Alle inzendingen over slagveld

De schemer valt als grond. In Holland loopt een hond. Een hond met lange tanden. Er gaat door alle landen een grote zwarte hond. Wij liggen in het rond. Niet langer van elkander. Wat ons tezamen bond stierf tussen onze tanden. De schemer valt als grond. -------------------------------------------------- uit: Blauwzuur, postuum verschenen…

in een patstelling wachten de stukken op het grote schaakbord schreeuwend wacht een paard op zijn noodlotssprong het offer dient gebracht voor het redden van de witte koningin oude slagvelden herleven eeuw na eeuw zwart-witte vierkanten weerspiegelen de strijd op leven en dood…

langs grenzen door fluisterbossen raakt ons een eindig blikveld   het brood aan doorzogen monden het zaad in geheelde velden   ter plaatse, het alhier alwaar wij ons in overeenstemming   bevonden, tot verplaatsen, alsnog tot de limiet aan zichtvrees   hernieuwbaar stiltevlees, zelfs aan woelbare aarde voorbij…

van onzinnigheid Het aanschouwen van het slagveld Laat de mensheid even slikken ------------------------------------------ ©2004-07-23 Tim Buyvoets www.onzinnige-gedichten.nl…

Decor van eenzaamheid dit landschap waar leven sterft in de strijd waar groen het bloed verhult de maan de nacht de zon het licht dat dooft een warme stem zingt van het lijden van de dagen zonder brood van betere tijden soort van vrede geen andere zekerheid dan slechts de dood…

Achterstallig onderhoud heerst het veld Een onaangename woekering van geuren Slaan het gezicht als dichtgeslagen deuren Ergens in die hooiberg ligt de langverwachte speld Duurde de zoektocht nou echt zo lang? Nee, achteraf gezien is altijd alles wrang.…

Slagveld verlaten, stille trom, getuige van de eindigheid.…

Door huid heen gloeien de kastanjes van een vorige herfst een slapende morgen in een verdronken landschap ik groeide op in dit gewest stap door de spiegel en vervolg mijn tocht langs littekens hier zoekt tijd een woning -nauwelijks plaats voor zoveel ruimte- een lichtvoetig beeld versterft als schim later is slechts een geweerloop lang…

Door de kruitwolk en des slagvelds gruwelen, zoekend stapt de Non waar hulp en troost biên. Bloedig stort alom de krijgsman neder. Lijk een engel komt zij toegevlogen, knielt, verzorgt hem, biddend of met zoete woorden hem vertroostend, helpt hem sterven...…

onder de doden zocht ik hen van naam die op het veld hun eind' hadden gevonden ik stapte over lijken, zag hun wonden ze lagen daar, in plassen bloed, tesaam ik moest de moeders troosten die hun kraam- bedden vergeefs bestegen, kindermonden de borst gegeven hadden, ze bestonden niet meer, de boodschap was onaangenaam ze gaven lijf en leden…

De Dood sprong van 't slagveld en vloog hen vooruit, Hief 't kind op de zetel en maakte het buit. --------------------------------------- uit: De oude huisvriend (1882)…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Slagveld van spetters op de ruiten.…

hij overzag het slagveld het fort verscholen achter de heuvel hij overzag het eigen leger vermoeid nog na de laatste slag besloot het er maar even bij te laten…

Zovelen zijn gegaan en keerden nimmer, het slagveld is bezaaid met hartenbloed; wat maken wij ons druk om kleine dingen en zoveel wat er toch wel niet toe doet. Maar wat ten diepste ons echt wil bewegen, het mens-zijn in zijn rijkste zin en doel, dat komen wij op 't slagveld zelden tegen, dat is het minnen, eerbied en gevoel.…

Maar zelf heb ik voor dit verbod begrip: Hij moet toch op het slagveld netjes ogen. De piercing die tenslotte bij hem hoort Is dat hij door een kogel wordt doorboord.…

Het slagveld na Obama overziend: De onderbuiken hebben nu gesproken, Men heeft zich op politici gewroken, Men krijgt de president die men verdient. Een nieuwe president, een nieuw geluid, En misschien maakt het ook geen donder uit.…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

Ik vond de oorlog eerst een dooie boel En heb mij aan de dienstplicht dus onttrokken, Maar vanaf nu stort ik mij onverschrokken En voor de lol in ieder strijdgewoel, Want als ik als soldaat niet schieten mag Dan schiet ik op het slagveld in de lach.…

Telkens als hij terug komt van een veldslag en het slagveld overwon doe ik mijn huisdeur open en stel mijn armen wijd open, ontvang hem met al mijn warmte en kracht, zo hij had uitgedacht en ik hem met smart had verwacht.…

'k wil dood zijn zoals de anderen op het slagveld van bloemen dood zijn alleen zijn zij moedig gestorven en ik dan niet,want ik ren weg van het leven door de buitenwereld wordt men bestempeld als laf maar de buitenwereld is niet in mij ze veroordeelt mijn hart, mijn gevoelens maar ze is niet in mij…

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Steen na steen wordt gevoegd verband verbindt geen breuken welke op een slagveld bot gevangen hebben ik luisterde niet toen jij sprak stapelde gedachten op zeker weten ruis werd gruis taal is zó poreus…

Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

Het was een drukte, mensen renden weg van een ruig gevecht. De wereld verging en bestaat niet meer. Een slechte daad. Hadden we anders geleefd, waren we niet ten onder gegaan. De mensheid zorgde voor milieuvervuiling en afvalstoffen in de lucht. De wereld bood ons nog een kans om niet te vergaan. Waarom zouden we ze niet benutten, om…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

bij het opruimen der slagvelden komt men soms rare dingen tegen zoals een jongen van 18 die ook graag 100 was geworden met blikken medailles op de borst maar het er is helaas iets tussen gekomen namelijk een kogel met zijn naam er op recht tussen zijn ogen maar de stank van zijn rottend lijk zal nooit de paleizen van de keizer bereiken en…

Nu geheel verlaten, op de plek wat slagveld was Vele mensen afgeslacht, door het zwaard.. Ver van huis, mensenlevens verborgen Maar zwaard en aarde, ademen de verschrikkingen.. Voor immer…

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…