Alle inzendingen over provo

takken slierten sluiks als een doorleefde provo diep in depressie…

je hoorde ooit de rattenvanger fluiten en liep toen joelend met de meute mee het oproerkraaien werd zowat metier het leven was een onvermoeibaar muiten je ging je aan protest en strijd te buiten was 't wilde rund temidden van het vee bestorven op de lippen lag het 'nee!' je had een mening en die zou je uiten fonteinen houden éénmaal op…

De tijd van provo's alles kon in Amsterdam omgaan met homo's ik, die er als groentje kwam. Partnerruil en vreemd-gaan als ik Simon en Garfunkel hoor denk, aan wat we hebben gedaan mijn onschuld daar verloor. De herinnering aan die mooie stad wekt geen verbittering ik heb hem lief gehad.…

kuiven zijn weer gladgestreken kistjes achteloos weggesmeten orde klinkt als een refrein maar af en toe jankt een gitaar krijgt het drumstel weer de stuipen in een spasme van voorheen dansen beat en rock hun ruige tijden in een nostalgische revival van provo en de flowerpowermeiden de sax klaagt weemoed en huilt langzaam uit als vergane…