Alle inzendingen over pijn OR krassen

Als ik me snij, tergend langzaam, in mijn bloedrood getekende lichaam geeft het me een geweldig gevoel, zo aangenaam ik voel me opgelucht; niet meer eenzaam Als ik me zo straf drupt het bloed geleidelijk van me af dat zo wegvoert het gevoel dat een hevige pijn gaf die ik mijn leven lang ken, van jongsaf Door het diepe gekras bevrijdt van…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

Als ge nooit schrijft Hebt gij Nooit geen lezers…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

rauw verdriet puntige scherven kerven krassen in mijn ziel als uitgedroogde aarde uiteengereten door de zon smachtend naar water is het te droog? is het te laat?…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Scherpe stukken ijzer snijden en krassen Rode strepen worden zichtbaar, pijn, angst en verbijstering vloeien door elkaar. Helder denken gaat niet meer, armen en benen doen overheersend zeer. Maar snijden is de oplossing niet, ook niet als je geen andere weg meer ziet.…

de gladde wanden van de put verhinderen mij te klimmen en schimmen uit het verleden houden mijn voeten stevig vast de harde stemmen in mijn hoofd belemmeren mij te schreeuwen en eeuwen lijkt het geleden dat ik je naam hier heb gekrast…

de krassen op mijn ziel geven mijn gevoelens abstract weer Picasso zou mij begrepen hebben…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

De krassen in mijn ziel Die mij tot stilstand Brachten, hebben Na jaren van zorgvuldig Wachten hun voor niemand Zichtbare schuilplaats Verlaten - Vannacht hebben ze Zich met mijn nagels Als ets-naalden In mijn gezicht gegrift, Zijn de verwondingen Zichtbaar geworden op de wangen Van mijn bange gezicht…

verder van het rumoer blijft de oude tijd meer alleen over sommige tijd blijft altijd vandaag intact maar gehavend voelen we zoveel dieper het diffuse zonlicht dat zich aan ons hecht op niet gemeten dagen aan de grond geklonken badend in het licht het vage krassen van voorbijgaande trams op de achtergrond de bergtoppen onzichtbaar…

ze hoort het verbeten krassen van de pen zijn hand een stijf klauwtje ze hoort het tikken van de oude klok hij kijkt op: waar moet ik slapen als ik in de kist lig ik kom niet zomaar voorbij de dood het hoofd weet niet meer wat het hoofd niet kan ze loopt naar buiten op het bankje nemen tranen de vrije loop…

vermeden to be or not to be, that is ...…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

die krassen begint het schrijven en het schrift de liefde was er blijkbaar eerder…

Het leven blijft me verrassen, eerst met die ellende en pijn, me helemaal onder krassen, er niet eens meer willen zijn. En toen die omkeer, naar het licht vanuit de duisternis, geluk ken ik weer, en ik ben blij dat het leven er is.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Woede, brandend, krassen op m'n ziel. Sneden, gevoelloos, krassen op m'n arm. Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

School is samen stapel schriften, boeken angstdroom van een kind is pen, papier en zonder spijt gedroomde brand veel vrije dagen drama echter waarin krijt venijnig krassen school is ik moet plassen ruim voor tijd wat spel is één kwartiertje tot de bel in brons gegoten pijn de bel van dr. Hein…

Misschien heb ik wel een heel gek hart, het is geplakt, geknoopt met band en touwen, Toch, Het klopt nog altijd hard en goed, het heeft heus haar krassen, haar pijnen en berouwen. Ach, Misschien heb ik wel een heel gek hart, het weet zo goed wat liefde is, en hoe het te vertrouwen.…

Ze konden me alles maken, Stompen op mijn bovenarm, Vuisten in mijn maag, Krassen op m'n hand - Geduldig onderging ik mijn lijden, De schurende pijn op m'n vel Zou weer overgaan - De buitenhuid Herstelt zich Op termijn - Maar hun woorden Die als giftige pijlen Op me worden afgevuurd Gaan door mijn olifantenhuid heen, Raken…