Alle inzendingen over parvenu

verdiend Ik timmer aan mijn weg Doorzichten en transparantie Kan van jou niet beweerd worden Licentiaat Romaanse knap Je luttele uren die je diende te presteren Dik vertikt Ik mocht bellen dat je toch zo ziek was Zwaar dronken in elkaar getimmerd Toch op onterechte wijze vet pensioen Van jou wel veel geleerd Namelijk hoe het niet hoort Parvenu…

Zijn schamel wiegje was een houten kratje, hij kreeg van huis-uit nog geen stuiver mee Zijn moeder had niet eens een port’monnee en vaak ontbeerde hij zijn droog en natje. Hij groeide op tot man en wist van wanten, het zaken doen dat lukte hem voor twee en alles liep gesmeerd wat hij ook dee; zijn saldi groeiden aan, van alle kanten. Maar…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

Genakend uit het niets verdoolde zadeloze sirenisch parvenu van klankillusies obscuur verborgen boventonen eucalyptisch zonder clair onbespiede zelfexpressie overwonnen huiver aan nog geen korrel graan ontstegen…

Een goedemorgen Fatima Morgana Zijt gij een droomvrouw of een déjà-vu Een nachtpauwoogsurprise prèsque nue Sirene, engel, elf of een mirage Een schijngestalte van de achtste muze Gesluierde Ondine, parvenu? Waar schuilt uw diepste mysterieuze macht Uw zinsbegoochelende toverkracht Waart gij in mij, o wachtster van de nacht?…

ik wilde je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien…

Mijn hart slaat als een schip in nood en ankerloos op drift geraakt schuwt mijn dood die ter lande werd geplecht toen ’t zwijgen me verried en boze tongen het lichaam wilden vierendelen doch slechts in daad want het gericht die mij van ’t leven wou onthechten sprak geen vonnis over mij als parvenu die het sterven aanbad met orgieën en iconen…

de aarde gekomen was zijn weinige brandstof op de paraplu viel naar de aarde terug ook zijn dictatoriale zuurstof was op met een gelukzalige grijnslach in zijn achteruitkijkspiegel achtergrondgeruis op de radio tien jaar later, de Sahara of was het in Nevada in het rulle zand een paraplu, een aktetas en zuurstofmasker verwrongen een parvenu…

‘Bruuskeren’, ‘proper’, ‘wuftheid’, ‘zulks’, ‘verpozen’, ‘parvenu’, ‘Beschroomd’, ‘fourneren’, ‘schoelje’, ‘ijlings’, ‘welig’, ‘coherent’; Gewraakt zij het rapaille (sic!) dat zijn cultuur niet kent!…