklucht mee.
Natuur is stil; - het lied der voglen zwijgt,
Slechts ’t rundvee loeit, versmachtend en verhit,…
Het onweder
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.239 "Lise, hoor de stormwind huilen,
Aan de donderknal gepaard!
Laat ons in dit bosje schuilen,
Tot het onweer wat bedaart."
Lise voelt haar 't hart zo jagen:
Dubbelde angst ontrust haar bloed,
Daar zij vrees voor de onweersvlagen
En voor hare herder voedt.
Maar het zwerk, steeds meer verbolgen,
Schiet al heller stralen uit;
Zal ze, moet…
HET ONWEDER.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.718 Hoe natuur zo stil, zo plechtig
Het dartel windje kwijnt,
En lispelt, op een trillend blaadje,
Zijn laatste adem uit!
Geen vogel zingt nu blijde tonen,
Maar zwijgt eerbiedig stil!
De roos, dat sieraad van de maagden,
Hangt treurig naar de grond!
De dag verwisselt zijn gewaden,
Voor 't zwarte kleed des nachts!
De zee kust, kabblend,…
onweder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 31 Zwoele onweersdag.
Geen windje verteld
dat straks onweer opwelt.
Donderkoppen zwellen,
tot kolossale wolken.
Het wordt donker, kil,
het weder heeft zijn gril.
Onweersbui,
stromende regen
komt moeder aarde tegen.
Bliksemschichten, vuurwerk,
donderslagen zo sterk.
De aarde trilt,
de mens rilt.
Flitsend licht,
spookachtig zicht.
Oorverdovend…
donderavond
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 2.043 de hemel loenst naar mij
in het grauwe groen van
midden juli half de avond
bedrukt ze mijn gemoed
met een amalgaam aan beloften
zwoele nachten, frisse regens
donderende onweders of
de valsheid van de vlucht
naar nog een dagje later
in mijn houten stoel zit een man
hij rookt en kijkt om zich heen
of er wat te zien zou zijn
terwijl binnen…
Dees ganse weerld moest liggen op haar knieën
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.565 Der Godheid toorn is een geducht onweder,
Waarvoor wij allen beven moeten, schoon
Er velen zijn die nimmer als een veder
Bewogen op der wereld wind, die teder
Nooit, neen, vals-fors tiert om de hoogste ceder.
Maar al wie rein blijft, krijgt op 't eind een kroon.…