Alle inzendingen over schaduwen

Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken. Toen deed de stad van leed voor mij haar poorten open; ze leerde mij ‘t geheim van wanhoop en van hopen; daar hing te spreken veel aan ogen en aan…

Vredige nacht, stil gezongen lied in zwarte leegte, kleurloze pracht, script vol verdriet met nietszijnde geschreven. Oh licht van luwe leegte, zing uw zang tot aan de ziel. Ontvlucht het oneindig zwart, tot aan het rood van het hart. Bleke tragedie, bloeiend in de lucht, bemin al wat u omvat. Oh instrument vol gouden klanken, speel…

Eens een bloem van pracht en toekomst, een bron van oneindig zicht, een tong voor vele oren. Nu wachtend op wat hem toekomt, een duister licht, waarin het einde wordt geboren. Eens zo vol van superieur intellect, het leven bood hem wat het had. Nu zo leeg op late dagen, wachtend op de nacht. De zin van het leven: herinnerd worden en worden…

Mijn gehoor werd in extase gebracht bij het horen van de paradijselijke klanken die als zang tot mij kwamen. Mijn zicht werd bevangen door haar pracht bij het gloren van de paradijselijke klanken die haar benamen. Cheyenne Haar blonde haren omlijstten haar even mooie gezicht, waar een egale en zijdezachte huid het lieve en onschuldige…

Het evenwicht in balans Breng uw zang tot aan de ziel, eenvoud van complexiteit. Ontvang het denken in het hart en laat het baden in tederheid. De tong spreekt de taal van de waarheid, geen masker van valsheid verzwaart zijn dans. Met trots triomfeert hij in euforie en koestert hij het evenwicht in zijn balans Velen vallen waar hij staat…

Vrees niet. Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

Onbegrensd komen van gaan, op de weg van oneindig reiken. Kracht van kunnen van bestaan, die toch niemand kan bereiken. Neerkijkend op opkijkend oog, wachtend op het klimmend oor, dat niet weet door te breken, alsof zijn kunnen is bezweken. Zwemmend in de simpelheid der dingen, lijkt het te verdrinken in zijn gaan. Het brein staat erboven…

Schaduw, schijn of onderdeel van mij. Naargelang de dag, vóór mij, achter of opzij maar steeds standvastig nabij. Zelden opgemerkt of vereremerkt. Zonder echter; ben ik er niet. Een wezen zonder schaduw; is een lichaam zonder ziel. Schaduw; voorafbeelding van het leven. Nooit stil, altijd anders.…

Bevrijd zal ik pas zijn Wanneer de schaduw Mij in zachtheid bedekt, Stil in duisternis uitgestrekt.…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Door de tijd getekend sleept ze traag zich voort verschuilt zich achter vormen die ondoorlaatbaar zijn Krachtige vingers nemen groteske vormen aan een veldslag is gewonnen als de zon zich buigt…

het was stil vandaag ik was niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou niets zeggen vertelt soms meer dan dreggen naar nutteloze woorden het was stil vandaag bij jou…

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

flauw kaarslicht tovert schemerdonker en silhouetten tegen de wand zwart contrasterend in alle facetten komen ze beeldend tot leven onder één vorm op het stenen doek aan de ene kant van het lege bed…

afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten moeten werken ver voorbij de schaduw…

Wind en zon maken van mijn losgeraakte haar een Medusahoofd…

Ik slaap niet, ik luister naar mijn schaduw zie hoe bedroefd hij de handen in zijn zakken steekt en af en toe knijpt in de nacht soms bukt hij zich eigenlijk al sinds jaar en dag om een dode vogel onder de houten planken te begraven hij laat de wind met de duisternis praten ontbindt zelfs geen stormen in de ijzige kou hij ademt…

's Ochtends vroeg kom ik uit het café in de schaduw van m'n kater, iemand staat in het wit met z'n armen te maaien Ik herken engel Gabriël van 'n schilderij en ben aangedaan dat ik van zo dichtbij naar gods boodschapper mag zwaaien Eerste dagkroeg gaat alweer open m'n kater, bang voor natte voeten hou ik met bier op 'n afstand Een agent regelt…

Je bent die donkere plek op witte lakens die milde schaduw in de nacht je bent dat heel nabij verlangen dat net dat mij wil vangen je bent dat dobberen op de gracht dat lenig op mij wacht…

ik zag niet hoe jouw ogen zochten langs de bladeren op de grond alsof je leefde in de dood met hen de laatste schaduw nog leek vast te klampen en uiteindelijk besloot nogmaals zeg ik je ik zag het niet noch het tuinpad waar je laatste voetstap nog afgedrukt staat -als bemind- ik zag niet hoe je naar me omkeek ik hoorde…

Aan de schaduw van de bomen kan je het zien de zon staat al hoog…

ik zie nog hoe je altijd noodgedwongen in zijn schaduw liep - hij was zo'n grote man - en hoe hij dan weer jou steeds opnieuw in het zonnetje zette - hij was zo'n warme man - hoe groot is nu die lege plaats naast je niet enkel pijn en eenzaamheid maar vol herinneringen hij was in dit leven zoveel mensen tegelijk dat zijn afwezigheid…

Ik verstopte me voor de zon omdat ik bang was dat zij teveel van mijn gedachten in mijn schaduw zou vinden Want met mijn schaduw leef ik in harmonie ben ik één geheel licht en donker soms enorm groot en af en toe heel klein….…

Wij gooien alle twee onze schaduw voor ons uit 'k word alsmaar kleiner zeg je en je kijkt eens naar mij op ja zeg ik maar dat deert toch niet de zon…

toen de duisternis mij overviel restte mij nog het tasten en zuchten alsof ik ook voor deze dag moest vluchten ik stiet tegen een muur doch plots zag ik weer het licht een ingebouwde schakelaar was voor mijn wijsvinger gezwicht * Wenn der Schatten fällt wenn die Finsternis mich überfiel blieb mir…

Er zijn van die dagen, dan loop ik me voorbij Dat kan toch helemaal niet want mijn schaduw houdt me bij! Er zijn van die dagen dan doe ik helemaal niks Dat geldt ook voor mijn schaduw overwerken doet ie zich dan niet, hij is dan vlak bij me.…

Ik ben jouw schaduw niet, niets dat ik achterliet, het zonlicht ging verdwijnen, nu zie ik hem weer schijnen. Ik ben jouw schaduw niet, door hem, die de zon weer schijnen liet, laat ik me eindeloos verwarmen , in liefdevolle armen. ‘k Beleef het leven nu in zonneschijn, geen schaduw meer te zijn.…

Wie zal het zeggen hoe het begon mijn schaduw in de jouwe jouw adem in mijn ziel gedragen door de wind op blote voeten…

Geest van de mens, als sociaal wezen, is deel van ‘n collectief z’n clan vormt mede zijn aard beperkt de individuele vrijheid als elk mens heeft ook Jozef zijn verborgen donkere kanten Hij is heel aardig, zegt de buurt Miljard jaar strijd op leven en dood binnen wrede natuurlijke selectie creëert niet de mens uit sprookjes waarin…