Hij was een prachtig mens
Zo had ik graag willen zijn
Wat keek ik op naar hem
Toen ik 7 was en klein
Naar zijn grote volle snor
En zijn hoed gevuld met veren
De verhalen uit zijn jeugd
En dat hij zo goed kon leren
Zijn gore pruimtabak
Uitgekauwd en nat
Die hij propte in mijn hand
En de lol die hij dan had
Zijn kokkerellen in de keuken
Geen…
ze neemt een brief
van de Poolse soldaat
hij stelt het goed
heeft vrouw en kind
een grote moestuin
want nooit meer honger
dat heeft hij gezworen
hij staat terug aan de poort
hongerig en verkleumd
ze denkt aan haar moeder
het prachtmens met haar gulle
soepketel en ze voelt elke letter
die ze niet lezen kan…
gedachten
het gezicht van deze unieke mens
voor de geest zal toveren
steeds weer
hier sta ik dan
met als zekerheid
wat wij van jou ontvingen
niemand en nooit
neemt ons dat af
dat,
dat wilde ik laten weten
dat jouw herinnering
lijfelijk niet meer aanwezig
in wezen des te meer
iets geeft van 'schaduwlopen'
en in die schaduw,
van dat prachtmens…
Mijn lieve oma, vandaag is het vijfentwintig jaar geleden
dat je na een moedige maar oneerlijke strijd van mij bent heengegaan
Prachtmens met een rijk leven waarin onze mooie gesprekken en ontmoetingen
veilig en wel worden bewaard in mijn breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten.…
Hoe ik jou voor de eerste keer heb ontmoet
als een onbekende, voortaan als een prachtmens met eigen
karakter, persoonlijkheid en temperament die mij elke keer weer verrast
op hetzelfde moment zijn verantwoordelijkheid en slimheid sleutels die we vasthouden.…