Alle inzendingen over soms zomaar

(een zelfportret) zoals de ernst van het leven je soms zomaar te pakken kan nemen en het bewijs levert voor later…

Hoewel, verliefd kan je soms zomaar zijn, Wat dat betreft ben ik net als de meesten. Maar over al mijn liefjes zal ik zwijgen, Mijn stille liefdes houd ik voor mijn eigen.…

op aaibare dagen kan ze vrolijk zijn doch dikwijls stormt het 's morgens bij het opstaan tegen de voorspelling van de Bilt in heeft een depressie het voor 't zeggen en dan soms zomaar bij opstekende wind drijft het weer over…

je kunt niet alles als mooi ervaren maar soms zomaar wanneer het licht een beetje meewerkt krijgt het landschap even iets speciaals zoals vanavond bijvoorbeeld bij het warme avondrood in het westen...…

Ben je Italiaan en half dement Dan kan je, zoals in je engste dromen Soms zomaar Berlusconi tegenkomen, Die je van krantenfoto ’s dan herkent. Met grijns en washand komt hij op je af, Wie van die twee krijgt hier de meeste straf?…

veel leed kan ik op de beeldbuis aan mij voorbij zien trekken zonder ook maar een enkele traan te laten maar soms zomaar ergens op een perron bijvoorbeeld wanneer ik een duif op één poot moeizaam zijn kostje bi elkaar zie scharrelen... dan heb ik het weleens moeilijk…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

gedichten schrijf je namelijk niet ze ontstaan soms zomaar wanneer je het niet verwacht dat zijn dikwijls de mooiste en juist die hebben de meeste kans van overleven…

In mijn ogen lees je soms zomaar weer de stilte, in gedachten ben ik dan naar een plek waar niemand komen kan. Dan zit ik in mijn eigen wereld vol dromen en herinneringen dat pad kan niemand volgen het zit diep in mij verborgen.…

als jij mij ziet hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is een verblindend beeld dat opduikt in het verschiet al strijken mijn ogen de glans van een traan en voedt mijn glimlach, nu en dan, jouw zieltogend bestaan ik ren soms zomaar weg om het eigen hart te ervaren en vraag mezelf dan af waar voel ik het nu…

geluk ligt in jouw ontwapenende blik in de overgave aan het spel van een onschuldig kind in dat overweldigende mooie bloemstuk in die alles zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die…

Soms zomaar vanuit het niets dwalen mijn gedachten af Ben ik weer die kleine meid aan wie jij ooit 't leven gaf Zit ik lachend op jouw schoot bekijk de ketting rond jouw nek Ik voelde mij toen zo geborgen en vertrouwd daar op die plek Ben niet meer jouw kleine meid pas zéker niet meer op jouw schoot Wil je uit m'n hart…

zomaar, heel even, gelukkig is en nooit weet waarom één iemand. -------------------------------- uit: 'De werkelijkheid', 2014.…

’s morgens als ik opsta kan ik soms zomaar gelukkig zijn zonder reden zonder zin zinloos gelukkig zijn het geklater van het water volgt het ritme van mijn lied mijn spiegelbeeld lacht zacht om een zelf bedachte grap de koffiekan vertel ik hoe goed dat ik me voel hij seint met geur terug dat hij begrijpt wat ik bedoel…

Hoe komt het dat jij wel dicht en het mij totaal niet ligt ‘t Is een ingegeven idee een zin een enkel woord een opgevangen beeld iets wat je hebt gehoord En dan na een aarzelend begin vallen de ontbrekende woorden en zinnen je soms zomaar in zo simpel ontstaat een gedicht Misschien is het een golflengte die ene perfecte wave die zo…

Er is in mij een resoneren van geluiden van gesprekken van beelden mantra's en gebeden een weerklank van gevoel op bepaalde plekken Ik weet niet altijd wat ze met me doen of deden veel ruis en gruis is er misschien ook een bezinksel en soms zomaar uit het niets is er een blinksel als een ster, een diamant en ben ik ineens daaraan verpand…

meetel .. niets meer heb in te brengen jouw hele leven draait nog maar om één ding : dope drank kost bijna niks .. zou misschien beter zijn als je zoop ik weet echt niet meer wat ik met je moet beginnen ” - nu de dagen lengen neemt soms verbeelding de vrije loop en blijkt het soms zomaar mogelijk de Dood te overwinnen: steeds weer…

het is een vreemd onrustig gevoel 't openbaart zich bij mij soms zomaar overdag vooral als ik de zon weer opnieuw niet aanschouwen mag misschien begrijpt u een beetje wat ik bedoel komt voort uit de troosteloosheid van het Nederlandse weder dat reflecteert bij mij niet aan 't voortschrijden der dagen noch verandert het iets aan het vullen…

krijgen ijsbloemen op de ramen kleur hak een wak in ijs opzoek naar meer ontdooit mijn hart en leeft is hoop daar weer lig met mijn ogen open en dagdroom in de nacht ik blaas jouw zeepbel vol met regenbogen houd mijn handen op mijn rug dan spat jij niet uiteen…

Op weg naar huis rijd ik soms zomaar door een pracht museum heen. Een zachte rode avond streep boven de wazig blauwe bergen is ‘t eerste wat je ziet wanneer je binnen komt. Iets verderop een groot en zwaarder beeld: De somber zwarte bomen steken als verticalen recht omhoog.…

Niet alles meer, vergeet soms weer. En dat is goed. Stel dat ik alles zou onthouden... Ik zou geen ruimte overhouden. Toch heb ik dingen opgeslagen. Gevoelens over iets wat me nog spijt, ik wil ze ook niet kwijt. Ik leer ervan, nog steeds. Van hoe het beter kan misschien. De dagen zullen het laten zien.…

Elke dag zomaar een woord een regel Zonder zin een projectie van emotie Soms halfvol soms leeg of niet soms…

Soms zweef je op de adem van m'n lied. De wind voert je mee. Maar een kind, Een rieten fluit en een zonnestraal, Of wat bladgefluister. Brengt jou weer terug, Pasklaar in mijn glimlach. Maar vaker nog verblindend zacht, Als een wimper op mijn wang. Zo waardeer ik mijn verwardheid, In het haast vervreemde gevoel. Van zachtheid in retour.…

zomaar opeens het touw genomen zomaar opeens aangespannen zomaar opeens een spannend touw en nu zomaar opeens... de was ophangen...…

Je vraagt om een gedicht of rijm, speciaal voor jou alleen. Dus pak ik mijn pen en doe dat gewoon, ben tenslotte niet van steen. De een houdt van lezen, de ander van kunst, jij verzamelt niet veel, vraagt alleen mij om een gunst. Ik weet dat ik je er een plezier mee doe, weet van tevoren nooit hoe, zo'n gedichtje nu eigenlijk aflopen…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

Zomaar rolt er een traan over zijn wang van lang geleden van een onverwerkt verdriet Zomaar prijkt er een glimlach op zijn gezicht van lang geleden van iemand van wie hij hield Zomaar was zij weg al lang geleden maar ze is niet vergeten…

Zomaar omdat de zon schijnt zomaar omdat ’t in me opkomt zomaar omdat ’t leven te kort is om zomaar langs de kant te zetten.…

Niets Samen met jou Beter dan Zomaar iets Met Zomaar iemand…

Zomaar even samen huilen om iets op de t.v. even bij elkaar schuilen over al het ach en wee...... Zomaar............…