Alle inzendingen over schreeuw OR hulp

Langzaam ebt de waanzin weg het schreeuwen wordt gesmoord ik weet dat ergens daarboven mijn schreeuw om hulp wordt gehoord.…

'n dierenverzorger uit Meeuwen heeft men keihard om hulp horen schreeuwen want een klemmende deur geeft normaal geen gezeur maar is reuze onhandig bij leeuwen…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Gepast die schreeuw Maar hier of daar is het misschien niet 'raar' een schreeuw gebaar om hulp voor een onderzoek naar die verdwenen en vermoorden kinderen 'wie' of 'wat' beschermd toch die daders welk een macht of tegen kracht plaatst nu een aanklacht aan zij die dat onderzoek verhinderen.…

Die jongens van school zijn al weg Je kunt je niet bewegen, niet schreeuwen om hulp... als er mensen staan durven ze dichtbij te komen, te helpen? teveel vragen... je raakt bewusteloos…

Een zwijgende schreeuw om hulp, een stille verafschuwing. Een hap naar adem, maar geen lucht om nog te gillen...…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

er zit geen merel in de top van de boom de ijsbreker schuift jou mee over de dansvloer zijn smoking hangt aan het plafond terwijl jij het sherryglas vult met schreeuwen om hulp Woorden kunnen jou redden dans opnieuw die wals…

die man zo harteloos en eng die man zo groot en echt een kreng hij deed van alles met me verzette lukte niet ik schreeuwde om hulp wat niemand ooit zou horen ik huilde en besefte dat ik geen kans meer had toch bleef ik schreeuwen uit angst en verdriet ik kon het niet meer stoppen het lukte gewoon niet…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Haar omgeving staat machteloos aan de kant, het is een schreeuw om hulp, die eindelijk wordt gehoord. De hoop dat de behandeling zal slagen mag niet de grond in worden geboord, want dan is de schade niet te overzien!…

Leven daar het einde stapsgewijs nadert Stap na stap na stap, maar langzaam maar zeker dichterbij komt Totaal ongeïnteresseerd reageert Het Einde op mijn Schreeuw om Hulp, mijn hartenkreet om te leven en mijn vreedzaam verlangen Naar genezing Maar laat ik, nu ik weet dat ik niet zo lang meer te leven heb Alles op z'n beloop?…

Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen en me veilig willen voelen in jouw armen.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

mijn ogen je krijgt een plaatsje op de schouw, je wordt een foto, ik kan je niet meer horen elke dag sterf je nog steeds in mijn bijzijn, in elke stilte maak ik ruimte voor jouw herinnering, ik ben je verloren ik glijd af in een leegte en dreig te stikken in dat onbestemde, lege gevoel, een gemis, dat ik niet kan doorbreken, een schreeuw…

Ik schreeuw……. luister hoor geen enkel geluid Slechts een stil gefluister borrelt zacht mijn ziel uit…

Verdwijnt mijn schreeuw, zeker maar zacht…

Verhit staat hij te praten de woorden zijn ongeremd De ogen gloeien koortsig gelig In zijn hand de plastic tas zoals men dat van hem kent Het is niet te geloven man zijn stem is laag noch hoog Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond…

een rauwe schreeuw breekt de prille nacht in stukken en ik schrik op uit vergeten mijmeringen een besef dat dit moet zijn wat anderen leven noemen dat dit - wat het ook is - van mij is en dat dit mij heeft wakkergemaakt uit een ver verleden…

Een schreeuw van woorden, teveel en ik val uit mijn graf vergruis de schelpen op mijn pad loop mij uit de kijker lach om waanzin en gemier spring van mijn balkon schenk een hengel aan een pier.…

morgen zal ik je haren vlechten mijn kind morgen wanneer ik de aarde ben rondgegaan en de zon heb aanschouwd ik zal ze door je haren strelen we zullen stoeien en spelen en hoog in de lucht met blauwe bloemen om ons heen zullen we de verte liefhebben en zachte woorden spreken morgen, ja morgen mijn kind zal ik je omhelzen…

hoe vaak heeft zonde haar naam al aangeraakt met wanhoop in ogen, klein en in de richting van de dood morgen zou hij laten en zij zou opstaan, zonder herkennen als hij boog over tafel, half man half vader ze gooide ruiten in, klom op het dak en in de hoogste bomen, deed alles om anders te klinken zij veranderde niet…

het lucht zo op het is geweldig even luidkeels schreeuwen maar dat doet een dame niet aan me hoela krijg de tering pukkels, luizen en een zweer maar dat zegt een dame niet ik heb zo'n putje waar ik alles in mik zand erover, klaar is Kees waar, dat zeg ik lekker niet…

emotieloos kijkt zij, bijna verveeld, hoe het staal haar blanke vel streelt tot het bloedt; elke snee precies zoals het moet. op haar armen kerft zij, teken na teken, een geheim waarvan alleen zij zelf de code breken kan automutilatie is een noodsignaal een schreeuw om hulp, bestemd voor ons allemaal…

Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw die jurken maakte van kapotte broeken en soep van groente die was weggesmeten die lappen breide van verdwaalde draden en overvloed van bodems los kon schrapen, die planten overreedde tot gedijen en koeken vulde met een hart van spijs en als het nacht was liep ze weer naar huis en kroop in bed…