Alle inzendingen over pleinvrees OR zelfvertrouwen

ik ben slechts jouw hulp in de huishouding maar vandaag wandelde je met mij in het park een kwestie van vertrouwen en dat deed mij goed volgende week leer ik jou boodschappen doen in de supermarkt op het plein dat jij vreest ik wil je weer tussen de mensen plaatsen, je zelf vertrouwen dat zal mij goed doen…

Een schaduw op de muur is een donkere kopie. Het leven van een persoon dat het licht niet ziet. Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder Hij is aanwezig onder alle mensen Heeft echter slechts één ding te wensen... Dat het zich kon tonen in het warmste licht Schijnt dat…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

"Het Witte Plein", voor actie zonder rellen, bood plaats aan wie beslist wilde betogen. Dat bleek ineens niet op het Spui te mogen; men was genoopt zich elders op te stellen. Dus staat zo menig ras-republikein straks uitgerekend op het Kóningsplein.…

geniet op mijn banken vergader op mij ja voetbal betoog verlies in de massa mekaar uit het oog - maar geef dat ik niet met mijzelf overschiet kietel mijn flanken met de rankste der skaters versier mij met kruiden & kramen voor uw gulzigste eters - maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om…

Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag ‘en plein public’, dat wil men ons in Wenen gaan beletten. Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.…

Een schijnbaar onbreekbare dag maar.. tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

, maar vinden geen De grote maatschappij is het, die op ze wacht Velen zullen bereiken wat ze hadden verwacht Anderen proberen hun leven op te bouwen Maar missen een belangrijk ding Een beetje zelfvertrouwen.…

De kracht om te spreken, groeit voort uit het bestaan. Mijn stem is als de wind, die in een storm over zal gaan…

Een lach op je gezicht Zo zoet en zo hemels Twee pareltjes glimmen Als de zon op de zee Het zijn je ogen die me aanstaren Wat moet ik er mee? Je bewegingen zijn soepel Je danst als een elf Ik voel me vreemd Jij voelt je jezelf Elfje owh elfje! Je raakt me aan Op een manier Zoals nog niemand Dat ooit heeft gedaan Mijn hoop vervliegt…

het heft in eigen hand durf je te vechten voor wat je waard bent of ben je ergens hopeloos gestrand Sommige bouwstenen zijn je meegegeven Als essentie van het leven hier Dus laat ze nooit verloren gaan want je hebt er maar vier Geloof, hoop en liefde maar daar kun je enkel wat mee bouwen Als je zuinig bent geweest op je enige steentje: zelfvertrouwen…

het leven je gegeven neem het in je eigen hand wéét dat het nooit echt strandt leer incasseer lach iedere dag geloof en beloof jij bent uit goud opgebouwd…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Andere hebben, ik zou willen, zelfvertrouwen.…

Wat zouden al die honden Hiervan hebben gevonden. Ze hebben moeten leren Bepaalde instincten te negeren Tijdens het examineren. Als de kat van huis is Doet ze vreemde dingen.…

Met moed en wilskracht kom je verder dan je denkt dat vertrouwen schenkt.…

Ik weet het nog goed, het voetballen buiten op het gras. Fantasieën eindeloos in overvloed. Met je fiets scheuren door een diepe plas, onder bomen, zonlicht halve gloed. Het stukje onbevangenheid, niet bang voor wat mensen van je zouden kunnen vinden. Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen…

de anderen gaan toch geen preek of beperkende afspraken maar in de donkere diepte van haar ogen was geen gezelligheid te bekennen vonkte al vage onrust het evenwicht was verloren niemand wist welke invloed dat zou hebben op ieders handelen het voorval had indruk gemaakt allen waren erdoor geraakt met verlies van zelfvertrouwen…

mijn werk zit tussen pleinvrees en een naderend einde in mijn werk zorgt voor een schoon toilet en een goed gesprek de notoire verzamelaar de oude vrouw, kat, schildpad een schildklier die neigt naar 33 of 110 kilogram het maakt niet uit ik kom thuis en daarna ga ik, tevreden, naar huis…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Nederigheid is een deugd maar zelfvertrouwen geeft meer vreugd…

Eigenlijk heeft het niets om handen Het is gegeven voor je het weet In goeie aarde zal het landen Als je dat maar nooit vergeet Op zich is het een kleine geste Niet verplicht maar mierezoet Je weet het zelf toch wel het beste Wat een compliment-je doet…

Als ik morgen bij je ben word ik pas rustig maar tot het zover is ben ik dood nerveus…

In Morheus's armen gedragen door droomland spint ze garen weeft nieuwe plannen slaapdronken nog bij het ontwaken breekt de glimlach van de zon door in haar hart zelfvertrouwen recht haar rug en schouders de uitdaging aannemend stapt ze in het beloftevolle van de nieuwe morgen de wind streelt heel even door een warrige bos krullen…

hij doet zijn best, aan kunnen gelijk. niet los te zien van de jeugd alwaar, als zovelen tegelijk, een deugd hebben moeten ontberen en waar schouders aldoende verstijfden en hij ook de doorgaande glimlach al vroeg inlijfde omdat de hand van de ouder nog steeds soms, ook wel onbewust de koude afstand moet vereren de tijd waarin hij…