Alle inzendingen over splinter OR balk

Ik zag de splinter in jouw ogen maar was mijn eigen balk vergeten ik ben niks beter dan jij en dat mag je echt wel weten.…

Er is van alles mis bij Van der Valk, Dus onze overheidsinspectie vindt er Bij onderzoek vast hier en daar een splinter, Maar zij vergeet intussen wel de balk. Die heeft ze immers in haar eigen ogen Door jarenlang de toekan te gedogen.…

Al is het klein; ik hou van Nederland Toch is de volkse aard mij nu te grillig Meanderend van haat naar onverschillig En niemand praat nog over tolerant De burka-splinter dat is wat men ziet De balk in eigen oog nog altijd niet…

Slechts één minieme stap naar voren en dan staat hij in de vuurlinie hoe bonkt het hart en trilt die knie geen deur in zijn ivoren toren die opendraait naar de geschonden mens het bloed vloeit over de betonnen grens Verbrijzelde ogen staren hem aan een smekende blik treft zijn gelaat verlatenheid waar geen maat op staat een laatste wenk,…

Hangend op z’n rug kijkt hij teevee over z’n dikke buik heen; bierglas in de hand, peuk tussen bruine vingers afstandbediening zapklaar op ’n been Ik begrijp niet waar die hangjeugd door wordt gedreven; moppert hij, z’n woorden verpakt in rook en bierwalm: ik kan mij niet in hun lamlendige houding inleven…

ik zond hen naar de galg voor slechts een klein vergrijp zag wel hun splinter, niet mijn balk ik sloeg hen met een loden pijp verstierf hen op het plein hun lichamen ontbloot ik at mijn brood en dronk mijn wijn besliste over leven, over dood nog voor de avond zouden ze gestorven zijn…

van de bloempjes en de bijtjes steek jij mij nog het meest jouw angel zit mij in het hart als een splinter in het oog dat tot tranen toe bewogen mij doet balken als een ezel die blij is met het hout een huisje bouwt een bedje spreidt en wacht tussen de warme lakens vergetelheid... als jij mijn Julia zou zijn dan was ik er geweest.…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan. Je mag je er altijd schuil houden dicht tegen mij, vingers in de vouwen van mijn kraag, waar vanuit het voortbestaan van het deinen van breidelloze…

Wanneer de zon in je pupillen vonkt en vreugdeboogjes je ogen buigen krult, tintellichtend om mijn stil-juichen een kus die naar je lippen lonkt. Die blik zal me altijd mogen fascineren sleept sporen in ‘t stof als een signatuur, etst zich in mijn geest, een wiegend figuur dat me als vanzelf doet aspireren, nee! jágend maakt naar die hitte…

onder heiligheid van schijn kent het leven vele kanten als ik praat over mijn en dijn blijken mijn woorden balken en de ogen van de ander, gedragen door splinters, toch nog blinde bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Neen het was geen splinter, splintertje waar ik in liep, ik liep in een balk van herkenning, erkenning, bekenning respect, verwondering en bewondering n.a.v. de toelichting op zijn boek ‘Confettieregen’ zijn inspirerende wervelend verhaal aan tafel bij de DWDD van TV-meester Matthijs van NIeuwkerk door Splinter Chabot, zoon van Bart daar…

Ik zag jou wel zitten je was bezig je zicht te verbeteren om de splinter uit mijn oog te halen en je eigen balk bij te schaven Ik ging verzitten afwachtend of je mij nu zou zien je praatte over haar, over hoe bijzonder ze was Ik wachtte: welk onderwerp zou er nu komen ik koesterde niets keek naar binnen waar begon het te…

de splinter steekt diep levenslang gerijpt werkt langzaam richting oppervlakte…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

notenbalken in partituren van melodieus verdriet worden doorgaans platgewalst door huilebalken…

In Nederland zou je nu ongemerkt Pensioenen met de helft kunnen verlagen Of allemaal een boerka kunnen dragen Of Twitteren terwijl je overwerkt Er is maar een ding dat ons volk nog boeit; Hoeveel het ijs bij Balk is aangegroeid.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

de hond loopt in de schaduw van de vrouw hij wil uit…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

splinters van bestoeft viniel.…

In zelfloutering van dik hout planken zagend splinters in het rond…

Zodat ik uitzie door het oog van mijn naald en sneeuwblind herken de zwerfsteen, sterfsteen onder mijn tong: splinter voor splinter slaagt hij erin niets te wegen, niets voor te stellen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…

Voor Bram Vandaag toch weer Het nodige geleerd: Niet alleen zeldzame Postzegels - maar ook Leden van de hervormde Kerk kunnen zijn geperforeerd…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en…