Alle inzendingen over relaas

Ik sliep, ben nooit ten nimmer meer ontwoken, uit dezer nachtmerrie het teweegbracht, mijn naam opnieuw, bedacht mijn relaas, naief maar bedachtzaam. Mijn relaas, te laat helaas, na mij te laat gebracht... Mijn Relaas....…

er zit een beer vast in mijn keel die knijpt de boel dicht hij bromt en hij snauwt er zit een jongedame op mijn netvlies donker uit suriname zij zegt ik dicht ook ik zit op mijn zitvlees zienderogen meer van de kook mijn ogen spuwen vuur ik krimp van het zuur…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

dwalend kwam ik hier dacht een plekje te vinden voor mijn onuitgesproken relaas helaas moet het hierbij blijven ik groet u met een hoofse knik u mag zichzelve blijven maar ik ben ik…

in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van duistere vermoedens machtelozer dan toekomst zich zou willen wensen te jong om te stemmen voor de dood, te oud voor schoonheid als relaas…

Op een ochtend, uit het niets, overvielen ze mij. Heftig en onverwacht, nietsontziend, scheerde verstilde pijn langszij. Enkele woorden, angstig, hulpeloos en fragiel, gingen door merg en been. Huilend en ontdaan, onafwendbaar, was ik terug bij voorheen. Mijn diepste gevoelens, verstopt in vlees en bloed, kwamen weer tot leven en…

Al is de oorsprong goed, het wordt steeds beter Het blijft niet bij een klankencryptogram In deze helix stijf van eruditie Een ware rederijkers exercitie In jambische ritmiek, zoals het moet Ook in het onbewuste schuilt genie Geen onvermogen door zich te verhullen In voor de leek gelegenheidsmystiek Of cerebrale hersengymnastiek Historische…

je kunt nog zo'n lovend gedicht over de dood schrijven het blijft hoe dan ook een schraal relaas de dood is een ijskoud gegeven... het leven echter kan soms zó aaibaar zijn je kunt het omarmen en stevig vastpakken en het zal je nog aangenaam verwarmen…

De condensstrepen van reizigers passeren – nooit hun horizon.…

Je leert te leven met zwarte engelen, soms – is er een van goud.…

Altijd neen is niet wat ik verdien Zou kunnen andere keer misschien Wellicht, was het beter eens geweest Waarom zo crue, ben ik dan een beest Niets ontziend ben ik voor jou de hond Ook schuw jij niet het gooien met stront Het pijnlijke aanhoren van je vals relaas Kleinerend ben jij de hond en ik de haas…

naar J.Brel(22-03-'16) laffe barbaren zijn het die hebben toegeslagen ze lieten bloedige sporen na en een zee van verdriet wat alom heerst is grote machteloosheid graag had ik dit korte relaas willen afsluiten met wat woorden van troost maar ik heb de moed niet…

dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

het plaatje schetst het relaas van een schijnbaar weldadig verleden als je goed kijkt zie je de hond met weemoed turen naar de tijd van toen ach ja de herinnering aan de tijd van toen alles nog zo sober was en 't geluk ruimschoots voorhanden leek…

't Relaas van zuster Belle en Rebelle - ontsproten uit een adellijk geslacht eerlang vernoemd naar vrijheer Coppenelle de Vlaamse groothertog die altoos lacht Om spot en zotternij die hij veracht in boerse burgers en hun lotgenoten, en buitenlui, die heer pastoor ontsloten groothèrtoglijk geheim der vrouwenjacht - 't Relaas, u raadt…

schemer in een dolle rimpeling door de ogen van een dwaas zijn mismoedig zacht relaas als een cirkel zonder ronding verbied zich om op te kijken; het zou nergens nog op lijken zijn blik ontbreekt weerkaatsing en koestert ongemerkt geraas omdat zijn volharding helaas stierf tot een goede herinnering…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

Continu wakend gericht op gevaar Hersenspinsels houden dromenland daar Heersende alertheid hier in dit hoofd Waardoor het lichaam wordt beroofd Algeheel verval, langzaam doch gestaag Onder anderen een luie maag Ook spieren en gewicht doen mee Allen tezamen het corps zegt nee Angst speelt hierin een grote rol Ik vraag me af : hoelang hou ik…

een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

Ik kijk naar de golven van de Maas, En tussen mijn oren speelt Norah Jones, Ver in de horizon gaat de zon onder helaas, Graag had ik meer genoten van de middag, Ik kijk naar de Maas en voel me weer een mens ´Come away with me´ zingt Norah, wat een relaas…

de droom uitgekristalliseerd in het besef van de morgenstond de scherpe hoekjes afgebraamd noem het uit voorzorg toch werpt de dageraad een harder licht op het verbeeldende relaas waarin ik vannacht al bijna weer verdwaalde de brute werkelijkheid van alle dag heeft mij alsnog in zijn greep gekregen…

Kersvers poneert hij het hemels haalbare: de werking van een onaangepast Relaas... Neerlandici steigeren bij zijn bizarre fratsen. Anderen beweren dat zij naast hun schoenen hebben gedanst. Zo werkt dus het hemels haalbare. Iets indringend, onaangepast aankaarten!…

Zo prachtig, lavendel en licht Zo geurig aaneengedicht Een dromerige waas Vertelt het relaas van de vertrekkende zon En hoe het allemaal begon De fluistering van rood over een zekere dood Treurnis gegoten in oud hout Dansend gebladderte als vallend goud Een wenteling in natte geurigheid Versterving zonder spijt…

Analoog gaf ze de geest, mijn tv Tik tik tik, krak, laatste stuiptrekking Doorgebrand smaakte ik haar dood, Gesmolten gilde ze nog even haar relaas Op het einde van het 6-uur journaal Ik weet niet wat voor weer het wordt Het goede nieuws is dat ik vanavond Alle tijd heb om een tonijnsalade te maken…

er valt een diepe afwezigheid van licht naar donkere vlekken op een muur met vage contouren of is het een plafond -de zachtheid van een kus een derde persoon stelt zich aan je voor al jarenlang dezelfde of zijn het steeds weer anderen het is als de tijd van ervoor en erna van feitenloos relaas, van droom als venster in ‘n onbeteugelde…

langzaam lijden Tollend gevoel van misselijkheid en hoofdpijn Doordrenkt van de opgelegde afsluiting Die maar niet afgesloten wil worden Die onderdrukking weerstaat En elke keer haar kop opsteekt, en de aanwezigheid verraad van onafgesloten gevoelens Wanneer zij haar aanwezigheid verlaat In mijn buik, in mijn hoofd Dit akelig bedrukkend relaas…

Het onmogelijke werd bewaarheid In een relaas van onmogelijkheid Uitgesproken in bijtende woorden Met open vizier zonder schroom Geen verhaal op fluisterend vertrouwen Warme liefde bevroren wederzijds Slechts blinde woede en verwensing Gegooid met etterend pus brandend in hel En lijdzaam onderga ik dit alles En zie hoe het dons op je…

verven van mijn tranen, doe ik allang niet meer nu het relaas ongeopend verdwenen is met zachte tred stap ik langs het alfabet naar beneden daar waar het een warboel is en ik mogelijk in zou kunnen verdrinken heeft niets kop noch staart zonlicht duwt mij in de rug klein en vooral alleen kijk ik naar alles wat er in rond drijft, het verlangen…

"mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor iemand met zo'n een dikke…

Leer jezelf kennen: luister wat er gezegd wordt -- luister en vertaal.…