de hemel is een stempelkussen
een blauw papier
met witte inkt
ik blaas bellen
kijk, ze drijven
op de wind
je spande spinnenwebben
om de deurklink
liet stenen kralen vallen
uit het raam
en alle bomen huilden
toen ik vandaag verloor…
pak me vast met al je armen
met het schuim op je golfkoppen
door opspattend zoute druppels
omarm me met het zingen van de zee
op het natte strandzand
een stempelkussen voor jouw woorden
knielt zelfs de wind
fluistert vlug geheimen mee
jij ademt ijswolkjes…